Του Βασίλη Κόκκα
” Κάποτε θά αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ένα άστρο ή μ’ένα γιασεμί,
σάν ένα τραγούδι,πού καθώς βρέχει,
παίρνει τό μέρος τών φτωχών”.
Τ.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Ή Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη είναι έννοια μισή!Καί ή πικρή αλήθεια είναι ότι στήν πατρίδα μας τό ραβδί τής δικαιοσύνης είναι συνήθως χάρτινο γιά επονείδιστες πράξεις τών ισχυρών καί πλουσίων.Τό φίδι δαγκώνει τούς ξυπόλητους καί καταφρονεμένους….
Άν καί δέν είναι λίγοι όσοι επιμένουν νά παραβλέπουν τά μεγάλα οφέλη μίας ευνομούμενης πολιτείας,ή μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία πεινά καί διψά γιά Δικαιοσύνη!
Προσβλέπει τήν ώρα καί τή μαγική στιγμή πού επιτέλους κάποιοι έντιμοι καί θαρραλέοι δικαστές θά εγερθούν καί θά δώσουν αξία σέ θεσμούς πού όχι απλά υπνώττουν αλλά απροκάλυπτα χειραγωγούνται καί προσφέρουν μοσχολίβανο στήν εκάστοτε εξουσία….
Ή έλλειψη δικαιοσύνης είναι ίσως ή πιό σημαντική από τίς διαχρονικές παθογένειες τού ελληνικού κράτους.Γι’αυτό καί ή διαδικασία απονομής τής δικαιοσύνης μετατρέπεται συχνά σέ μηχανισμό ατιμωρησίας!!!
Φοβηθήκαμε τή μνήμη καί τή σκοτώσαμε….
Άμα θέλουμε νά λέμε τά σύκα-σύκα καί τή σκάφη-σκάφη δέ θά πρέπει νά ξεχνάμε τήν ιστορία μας.Άς μήν κρυβόμαστε πίσω από τό δάκτυλο μας…Ή ηθική καθίζηση μίας εποχής, μάς έφτασε στό σημείο καί στό κατάντημα πού ποινικοποιήθηκε ή αντίσταση ενάντια στό γερμανό κατακτητή ενώ αποενοχοποιήθηκε ή συνεργασία μαζί του!!!
Μετατράπηκε ό δωσιλογισμός σέ πατριωτική πράξη γιά κάποιους ή σέ αναγκαίο κακό γιά κάποιους άλλους από αυτούς πού στήριξαν τή νέα μεταπολεμική εξουσία….Δυστυχώς ή ελληνική δικαιοσύνη διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στήν ατιμωρησία τών εγκλημάτων όσων- καί δέν ήταν λίγοι- συνεργάσθηκαν μέ τίς δυνάμεις κατοχής.
Πρωτόγνωρα καί μαζικά εγκλήματα έμειναν τελικά χωρίς ενόχους!!!Μόνον στήν Αθήνα καί στόν Πειραιά υποβλήθηκαν μετά τήν απελευθέρωση μηνύσεις κατά περισσότερων από 20000 προσώπων γιά μαυραγοριτισμό καί συνεργασία μέ τούς κατακτητές.Μή ξεχνάμε ότι ή τρομοκρατία τής πείνας ανάγκασε 58000 Αθηναίους τής εποχής νά ” πουλήσουν” τά ακίνητα τους γιά νά μπορέσουν νά αγοράσουν τρόφιμα καί άλλα είδη πρώτης ανάγκης στίς υπέρογκες τιμές τής μαύρης αγοράς!!!
Από τούς 20.000 μηνυόμενους,παραπέμφθηκαν σέ δίκη μόλις 3227.Τό 84% όσων μηνύθηκαν δέν εφτασαν κάν στίς αίθουσες τών δικαστηρίων,καθώς απαλλάχθηκαν μέ τήν έκδοση σχετικών βουλευμάτων από τούς Έλληνες δικαστές. Από τούς 3227 πού δικάστηκαν,οί 2251 αθωώθηκαν ή ή κατηγορία εναντίον τους θεωρήθηκε αποσβεσμένη γιά διάφορους λόγους. Μόλις 976 άτομα καταδικάστηκαν. Από αυτούς οί 420 δέν παρουσιάσθηκαν ποτέ στό δικαστήριο καί χάθηκαν τά ίχνη τους!!! Από τούς 556 καταδικασμένους πού εμφανίστηκαν,οί 243 έλαβαν χάρη καί σχεδόν όλοι οί υπόλοιποι καταδικάστηκαν σέ μικρές ποινές από μερικούς μήνες μέχρι πέντε χρόνια!Μόλις 2 οδηγήθηκαν στό εκτελεστικό απόσπασμα….Πρωτόγνωρα μεγάλο τό μέγεθος τού εγκλήματος καί ή τιμωρία του πρωτόγνωρα μικρή.
Τό ελληνικό κράτος διαχρονικά αρνείται νά αναμετρηθεί μέ τό δύσκολο παρελθόν.Μήπως ήρθε ή στιγμή γιά τήν ελληνική δικαιοσύνη νά αναμετρηθεί μέ τό δύσκολο παρόν καί τό αβέβαιο μέλλον; Άς αντιληφθούν καί άς συνειδητοποιήσουν οί “ταγοί” πώς τό βαθύτερο καί πλέον επίπονο σημάδι πού αφήνει πίσω ή πατροπαράδοτη ατιμωρησία – πού δυστυχώς συνεχίζεται- έχει χαραχθεί στή μνήμη τής ελληνικής κοινωνίας.Καί,άν τό κοιτάξουν καλά αυτό τό σημάδι,θά διακρίνουν πάνω του νά σχηματίζεται ή λέξη ΑΔΙΚΙΑ!!!