Βαγγέλης Μαρινάκης: Ο ΔΟΛ «έδεσε» στο λιμάνι…

Μετά από τις τελευταίες οικονομικές «φουρτούνες» που θα τον έριχναν στα βράχια, ο ιστορικός Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη πέρασε στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Έτσι, οι τίτλοι του Οργανισμού (ιδιαίτερα το «Βήμα» και «Τα Νέα») που συνδέθηκαν άρρηκτα με τις σημαντικότερες σελίδες της ιστορίας του τόπου – διαδραματίζοντας καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα – ανήκουν πλέον στον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού, έναντι της τιμής των 22,9 εκατομμυρίων ευρώ.

Το «επίσημο» βάπτισμα ως εκδότης στο χώρο του Τύπου ο Μαρινάκης το πήρε πριν από λίγους μήνες με την έκδοση της εφημερίδας «Ελευθερία του Τύπου», ενώ είχε προηγηθεί και η εμπλοκή του στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες (ακυρώθηκε από το ΣτΕ) και στον οποίο υπερθεμάτισε για μια από τις τέσσερεις τότε άδειες.

Για όσους τον γνωρίζουν και ιδιαίτερα για τους «καπεταναίους» που βρέθηκαν ή είναι στη δούλεψή του, ο Μαρινάκης είναι ένας εγωιστής και πεισματάρης άνθρωπος που στηρίζεται στο ένστικτό, την οξυδέρκειά και την «ακραία» πολλές φορές τόλμη του. Αυτό, λένε, δικαιολογεί το ότι βρίσκεται σήμερα, στα 49 του χρόνια, στην 61η θέση της λίστας με τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους της παγκόσμιας ναυτιλιακής κοινότητας, ανεβαίνοντας 12 θέσεις μέσα σε τρία χρόνια.

Τώρα, αφού πλειοδότησε στην δημοπρασία για τον ΔΟΛ, θα κατέχει πλέον, πέραν από τους ιστορικούς τίτλους του «Βήματος» και των ΝΕΩΝ, τις ιστοσελίδες in.gr, tanea.gr, Vima.gr, το ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM», πλήθος άλλων περιοδικών, αλλά και ιστορικούς τίτλους όπως ο «Ταχυδρόμος», ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος», οι «Εποχές»,αλλά και το 22,11% του MEGA.

Επίσης, στην ιδιοκτησία του περνούν άλλα 143 σήματα ΜΜΕ, η ισχύς των οποίων έχει λήξει, καθώς και το ψηφιοποιημένο και έντυπο ιστορικό αρχείο του ΔΟΛ, στο οποίο έχει καταγραφεί ολόκληρη η σύγχρονη ελληνική ιστορία από το 1922 και περιλαμβάνει κείμενα σχεδόν του συνόλου του πνευματικού κόσμου της χώρας, αποτελώντας ένα σημαντικό πολιτιστικό κεφάλαιο. Επίσης μέσω του ΔΟΛ απέκτησε 50% της εκτυπωτικής μονάδας IRIS, αλλά και το 41,42% του πρακτορείου διανομής «ΑΡΓΟΣ».

Για όσους τον γνωρίζουν και ιδιαίτερα για τους «καπεταναίους» που βρέθηκαν ή είναι στη δούλεψή του, ο Μαρινάκης είναι ένας εγωιστής και πεισματάρης  άνθρωπος που στηρίζεται στο ένστικτό, την οξυδέρκειά και την «ακραία» πολλές φορές τόλμη του. Αυτό, λένε, δικαιολογεί το ότι βρίσκεται σήμερα, στα 49 του χρόνια, στην 61η θέση της λίστας με τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους της παγκόσμιας ναυτιλιακής κοινότητας, ανεβαίνοντας 12 θέσεις μέσα σε τρία χρόνια, ενώ από τα επιτεύγματα της πορείας του ήταν η είσοδος της εταιρείας του «Capital Product Partners L.P.» στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με το στόλος του σήμερα να αποτελείται από 68 πλοία εκ των οποίων 41 δεξαμενόπλοια, 19 κοντέινερς και 8 πλοία ξηρού φορτίου.

Οι ίδιοι μιλάνε για τον «Βαγγέλη» που περπατάει στους δρόμους του Πειραιά, στο Πασαλιμάνι και την Πειραϊκή που πέρασε τα παιδικά του χρόνια, αλλά και στην Ακτή Μιαούλη, που επέλεξε να εγκαταστήσει το «στρατηγείο» του, που συνομιλεί με τους Πειραιώτες και συγκινείται κάθε φορά που κάποιος γηραιότερος θα του πει μια ιστορία για τον αείμνηστο πατέρα του Μιλτιάδη.

«Έχουμε πετύχει στις οικογένειες και τη δουλειά μας, έχουμε πετύχει στον Ολυμπιακό, θέλουμε απλώς να προσφέρουμε στην πόλη που ζούμε και αγαπάμε. Δεν προσδοκούμε τίποτα, δεν έχουμε να κερδίσουμε απολύτως τίποτα», έλεγε «απαντώντας» σε όσους δεν έβλεπαν με καλό μάτι την εμπλοκή του με τον Δήμο του Πειραιά και την εκλογή του με τον συνδυασμό του Γιάννη Μώραλη, τον οποίο στην ουσία αυτός εξέλεξε δήμαρχο του λιμανιού.

Σε όσους τον ρωτούν για τα κίνητρα της απόφασής του να αγοράσει τον ΔΟΛ, ο Μαρινάκης απαντάει: «Δεν έχω καμία επιχείρηση στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον μου είναι καθαρά επενδυτικό».

Η αλήθεια είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να ήταν στο επίκεντρο της επιχειρηματικής και δημόσιας ζωής της χώρας, τώρα όμως, με την σχεδόν «μονοκρατορία» του στα ΜΜΕ, θα βρεθεί «στη σέντρα» της κριτικής «φίλων», ευνοημένων, αντιπάλων, ανταγωνιστών, «εξαρτημένων», εχθρών, πολιτικών και κομμάτων.

Το μεγάλο του «στοίχημα» τώρα για τον Μαρινάκη είναι να ανταποκριθεί στο ρόλο του εγγυητή της διαφύλαξης της μεγάλης δημοκρατικής και πνευματικής παρακαταθήκης του Συγκροτήματος της Μιχαλακοπούλου

Και μπορεί για τους επικριτές και πολέμιούς του η κίνηση του αυτή να χαρακτηρίζεται ως «καταφύγιο», για τον «χτυπημένο» όσο λίγοι επιχειρηματικοί κλάδοι από την κρίση χώρο των ΜΜΕ, στον οποίο άλλοι παραδοσιακοί μιντιάρχες προτιμούν την έξοδο από το ιδιαίτερα δαπανηρό, αλλά και εν μέρει απαξιωμένο αυτό «σπορ», χαρακτηρίζεται έως και «ηρωική».