Του Διογένη Λόππα
Η μοναδική αποχώρηση από τον κασσελακικό ΣΥΡΙΖΑ με πραγματική πολιτική βαρύτητα, δεν είναι βέβαια, ούτε ο πολύς Γεροτζιάφας, που δεν ήταν μέλος για να αποχωρήσει από κάπου, ούτε οι κλόουν της ”ριζοσπαστικής αριστεράς” (σε εισαγωγικά γιατί οι τελευταίες επιδείξεις τους δε συνάδουν ούτε με τον ριζοσπαστισμό ούτε με την αριστερά). Ήταν η ηχηρή διαφοροποίηση του κ. Κούλογλου, ενός δραστήριου ευρωβουλευτή με βαθιές διασυνδέσεις στα διαδικτυακά μέσα του προοδευτικού χώρου.
Ομολογουμένως μου έκανε εντύπωση η ψυχρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και η απαίτηση να παραδοθεί η έδρα. Κατά τη γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε αντίθετα να τιμήσει με κάποιον τρόπο τον παλαίμαχο δημοσιογράφο, για όσα (πολλά) πρόσφερε συνολικά στο χώρο και να του παραχωρήσει τιμής ένεκεν το δικαίωμα στην έδρα, άλλωστε τι σημασία έχει για το κόμμα μια έδρα στο ευρωκοινοβούλιο λίγους μήνες πριν τις εκλογές;
Ο κ. Κούλογλου, πριν αφοσιωθεί στην πολιτική, υπήρξε ένας από τους αρτιότερους δημοσιογράφους της γενιάς του. Σιγουρα στο τοπ τεν. Όταν η δημοσιογραφία ήταν ακόμα λειτούργημα και όχι όχημα προσωπικής ανέλιξης ή κομματικό πάρεργο.
Είναι επίσης ένας πολύ ευφυής άνθρωπος και ένας γερόλυκος με εξαιρετικά αντανακλαστικά. Οσμίζεται τον κίνδυνο από χιλιόμετρα μακριά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οσμίστηκε δύο σημαντικές εξελίξεις : Πρώτον ότι δεν υπήρχε περίπτωση να είναι ξανά υποψήφιος ευρωβουλευτής και δεύτερον ότι υπήρχε συναστρία στο νέο ΣΥΡΙΖΑ για την επιτέλους προσχώρηση των ευρωβουλευτών στους σοσιαλιστές. Αν το πρώτο τον αφήνει εντελώς αδιάφορο, ως χαρακτήρα, το δεύτερο δεν το αντέχει η συνείδησή του. Ο καλός στρατιώτης Στέλιος, θα πεθάνει αριστερός.
Πολλοί, του άσκησαν άδικη κριτική. Στέκομαι λίγο στο σημείο εκείνο όπου είδε ισοπαλία στην αναμέτρηση Μητσοτάκη – Τσίπρα στη ΔΕΘ. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης ισοπέδωσε κυριολεκτικά τον αντίπαλό του σε εκείνη τη μονομαχία. Όμως, η προβολή της πολιτικής αντιπαράθεσης στην κοινή γνώμη από τα ΜΜΕ, επειδή ακριβώς ο κ. Μητσοτάκης κυριαρχεί εκεί με σταλινικούς όρους, απέφερε τελικά μια στυφή επίγευση. Ως αληθινός δημοσιογράφος και όχι ως πολιτικός, ο κ. Κούλογλου είπε απλά την αλήθεια για την τελική αποτύπωση του αποτελέσματος.
Θα πει κανείς εύλογα, ότι όφειλε να στηρίξει το κόμμα του και όχι να δίνει πάσες στην κυβέρνηση. Χωρίς να έχω ιδιαίτερη πληροφόρηση, κρίνοντας όμως από τους χαρακτήρες, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, πριν συστρατευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, να ζήτησε ως όρο από τον κ. Τσίπρα την ελευθερία να εκφράζεται ανεξάρτητα.
Στην Κουμουνδούρου θα έπρεπε αντί μιας στείρας αντιπαράθεσης με τον πιο δραστήριο ευρωβουλευτή τους, να του ανάψουν μια μεγάλη λαμπάδα. Γιατί ο κ. Κούλογλου έδειξε ποια είναι η αξιοπρεπής στάση όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να συμβιβαστείς ιδεολογικά με τον πολιτικό σχηματισμό στον οποίο συνυπάρχεις: Ούτε παίρνεις σβάρνα τα κανάλια της Οικογένειας για να καθιβρύσεις συντρόφους, ούτε αμφισβητείς δημοκρατικές καταστατικές διαδικασίες, ούτε κατασκευάζεις αντάρτικα πολιτικής δολιοφθοράς. Αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά, κοινοποιώντας πολιτισμένα τις διαφωνίες σου.
Σοβαρότητα και σοβαροφάνεια
Οι προσωπικές πολιτικές εκτιμήσεις του κ. Κούλογλου, όπως πολιτισμένα τις μετέφερε με επιστολή του στον πρόεδρο του κόμματός του, είναι απολύτως σεβαστές, θα έλεγα δε, ότι συνάδουν με τον ούλτρα αριστερό τρόπο που ο ίδιος επέλεξε να πολιτευτεί στις Βρυξέλλες. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι δύο αυτές διαφορετικές προσεγγίσεις θα μπορούσαν άνετα να συνυπάρξουν σε ένα προοδευτικό κόμμα εξουσίας, όμως οι επιλογές είναι επιλογές.
Εκεί που με μαθηματική ακρίβεια κάνει πολιτικό ολίσθημα είναι ο υπαινιγμός περί σοβαρότητας. Βλέπετε, πολλοί, ηλικιωμένοι κυρίως, σύντροφοι, αδυνατούν να αντιληφθούν τη νεανική φρεσκάδα του νέου προέδρου τους και την μπερδεύουν με ελαφρότητα.
Θα σας παραθέσω τώρα δύο στιβαρά παραδείγματα πολιτικής γελοιότητας που πλασάρονται με σοβαροφάνεια, την οποία οι, ηλικιωμένοι κυρίως, σύντροφοι, εκλαμβανουν εσφαλμένα ως σοβαρότητα, συνεπώς επιθυμούν το ίδιο από την ηγεσία τους.
Ο κ. Βορίδης, υπουργός επικρατείας παρακαλώ, έχει πει τη μεγαλύτερη γελοιότητα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, ότι δηλαδή η αριστερά πρέπει να αποκλειστεί από την εξουσία δια παντός, επειδή οι ιδέες της είναι ελαττωματικές. Παρόλα αυτά, θεωρείται σοβαρός, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς σοβαροφανής, απλούστατα γιατί κάποιος που εκφράζει μια τέτοια άποψη δε γίνεται να είναι σοβαρός. Common sense.
Ο κ. Κοττάκης τώρα, ένας σοβαρός μιντιακός παράγοντας, έγραψε πρόσφατα ότι είναι πολύ χαρούμενος που διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή αυτό είναι καλό για την πατρίδα μας. Ένας φαινομενικά σοβαρός επαγγελματίας με γραβάτα, οικογένεια και τακτικό εκκλησιασμό, στην πραγματικότητα γελοιοποιείται πολύ συχνά, όχι βέβαια λόγω της δημόσιας παρουσίας του που φροντίζει να είναι σοβαροφανής, αλλά από επικίνδυνες ασυναρτησίες όπως η παραπανω που συχνά εμφανίζονται στα (άρτια κατά τα άλλα) γραπτά του.
Θα συνιστούσα με τη σειρά μου στον κ. Κούλογλου να είναι προσεκτικότερος με τους χαρακτηρισμούς, γιατί φαίνεται πως με τον κ. Κασσελάκη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Είναι σοβαρότατος στην πολιτική του ανάλυση, αλλά ελαφροφανής στη δημόσια παρουσία του. Αυτή όμως η φαινομενική ”ελαφρότητα” είναι που ξεσηκώνει τις ελπίδες των, νέων κυρίως, συντρόφων, για μια καθολική αλλαγή κατεύθυνσης.
New tricks
Στις περιπτώσεις αυτές, οι φίλοι μας οι Βρετανοί έχουν την απόλυτη παροιμία: You can’t teach an old dog new tricks. Ο καλός στρατιώτης της ριζοσπαστικής αριστεράς θα είναι 71 χρονών στις επόμενες ευρωεκλογές και 74 στις βουλευτικές. Κανείς στην πραγματικότητα δεν έχει την απαίτηση από έναν άνθρωπο αυτής της ηλικίας να αντιληφθεί τον τρόπο έκφρασης των τριαντάρηδων, ακόμα και αν έχει το mental capacity του κ. Κούλογλου.
Τι είναι όμως αυτό που δεν αντιλαμβάνονται ο ίδιος, αλλά και πολλοί ακόμα ηλικιωμένοι της ομπρέλας (αλλά και αρκετοί προοδευτικοί αναλυτές προχωρημένης επισής ηλικίας);
Πέρα από το προφανές, το ότι δηλαδή η περίεργη στα μάτια τους φιγούρα ενός υπερκινητικού νέου πολιτικού που ξεπήδησε από το πουθενά και έσκασε σαν κομήτης στα πολιτικά πράγματα του χώρου τους και τους πήρε τις ταυτότητες, φαντάζει ξένη προς αυτό που η παραδοσιακή αριστερά είχε μάθει να αφομοιώνει στη μορφή του ξεθωριασμένου σακακιού του Λεωνίδα Κύρκου, δεν αντιλαμβάνονται καθόλου τις διεργασίες στη βάση του προοδευτικού χώρου.
Θεωρούν de facto ότι οι ίδιοι θα εκφράζουν στο διηνεκές τον κινηματικό χώρο, με ένα συγκεκριμένο τρόπο που έχουν κληρονομήσει από τις ιστορικές φιγούρες της αριστεράς. Θεμιτό, αλλά ξεπερασμένο. Γιατί ξεπερασμένο; Γιατί μας προέκυψε καθεστώς Μητσοτάκη.
Υπάρχει εκεί έξω μια σιωπηρή πλειοψηφία που δεν αντέχει ούτε την αισθητική, ούτε το φτύσιμο στα μούτρα, ούτε, κυρίως, τις πεθαμένες θατσερικές πολιτικές που βγήκαν από τους τάφους τους και κυκλοφορούν μέσα στην ελληνική κοινωνία σαν απέθαντα ζόμπι.
Η πολιτική πλατφόρμα Κασσελάκη είναι και ιδιοφυής και ταυτόχρονα απολύτως κατανοητή:
- Τα μέλη του κόμματος οργανώνονται μαζικά μέσα από την διαδικτυακή πλατφόρμα του isyriza σε μια σύγχρονη αμεσοδημοκρατκή Πνύκα
- Εφαρμόζονται από κάτω προς τα πάνω σαρωτικές αλλαγές στη μορφή του κόμματος και κτίζεται μεθοδικά (θα πάρει χρόνο αυτό) η νέα προοδευτική παράταξη, που όλοι οι Έλληνες συμφωνούμε ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί, για να λειτουργήσει το πολίτευμα.
- Δημιουργείται πολιτική από τη βάση, με διαβούλευση και ψηφοφορίες, η οποία μεταφέρεται στην ηγεσία και στον κομματικό μηχανισμό, για επεξεργασία και νομοθέτηση
Είναι αλήθεια ακατανόητο γιατί όλοι αυτοί οι πρώιμοι και όψιμοι διαφωνούντες αρνούνται να αντιληφθούν κάτι τόσο πραγματιστικό, που εκτός των άλλων υπήρξε και πιεστική απαίτηση από το σύνολο σχεδόν των πολιτών που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί, ανεξάρτητα από το πολιτικό παρελθόν τους (από το Συνασπισμό, έως την καραμανλική δεξιά).
Και θα ήταν εντελώς διαφορετική η εικόνα σήμερα, αν άφηναν τη νέα ηγεσία που εκλέχθηκε με την εντολή αυτή, απλά να κάνει τη δουλειά της, αντί να λοιδορείται με εμετικό τρόπο καθημερινά από τα ίδια της τα στελέχη.
Στην εφαρμογή της ιδιοφυούς πλατφόρμας Κασσελάκη στην πράξη, θα υπάρξουν τρία τέρατα που πρέπει να εξολοθρευτούν και αυτό δεν θα είναι εύκολο.
- Ο Πολακισμός. ‘Εχω εκφραστεί επανειλημμένα, ότι ως πρόβλημα δεν αναφέρομαι στο πρόσωπο Πολάκης, το οποίο εκτιμώ και σέβομαι για τη συνεισφορά του στα προοδευτικά πράγματα. Όμως ο πολακισμός ως έννοια επικοινωνίας είναι εντελώς ξεπερασμένος και ανθρωποδιωκτικός. Κάποιος πρέπει να του πάρει το πληκτρολόγιο από τα χέρια επειγόντως. Ή να προσλάβουν σύμβουλο διόρθωσης κειμένων, που να μεταφράζει τα πολακικά σε ελληνικά. Δείτε τι έγραψε για το σημερινό μας θέμα:
«Για να ξέρουμε ποιος έφυγε σήμερα!!!
-Αυτός που στοχοποιούσε μονίμως εμένα
-Αυτός που έλεγε για ισοπαλία Τσίπρα Μητσοτάκη στη ΔΕΘ του 2021 δίνοντας χείρα βοήθειας στον Κυριάκο
-Αυτός που έλεγε πως Τραπεζα ή η ΔΕΗ δεν μπορούν να περάσουν στο δημόσιο κάτι που συμπεριλήφθηκε τελικά στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ
(αλλά από τους 53 κλπ κλπ δεν το έλεγε κανείς στις ομιλίες τους βέβαια …)
Αυτός έφυγε σήμερα….ΚΑΜΙΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ !»
Δείτε τώρα το ίδιο κείμενο μεταφρασμένο στα ελληνικά:
”Σήμερα αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κούλογλου. Ένας καλός σύντροφος, που είχαμε όμως τις διαφωνίες μας. Επειδή αποφάσισε συχνά να με στοχοποιήσει προσωπικά, επειδή κρίνω ότι βοήθησε τους αντιπάλους μας ασκώντας άσκοπη κριτική, επειδή υποστήριζε ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να κρατικοποιηθεί, κάτι που τελικά συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Του εύχομαι καλή τύχη.”
Αντιλαμβάνεστε νομίζω πόσο χρήσιμο θα ήταν για την προοδευτική παράταξη και τη χώρα, αν κάποιος στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απλώς προσλάμβανε έναν μεταφραστή.
- Η μιντιακή προέκταση της Οικογένειας. Πριν να είναι πολύ αργά, θα πρέπει να κατανοήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η έκθεσή τους σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όχι μόνο δεν τους βοηθάει, αλλά σκόπιμα τους γελοιοποιεί. Και μετά έρχονται οι δημοσκοπήσεις – προέκταση των ΜΜΕ να επιβεβαιώσουν τη γελοιοποίηση. Χρησιμοποιούν μια πολύ συγκεκριμένη τακτική, που στον έξω κόσμο χρησιμοποιείται στις ενδοεταιρικές συγκρούσεις. Οι υποτίθεται αμερόληπτοι παρουσιαστές, αφού πρώτα έχουν αφομοιώσει το non paper από το γνωστό υπόγειο, στη συνέχεια τοποθετούνται de facto με την κυβερνητική ατζέντα ως θέσφατο και στη συνέχεια παρουσιάζουν τους καλεσμένους τους ως πολιτικά UFO, ως αρνητές του κοινού αισθήματος. Αφού πρέπει πρώτα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση με τους επιχειρηματίες και τους ζητηθεί η συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο περί ενημέρωσης, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, θα πρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να συζητήσουν σοβαρά το ενδεχόμενο καθολικής αποχής του συνόλου του κόμματος από τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και καθολική άρνηση απαντήσεων στα ερωτηματολόγια των δημοσκοπήσεων (που επίσης είναι εξοργιστικά μεροληπτικά). Άλλωστε η πραγματική δύναμη του κόμματος είναι στην κοινωνία και στο μεγάλο καφενείο των social media, όπου και τελικά θα κριθεί το παιχνίδι και όπου η νέα ηγεσία υπερτερεί με όρους κυριαρχίας.
- Αλλάξτε το όνομα, χθες. Κάντε μια ψηφοφορία βάσης, αφήστε σκέτο το ”Προοδευτική συμμαχία”, αλλά, προς Θεού, ξεφορτωθείτε το κατεστραμμένο brand, όσο είναι ακόμα καιρός.