Του Γ. Λακόπουλου
Το ΑΠ το είχε προβλέψει. Αλλά ας δούμε πρώτα τα πραγματικά περιστατικά και τα πολιτικά δεδομένα των ημερών. Αρχίζουμε με τον Αλέξη Τσίπρα. Σε ένα 15νθήμερο τα πήρε όλα. Πρώτον: με τη χώρα εκτός Μνημονίου πλέον, καταθέσει διαρκώς νομοσχέδια ανακούφισης όσων έπληξε περισσότερο η κρίση, τα οποία ψηφίζει και η…ΝΔ. Δεύτερον: Έλυσε μια διακρατική διαφορά και απόσπασε τον παγκόσμιο έπαινο- προτεινόμενος μεταξύ των άλλων και για το βραβείο Νόμπελ.
Τρίτον: Κέρδισε δυο διαδοχικές μάχες στη Βουλή, με την ψήφο εμπιστοσύνης- στην οποία περιέχεται και η ποιοτική μετεξέλιξη της πλειοψηφίας που τον στηρίζει- και την έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών. Τέταρτον: Επικράτησε κατά κράτος στην πολιτική αντιπαράθεση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει τραπεί σε φυγή αρνούμενος μεταξύ τους debate. Πέμπτον: Η Ελλάδα βγήκε επιτυχώς στις αγορές και επικυρώνει την δεινή εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. Εκτον: Κλιμακώνει το άνοιγμα στις όμορες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και εδραιώνεται ως φυσικός επικεφαλής της Κεντροαριστεράς. Και έπεται συνέχεια.
Και τώρα ας δούμε στο ίδιο διάστημα τι συμβαίνει με τον Μητσοτάκη. Πρώτον: Διολίσθησε στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία , παραδίδοντας την ιδεολογική ηγεμονία του κόμματος στους ακραίους και περιορίζοντας το ακροατήριο του στην σκληρή Δεξιά, με αποτέλεσμα να προκληθούν ισχυρές εσωτερικές αντιδράσεις, με πιο χαρακτηριστική τις δημόσιες επικρίσεις Δένδια- συν τις αποστάσεις Καραμανλή. Δεύτερον: Βρίσκεται σε διεθνή καραντίνα και απομονώνεται στην Ευρώπη ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – με αποδοκιμασία από τη Μέρκελ και τον Γιούνκερ- για τη στάση του στη συμφωνία των Πρεσπών και την συκοφαντία για “συναλλαγές” κάτω από το τραπέζι -της κυβέρνησης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Τρίτον: Οι κοινοβουλευτικές εμφανίσεις του προκαλούν όχι απογοήτευση πλέον, αλλά θλίψη στους οπαδούς τη ΝΔ , που έτσι κι άλλως δεν τον θεωρούν ηγέτη της παράταξης. Τέταρτο, ασκώντας μονοθεματική αντιπολίτευση, μένει χωρίς ατζέντα και πελαγοδρομεί με υποσχέσεις για μείωση του ΕΝΦΙΑ που ήδη όμως μειώνει η κυβέρνηση και για αδέσποτους μαξιμαλισμούς όπως “καλύτερες δουλειές με υψηλές αμοιβές για όλους” την ώρα που ασπάζεται μοντέλα που θα εκτινάξουν την ανεργία. Πέμπτο αδυνατεί να χειριστεί τους σκελετούς που τρίζουν στα ντουλάπια της ΝΔ, ειδικά όσους βρίσκονται υπό δικαστική έρευνα, με αναμενόμενα πορίσματα, ενώ ο ίδιος πιεζόμενος μετέτρεψε τη ΝΔ σε μηχανισμό δικολαβικής υποστήριξης των ερευνώμενων.
Αν τοποθετηθούν οι δυο αντίπαλοι στο περιβάλλον που διαμορφώνουν τα συμφραζόμενα της συγκυρίας προκύπτει ότι τα πράγματα εξελίσσονται καθαρά υπέρ του Τσίπρα και εις βάρος του Μητσοτάκη. Και προφανώς αυτό θα επηρεάσει δραστικά και την διαμορφούμενη εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Αυτό λέει η στοιχειώδης πολιτική ανάλυση, τα δεδομένα και η κοινή λογική.
Με όλα αυτά συγκρούεται μια ομάδα δημοσκόπων που έχει ένα χαρακτηριστικό τα τελευταία χρόνια: λειτουργεί σαν σανίδα σωτηρίας κάθε φορά που ο πρόεδρος της ΝΔ φτάνει σε αδιέξοδο, ή σημειώνει επιτυχίες η κυβέρνηση. Εμφανίζουν δημοσκοπήσεις που μοιάζουν σαν τα μαλλιά από τα οποία πιάνεται ο πνιγμένος.
Το σύστημα λειτούργησε, με τον συνήθη αυτοματισμό του και τις μέρες που διαμορφώνονταν οι προαναφερόμενες εξελίξεις. Παρέδωσε στη δημοσιότητα δυο δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι ο Τσίπρας… δεν ωφελείται από τις υπέρ του πολιτικές εξελίξεις , αλλά η δημοκοπική διαφορά με την παραμένει στις δέκα μονάδες . Κανείς δεν έδωσε σημασία- πως θα μπορούσε άλλωστε. Συνεπώς χρειαζόταν κάτι δραστικότερο. Μεγαλύτερη δόση.
Τα καλά τα παλικάρια του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ ξέρουν κι άλλα μονοπάτια. Τους χρειάζονται κάποιος πιο γνωστός και πιο έμπειρος, δημοσκόπος με αποδεδειγμένη αξιοπιστία. Όπως αυτή που επέδειξε στις εκλογές του 2015 τη ΝΔ στα ίσα με τον ΣΥΡΙΖΑ- όπως σχεδόν ισοψηφία έβγαζε και στο δημοψήφισμα. Έτσι προέκυψε μια ωραία δημοσκόπηση που πάει τη διαφορά πάνω από τις δώδεκα μονάδες και δίνει στον Κυριάκο 160 έδρες. Δεν έμεινε παρά να σταλεί σε μια αντικυβερνητική εφημερίδα για δημοσίευση – στη μεγαλύτερη.
Προφανώς αν ο Τσίπρας πάρει το Νόμπελ η διαφορά θα ξεπεράσει τις 20 μονάδες και η ΝΔ τις 200 έδρες. Προς το παρόν ξεπερνάει τις… 180. Για την ακρίβεια η δημοσκόπηση δίνει και 21 έδρες στη Γεννηματά, παρότι το κόμμα της πάει για διάλυση. Έτσι όμως συμπληρώνεται και η προεδρική πλειοψηφία του Μαρτίου του 2020, Ώστε να μην νομίζει κανείς ότι αν κερδίσει εκλογές τον Οκτώβριο του 2019 ο Μητσοτάκης, θα έχει προσδόκιμο μόλις μερικών, μηνών. Όλα τακτοποιήθηκαν.
Η κατασκευή αριθμών
Όλα εκτός από την σοβαρότητα και την ηθική τάξη. Διότι αυτά τα νούμερα που βγάζουν τη ΝΔ αυτοδύναμη με 160 έδρες… δεν υπάρχουν! Το 37,2 %τη ΝΔ και 25,15 στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν ούτε στη… δημοσκόπηση. Δεν είναι ευρήματα. Τα κατασκεύασε ο καλός δημοσκόπος.
Η μέτρησή του -όπως και αν την έκανε και όπως και αν την αξιολόγησε- δίνει άλλα νούμερα. Για την ακρίβεια 28,45 στη ΝΔ και 19,25 στο ΣΥΡΙΖΑ. Και πάλι συντηρείται το φαινόμενο ο Τσίπρας να κερδίζει πολιτικά, αλλά ο Μητσοτάκη να ωφελείται δημοκοπικά, αλλά δεν βγαίνει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Έτσι η δημοσκόπηση παραμερίζεται και τη θέση της παίρνει η .. εκτίμηση ψήφου. Δηλαδή ό,τι νομίζει ο δημοσκόπος. Θα μπορούσε να πάρει το όνειρο που είδε το προηγούμενο βράδυ, αφού είναι προφανές πώς νομίζει ότι απευθύνεται σε κρετίνους. Γιατί, αν μη τι άλλο, με δεδομένη την χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ και εξαντλημένη στης ΝΔ στη ίδια τη “δημοσκόπηση”, η “εκτίμηση ψήφου”- ή η “αναγωγή” που λένε άλλοι- θα έπρεπε να λειτουργεί υπέρ του Τσίπρα. Αμ δε.
ΥΓ. Εκτός αν… Εκτός αν… ας το προσέξουμε αυτό. Κατά καιρούς η ΝΔ- και μια τουλάχιστον φορά ο ίδιος ο Μητσοτάκης -έδειξαν διάθεση να αμφισβητήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, αν δεν τους ευνοεί. Έχει γούστο να εμφανίζονται αυτές οι διαφορές, για να πουν: πώς γίνεται να κέρδισε ο Τσίπρας αφού οι δημοσκοπήσεις ήταν υπέρ του Μητσοτάκη;