Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το ΠΑΣΟΚ μπροστά σε κρίση ηγεσίας
Στην «εορταστική» ραδιο-συνέντευξή του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, απέφυγε να εξηγήσει γιατί δεν πήρε μέρος στην, προ ημερών, Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ενώ την προηγουμένη μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν έμεινε στις Βρυξέλλες για τις εργασίες της – και κυρίως τις επαφές στο περιθώριό της. Άφησε ολόκληρο το γήπεδο στον Αλέξη Τσίπρα.
Αν είχε εμφανιστεί στη Σύνοδο θα διαπίστωνε τη διάθεση τον Ευρωπαίων ομοϊδεατών του να τον απομονώσουν – εκτός αν γι’ αυτό δεν εμφανίσθηκε. Στις συζητήσεις τους οι Ευρωσοσιαλιστές του ρίχνουν ευθύνες για το στραπάτσο τους με το Κατάρ-γκέητ. Επειδή δεν απομάκρυνε εγκαίρως την Εύα Καϊλή.
Είχε ευκαιρία με την, εμφανούς υποκίνησης, ομιλία της στο Ευρωκοινοβούλιο, υπέρ του Εμίρη. Αλλά ο Ανδρουλάκης, απλώς διαχώρισε τη θέση του και η Εύα έμεινε μέλος του ΠΑΣΟΚ, άρα και της Ευρωσοσιαλιστικής Ομάδας. Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες…
Οι επικεφαλής της ομάδας δεν πείσθηκαν ούτε από τον Τσίπρα, που στήριξε τον Ανδρουλάκη, στη γραμμή: η Καϊλή είχε διολισθήσει από καιρό στη Δεξιά. Στον άξονα Αθήνα-Βρυξέλλες-Στρασβούργο όλοι ήξεραν ότι από το 2014 οι σχέσεις της με τον έτερο ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ήταν σχέσεις συνεργασίας και τον είχε στηρίξει στην πρώτη απόπειρά του να πάρει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Αλίμονο: παιδιά ενός… ανώτερου Θεού ήταν και οι δυο.
Απομακρύνθηκαν, αλλά δεν τα «έσπασαν», ούτε όταν η Εύα διάλεξε τον Λοβέρδο και όχι αυτόν, για να αντιμετωπίσει τη Φώφη Γεννηματά, πριν τη χτυπήσει η μοίρα της.
Τρεις μήνες μετά τις αρχαιρεσίες, στις οποίες ο Ανδρουλάκης θριάμβευσε, η Καϊλή πήρε για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ μια από τις αντιπροεδρίες που αναλογούν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Χωρίς τη συγκατάθεσή του δεν θα μπορούσε.
Άλλωστε της έστειλε τα θερμά του συγχαρητήρια και την κομματική υπερηφάνεια για την επιτυχία της. Παρότι τη διεκδικούσε -την επιτυχία- και ο… Μητσοτάκης.
Για περισσότερο από έξι χρόνια δεν υπήρξε καμία απολύτως ένδειξη απόκλισης των δυο ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Κάλυψαν ο ένας τον άλλον, ακόμη και όταν το κόμμα τους επισήμως -δια του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του- τους κατήγγειλε ότι δεν πληρώνουν τη συνδρομή τους ως ευρωβουλευτές. Όλα πήγαιναν -έστω συμβατικά- καλά μεταξύ τους.
Ο Ανδρουλάκης ανακάλυψε τη «βόμβα Καϊλή» τη θλιβερή Παρασκευή που τη συνέλαβαν οι Βέλγοι. Τη διέγραψε, «σε δευτερόλεπτα» όπως λέει, αλλά όχι ως αναμεμειγμένη σε διαφθορά: ως «Δούρειο ίππο της ΝΔ», στην υπόθεση της παρακολούθησής του.
Ωστόσο αυτή αποκαλύφθηκε το περασμένο θέρος. Και πάλι, ενώ η Καϊλή εμφανώς προσέφερε τις υπηρεσίες της στην κυβέρνηση, δεν έκανε καμία κίνηση εναντίον της.
Εκ των υστέρων λέει ότι θα την έκοβε από το ψηφοδέλτιο το… 2024 – και της το είπε! Για να… προετοιμαστεί! Και ότι ενημέρωσε την Ισπανίδα Συντονίστρια των Ευρωσοσιαλιστών στο Κοινοβούλιο.
Μπορεί. Στο κόμμα του πάντως δεν το ανέφερε ποτέ, εκτός ίσως από τους προσωπικούς φίλους του. Στα όργανα δεν το έθεσε. Άλλωστε αγνοεί τα όργανα και δεν τα συγκαλεί ποτέ. Ενδεχομένως για να μην αναμετρηθεί στις συνεδριάσεις με τους ανταγωνιστές του Γ. Παπανδρεου και Λοβέρδο. Ούτε τώρα τα συγκάλεσε.
