Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Οι τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν τον πλανήτη σε μια εποχή απελευθέρωσης των διεθνών αγορών κεφαλαίου και εργασίας. Στην εποχή της επικράτησης και κυριαρχίας των άπληστων νόμων της αγοράς και τη φρενιτιώδη διεθνοποίηση της. Στην αποθέωση του οικονομικού ορθολογισμού και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Και ενώ η παγκοσμιοποίηση οδήγησε σε μια τεράστια αύξηση του παγκόσμιου πλούτου, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών αλλά και των ανθρώπων μεγεθύνθηκε. 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε υγιεινό πόσιμο νερό. Ο μισός πληθυσμός της γης ζει με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα.
Η οικονομική πολιτική των κρατών σε εθνική κλίμακα διαλύεται από την ασυδοσία ενός διεθνοποιημένου κεφαλαίου.
Στο Αθηναϊκό «Βήμα» ο έγκριτος δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης στις 15.04.2023 παραθέτει επίσημα στοιχεία της Ομοσμονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ:
«Το πλουσιότερο 0,1% της Αμερικανικής Κοινωνίας που αριθμεί 131.485 νοικοκυριά κατείχε συνολικό πλούτο ύψους 17,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Σημαντική λεπτομέρεια: Ο συγκεκριμένος πλούτος διευρύνθηκε κατά περίπου 5 τρισεκατομμύρια δολάρια στα χρόνια της πανδημίας.
Με βάση τα ίδια στοιχεία της ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ το πλουσιότερο 1% της Αμερικανικής κοινωνίας κατείχε το 53,7% του συνόλου των μετοχών και των αμοιβαίων κεφαλαίων.
Την ίδια στιγμή το φτωχότερο 50% της Αμερικανικής Κοινωνίας κατείχε μόλις το 0,6% των κρίσιμων περιουσιακών στοιχείων.
Το χάσμα διευρύνεται ακόμη περισσότερο λόγω της πληθωριστικής έκρηξης. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι».
Σύμφωνα εξάλλου με την τελευταία έρευνα της Credit Suisse, to 1% των πιο πλούσιων ανθρώπων στον κόσμο έχει στα χέρια του το μισό πλούτο όλου του πλανήτη.
Στην έρευνα αναφέρεται ακόμα ότι οι φτωχότεροι άνθρωποι του κόσμου βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το 90% αυτών εκτιμάται ότι ζουν στην Ινδία και στην Αφρική. Αντίθετα, πάνω από τα δύο πέμπτα των εκατομμυριούχων όλου του κόσμου ζουν στις ΗΠΑ. Το 7% ζει στην Ιαπωνία και το 6% στη Βρετανία.
Μόλις πρόσφατα η OXFAM International, δημοσιοποίησε ότι μόλις εννέα άτομα κατέχουν πλούτο ίσο με το μισό πτωχότερο πληθυσμό του πλανήτη, δηλαδή 3,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Όμως δεν είναι μόνο η οικονομική πολιτική των κρατών που διαλύεται σε εθνική κλίμακα ενώ ο παγκόσμιος πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων. Κινδυνεύουν οι ίδιοι όροι της ζωής του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη.
Η υποβάθμιση των περιβαλλοντικών συνθηκών, η επαπειλούμενη οικολογική καταστροφή, η εμπορευματοποίηση των αγαθών είναι το αποτέλεσμα μιας αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Και όλα αυτά με την τραγική μοίρα των αδύνατων, των κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένων, την καταστροφή του κράτους πρόνοιας. Με εκατομμύρια παιδιά να ζουν σε συνθήκες εργασιακής δουλείας ή πορνείας.
Απέναντι σε αυτό τον παραλογισμό της παγκοσμιοποίησης, το καθήκον μας είναι να φέρουμε τους πολίτες ξανά στην πολιτική, για να αγωνιστούμε συλλογικά και αποτελεσματικά για τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής.
Να αγωνιστούμε για να σταματήσει η συσσώρευση κεφαλαίων στις μητροπόλεις του διεθνούς κεφαλαίου, που στερούν τις υπό ανάπτυξη χώρες από κρίσιμους πόρους. Πόρους που χρειάζονται για τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία, πόρους που χρειάζονται για την προστασία του περιβάλλοντος, για την κοινωνική συνοχή, για την αντιμετώπιση της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το καθήκον μας είναι να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επέλαση εκείνων των διεθνών οικονομικών κύκλων, που επιχειρούν και επιτυγχάνουν την καθυπόταξη των παγκόσμιων αγορών.
Εκείνες τις δυνάμεις με τις οποίες συντάσσεται και τμήμα του πολιτικού προσωπικού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου σε ρόλο υπηρέτη, σε ρόλο διεκπεραιωτή των επιθυμιών και των προσταγών τους.
Εκείνες τις δυνάμεις που εκτοπίζουν τους δημοκρατικά νομιμοποιημένους θεσμούς, τα Κοινοβούλια και τις Κυβερνήσεις, από το χώρο της οικονομικής διακυβέρνησης.
Απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα του νέου πολυσύνθετου παγκοσμιοποιημένου οικονομικού και πολιτικού περιβάλλοντος, θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια στρατηγική, έτσι που να επιτυγχάνουμε την αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου σε ένα καθεστώς αυξημένου διεθνούς ανταγωνισμού ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων, έτσι που να εξασφαλίζεται ισότητα ευκαιριών και δυνατοτήτων.
Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στην άναρχη παγκοσμιοποίηση. Να διαμορφώσουμε μηχανισμούς κοινωνικής παρέμβασης, για να εξασφαλίσουμε μια ανταγωνιστική οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο.
Να κατοχυρώσουμε την ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγικότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Απέναντι στην τραγική μοίρα των οικονομικά αδύνατων και των κοινωνικά αποκλεισμένων, απέναντι στην κραυγή της αγωνίας της ιστορίας και του πολιτισμού της ανθρωπότητας, οφείλουμε να πούμε όχι και στην ασύδοτη επέλαση του κοσμοπολιτισμού και στην αδιέξοδη απομόνωση.
Για να επικρατήσει ένας δικαιότερος κόσμος, στον οποίο οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια.
Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων