Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Είμαστε στα ανείπωτα! Από την ντροπή στον εμπαιγμό και από την πίκρα στην απόγνωση. Στα ανείπωτα και στα ανάποδα, μια και η μέρα γύρισε κάτω, πιο χαμηλά δεν γίνεται, μόνο απύθμενος γκρεμός υπάρχει μπροστά.
Το σκοτάδι απλώνεται πηχτό σαν πίσσα στην άσφαλτο, που θάβει σε καταδίκη το ζωντανό χώμα. Στο άγονο φυτρώνουν μόνο τα σκληροτράχηλα ένστικτα, τα πρώτα, τα απέθαντα. Οι κακοί δεν ντύνονται καλοί πλέον, δεν χρειάζεται, υπερήφανα κυκλοφορούν ως χειρότεροι, νόμιμα.
Αλλοίμονο, χάλασαν και τα φρέσκα, τα παιδιά, που γέρασαν λες, ξαφνικά, με την αρρώστια των “ενήλικων”, πριν σταθούν εκστατικά σε μια ανατολή, στο αγνάντεμα της θάλασσας, έστω σε ένα γαλήνιο ηλιοβασίλεμα. Αγρίεψαν πιότερο κι από μας, που μες την αντάρα έμειναν ορφανά στους λογής θηρευτές, καθώς ξεχάσαμε του γονιού, της φύσης την ευθύνη. Πίσω δεν έχει πια.
Αντικρύζουμε ήδη την υποσχόμενη κόλαση των συνταγογραφούμενων απανταχού θρησκειών, που μας γαλούχησαν με την καρτερία, την υπομονή, την ανοχή και την συγχώρεση της αμαρτίας, προς όφελος των επιτήδειων νομοθετών, με πλάκες εντολών. Η τεχνολογικά ελεγχόμενη χύτρα της παγκοσμιοποίησης κατά παραγγελία “πελατών”, με τα υλικά σε επικίνδυνη χημική μίξη, παρουσιάζει προβλήματα αντοχής κατά την βράση. Το καπάκι της κατά την εκτίναξη, θα ξεσκεπάσει την φρικτή αλήθεια του καθωσπρεπισμού και της τάξης, σε μια καταστροφική και αναμενόμενη πορεία ρήξης.
Το ημερολόγιο δείχνει αλλαγή χρόνου σε λίγες σκοτεινές ημέρες. Για ακόμη μια φορά σαν τις πολλές, η καταναγκαστική εορταστική διάθεση δεν με αφορά. Η χαρά της αναμονής των “εορτών”, έχει μείνει στην μνήμη της ανέμελης παιδικής ζωής μου, Και λυπάμαι που δεν θα την βιώσουν, στην πλειονότητά τους τα σημερινά παιδάκια. Άλλο η αγάπη και η αλληλεγγύη και άλλο η εορταστική τάχα διάθεση, εν μέσω τραγικών καταστάσεων που δεν αφήνουν χώρο στην ελπίδα.
Ας γιορτάσουν αυτοί που έχουν κάτι να γιορτάσουν. Το να βρεθούμε κοντά με αγαπημένους μας ανθρώπους, είναι πλέον γιορτή! Τι μεγάλο δώρο να είσαι με αυτούς που αγαπάς και σ’ αγαπούν. Τι χαρά το απλό γέλιο των μικρών παιδιών!”Γύρισε κάτω ο χρόνος”, γύρισε κάτω η ζωή, γύρισε κάτω η λογική. Κακή σας μέρα “άρχοντες”, αν είναι ορισμός μου.