Του Κώστα Πρώιμου
Τα πολιτικά σενάρια σε παγκόσμιο επίπεδο είθισται να τα γράφουν οι διεθνείς συγκυρίες (και όχι κάποιοι σκοτεινοί τύποι σε κρυφές αίθουσες όπως παρακολουθούμε στις ταινίες) σε συνάρτηση με τις απρόβλεπτες αλλαγές διεύθυνσης των “Στρατηγικών” ανέμων. Το αγαπημένο σενάριο τύπου ΟΦΑ*, ακολουθείται πρωτίστως από τους επίδοξους καιροσκόπους.
Ακόμη και θρυλικές μυστικές υπηρεσίες κατά κανόνα ακολουθούν το… κύμα. Μην φανταστείτε κρυπτογραφημένα μηνύματα και ατέρμονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που προϊδεάζουν ή προμηνύουν την εκάστοτε πτώση μιας κυβέρνησης ή ενός Καθεστώτος ανεξαρτήτως του ιδεολογικού πρόσημου που προτάσσει… Έχουν προηγηθεί οι παρεμβάσεις των “φίλων του Σκηνοθέτη” (μαντέψτε ποιος είναι ο film director γιατί εμείς δεν θα σας πούμε) σαφώς σε ανύποπτο χρόνο, δηλαδή όταν σε μια χώρα όλα βάσει της κατευθυνόμενης και κυρίως Συστηματικής ειδησεογραφίας δείχνουν ότι κυλούν ομαλά.
Αρκεί μια φράση, ή η εξιστόρηση ενός περιστατικού από τους απανταχού φίλους του σκηνοθέτη, για να εκκινήσει το τέλος, για υπουργούς, Αρχηγούς, Πρωθυπουργούς, ακόμη και δημάρχους… Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φίλων του Σκηνοθέτη; μόνο οι ακραίως μυημένοι δύναται να τους υποψιαστούν, καθώς δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν αφού ακόμη και την όποια ομαδοποίηση την χρησιμοποιούν για ξεκάρφωμα. Το σπουδαιότερο αμυντικό όπλο που διαθέτουν είναι η μη διάθεση σχετικού χαρτοφυλακίου, ενώ καθίστανται ως “αόρατοι” για το “Σύστημα” καθώς δεν επιδιώκουν ούτε καρπώνονται προσωπικά οφέλη, φερειπείν δεν πλουτίζουν με τις νουθεσίες που παρέχουν στον Σκηνοθέτη, ούτε τοποθετούνται σε αξιώματα πολιτειακά κλπ, οπότε κανείς ποτέ δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα.
Ας επικεντρωθούμε παρακάτω στον Σκηνοθέτη. Μην φαντάζεστε συγκεκριμένο άτομο, ή μεγάλο δημόσιο παράγοντα. Ο film Director είναι πολυπρόσωπος, μπορεί να συνομιλείς μαζί του χωρίς να το γνωρίζεις, είναι από τη φύση του υπερβατικός και πολυδιάστατος. Ενδέχεται να απολαμβάνει με διακριτικότητα τις διακοπές του σε οποιονδήποτε δημοφιλή καλοκαιρινό προορισμό, αλλά την ίδια χρονική στιγμή να περπατάει μόνος του στις κακοτοπιές του Αφγανιστάν… Είναι ο κρυφός εφιάλτης και ο μέγας κριτής Αρχηγών Κρατών και των παρατρεχάμενων τους, δεν εμπλέκεται απόλυτα στις εξελίξεις, παρά μονάχα βάζει το χεράκι του εκεί που εκτιμά ότι η ανατροπή είναι αναγκαία. Ασφαλώς οι χαρισματικοί Πολιτικοί αν αντιληφθούν τα χούγια του και αποδείξουν ότι μπορούν να τα ικανοποιήσουν έστω και στοιχειωδώς συνήθως γίνονται Πρωθυπουργοί, ή αν μη τι άλλο θέτουν τις βάσεις για σοβαρή υποψηφιότητα…
*Όπου Φυσάει ο Άνεμος