Του Ιωάννη Δαμίγου
Το σφύριξε, το έληξε και χάθηκαν ήχος, θεσμοί, διαδικασίες βουλής, κυβέρνηση, δημοκρατία και ντροπή, αφήνοντας έκπληκτα τα παιδιά του σχολείου που παρακολουθούσαν από τα θεωρεία. Έκπληκτα είδαν την ασυγκράτητη κ. Πιπιλή να προκαλεί και να της απαντά μια βουλευτής “έλα εδώ αν τολμάς”, επιτιθέμενη, ως εγχώρια cat woman, στα έδρανα της αντιπολίτευσης!
Ο πρωθυπουργός συρρίκνωσε ακόμα περισσότερο τον ελάχιστο Τασούλα, αγνοώντας τον. Έτσι τα “χαλάμε” τα παιδιά, από μικρά τα μπολιάζουμε με “πολιτισμό” και όταν μεγαλώσουν θα θέλουν να γίνουν υπουργοί … Πολιτισμού. Θα έχουν να λένε όμως “Ήμουν και εγώ εκεί”!
Είχαν όμως την σπάνια εκπαιδευτική ευκαιρία να παρακολουθήσουν πολλαπλούς ορισμούς, συγκεντρωμένους σε μια προσωπικότητα, αυτή του πρωθυπουργού. Όπως; Λαϊκισμό, ψευδολογία, εγωισμό, αλαζονεία, θράσος, πατριδοκαπηλία, κινδυνολογία, ειρωνεία, κουτσαβακισμό, εξυπνακισμό, συκοφαντία, ευτέλεια, δειλία, ανικανότητα, αηδία και άλλα εμετικά γνωρίσματα.
Το μοναδικό φαινόμενο του: Ούτε δεν ξέρω, ούτε ξέρω, απαντώ αλλά δεν απαντώ, επιτρέπεται αλλά απαγορεύεται, έχεις αποδείξεις; Έχεις αποδείξεις; ( Όχι αν πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ) Εγώ; Εγώ να παρακολουθώ; Απόρρητο ρε!
Οι μαθητές άρχισαν να καταλαβαίνουν …. πως αυτός ο περίεργος πρωθυπουργός φερόταν ενοχικά και το σιγούρεψαν με την πιλάλα του.Και όμως αυτός ο καθημερινά αυτοεξευτελιζόμενος τύπος επί τρία και μισό χρόνια, έχει ψηφιστεί από πολίτες. Και όμως οι υποτακτικοί εξευτελισμένοι, γατί να το κρύψωμεν άλλωστε, βουλευτές του, χειροκροτούν. Και όμως αυτή η εξευτελισμένη, με την σειρά της κοινωνία, ανέχεται τον πιλάλα να την διαφεντεύει σαδιστικά.
Με την επιτηδευμένη κινδυνολογία, που μεθοδεύει σιγά σιγά αυτή η παράξενη φιγούρα, όλο και πιο πολύ ριζώνει στην σκέψη μου, η αποφυγή εκλογών, καθώς θα προκύψει κάποια “πατριωτική” ευκαιρία, είτε για αναβολή, είτε για κυβέρνηση “ανάγκης”. Γιατί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την διαχείριση χρημάτων, σε καμία περίπτωση και με όποιο κόστος. Άλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης!
Ο “χωρίς απάντηση”, δεν έλαβε υπόψη του τίποτα και κανέναν, φανερώνοντας τους σκοπούς του. Ούτε VAR, ούτε Τασούλα, ούτε το σχολείο, το έληξε και έφυγε με πιλάλα. “Μην είδατε τον Παναή;” Έχουμε να ζήσουμε πολλά, τώρα αρχίζουν τα ωραία!