Έτσι για πρώτη φορά αρχηγός κόμματος χρεώνεται με εκλογικό κόστος πριν τις εκλογές – λόγω των χειρισμών του. Ωστόσο συνεχίζει το σλάλομ στο κενό, αλλάζοντας διαρκώς θέσεις στα πλαίσια του… διμέτωπου, που δεν αλλάζει με τίποτε.
Ο κόσμος βοά και αυτός εξισώσει τον Τσίπρα με τον Μητσοτάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Ακόμη και στις υποκλοπές τους μοιράζει ευθύνες… εξίσου. Με εμφανή τάση να επιβαρύνει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ -που θεωρεί βασικό αντίπαλο του- με τις μητσοτακίζουσες αναφορές στον… Καμένο.
Αποχώρησε -στο προσκήνιο τουλάχιστον- από το αντι-Τσίπρα μέτωπο, αλλά δεν προσχώρησε στο αντι-Μητσοτακικό και συνεχίσει να υπερψηφίζει κυβερνητικά νομοσχέδια προεκλογικού εκμαυλισμού της κοινωνίας.
Για κάποιους πολιτικούς παρατηρητές, ένας νέος πολιτικός αρχηγός, που θέλει να δείχνει νέο ήθος, θα σκέφτονταν το προφανές: ωφελεί το κόμμα του να πάει στις εκλογές με τον ίδιο επικεφαλής; Ήδη για όλο και περισσοτέρους στη Χαρ. Τρικούπη, εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής.
Όχι μόνο στην τρέχουσα υπόθεση αυτοκαταστροφικών -μη- χειρισμών. Έκλεισε χρόνο στην ηγεσία, αλλά ακόμη δεν έχει δείξει πολιτικές αρετές, επαρκή ηγετικότητα και στίγμα πολιτικής και ιδεολογίας.
Ωστόσο συνεχίζει να ζητάει «ισχυρή εντολή από την πρώτη Κυριακή». Τη μια μέρα, για να γίνει ο ίδιος Πρωθυπουργός, την άλλη για να ηγηθεί «σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης» και την τρίτη για να ηγηθεί του «κορμού» σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης «με πρωταγωνιστή τη δημοκρατική παράταξη».
Όμως αποτάσσεται τον κεντρικό πολιτικό φορέα της, και παραβλέπει ότι οι εκλογές θα γίνουν με το δίλημμα: Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Υπαινίσσεται ότι έχει υψηλότερο ποσοστό από τον Τσίπρα και θα τον… αποστρατεύσει… «Κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα χωρίς Τσίπρα – Μητσοτάκη» πετάγεται -δίκην… τρολαρίσματος- ο σύμμαχός του Οδ. Κωνσταντινόπουλος. Το μέτρο χάνεται.
Το πρόβλημα του Ανδρουλάκη είναι ότι και στο ΠΑΣΟΚ, όλο και περισσότεροι δεν τον παίρνουν πλέον στα σοβαρά. Ακόμη και όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να ξεπεράσει το 8%, που του άφησε η Γεννηματά, διακρίνουν ότι στη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα θα… μειοψηφεί. Έναντι του Γ. Παπανδρέου -που αποφεύγει να τον στηρίξει στα «Καϊλικά»- και του Λοβέρδου, που συνεχίζει να τον προκαλεί, με τη σημαία του φιλο-Μητσοτακισμού του.
Παλαιότερα στελέχη, όπως ο Χάρης Καστανίδης, διαφοροποιούνται με τρόπο που είναι πιο αξιόπιστος αν μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ και τη σχέση του με τη Δεξιά. Ο πολύπειρος Κ. Σκανδαλίδης τον αντιμετωπίζει με συγκατάβαση. Μόνο η «σέχτα του» λέει «ο πρόεδρος μας»!
Στην πολιτική δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να αρχίσουν να μειδιούν οι άλλοι, όταν εμφανίζεσαι ως μέλλων καταλύτης των εξελίξεων. Ο μικρομεγαλισμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, εξελίσσεται σε επιπλέον τροχοπέδη για το κόμμα του.
Στο ενδοκομματικές συζητήσεις κυριαρχεί πλέον η αμφιβολία για το κοντινό μέλλον. Πολλοί λένε ότι αν πράγματι πιστεύει ότι θα πάρει στις εκλογές «πάνω από 15%» όπως φέρεται να εξομολογείται στις παρέες του, ας προχωρήσει. Αν όμως έχει αμφιβολίες, ίσως θα ήταν καλύτερα να αφήσει κανέναν άλλον να δώσει αυτή τη μάχη…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR