Ο “κιτρινο- πορτοκαλί” άνθρωπος

 

Toυ Γιάννη Πανούση

Και ποιός κερδισμένος τελικά;

Όλοι χαμένοι.

Κανείς δεν απομένει τελικά αδίκαστος,

Θες από τύραννο,

Θες από το λαό,

Θες από τη Θεία Δίκη,

Θες από Τύχη.

Ακόμα και οι αθώοι.

Δημήτρης Πιστικός, Πρόσωπα τραγικά οι βασιλιάδες

 

Ο πολιτικός χρόνος και ο χρόνος της ψυχής, ο ιδεολογικός χώρος κι ο χώρος της ανοχής δεν ταυτίζονται.

Ανάμεσά τους κυλάνε αλήθειες και ψέματα, αγάπες και μίση, νοσταλγίες και διαψεύσεις, προσδοκίες και θυμός.

Ακόμα κι όταν αρνούμαστε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα,η ίδια η ζωή παρακάμπτει τα φαντάσματα και τις αυταπάτες και μας δείχνει το εύρος και το βάθος της ιστορικότητας των κινήσεών μας.

Κι όμως εμείς παροπλίζουμε τα βασικά πνευματικά μας εφόδια και βάζουμε συνεχώς παραπόδα την ευημερία και την ανάπτυξη στο όνομα της α-τοπίας και της άσκοπης θυσίας των πολλών ατίθασων μυαλών για τη διάσωση/δικαίωση των ολίγων

‘’γνήσια ανώτερων κεφαλ[ι]ών’’.

Κόλακες και κόρακες σωρεύουν τη μία πλάνη πάνω στην άλλη και χρησιμοποιούν τον πόλεμο της λάσπης ως συνέχιση της ‘πολιτικής’ με άλλα[βρώμικα] μέσα.

Ευτελίζουν κι ευτελίζονται. Μπέρδεψαν το σταυροδρόμι της Αριστεράς και της Δεξιάς,της Δύσης και της Ανατολής,της Αρετής και της Κακίας και πορεύονται στ’ ολισθηρό μονοπάτι της α-ντροπίας [φαντασιωνόμενοι λατινογενείς ‘επαναστάσεις’ φτωχοποίησης].

Αν η κοινωνία [φαίνεται ν’] αντέχει τ’ απανωτά σοκ λιτότητας δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι προθυμοποιείται να καταστεί συν-ένοχος σ’εξουσιολαγνικά παρεϊκά παιχνίδια.

Οι οραματισθέντες τον ‘κόκκινο’ άνθρωπο έχουν και οι ίδιοι αποκτήσει μία έντονη κιτρινο-πορτοκαλί απόχρωση [σαν κάτι να ξέβαψε] και, τυφλωμένοι όπως είναι από την αιθαλομίχλη των ιδεοληψιών τους, δεν βλέπουν ότι έχουν αφήσει ανοικτή την πίσω πόρτα της Δημοκρατίας από την οποία εύκολα μπορεί να περάσει ο ‘γκρίζος’ άνθρωπος.

ΥΓ.’’Κρατούσε πάντα ένα λάβαρο

δήθεν αλληλεγγύης,δικαιοσύνης,ανθρωπιάς,αγάπης

για τον πλησίον.

Πρόσφατα έπαιρνε μέρος σε διαδηλώσεις

κατά της παγκοσμιοποίησης

…….μην κοροϊδεύεις και μην κοροϊδεύεσαι

πως θ’αλλάξεις το ρεύμα

Ο ίδιος είσαι η παγκοσμιοποίηση’’ [Ελ. Πίππα, Το λάβαρο]

ΥΓ2. Γιατί δεν ιδρύεται και στην Ελλάδα ‘’Υπουργείο Ευτυχίας του Λαού’’ όπως οι Μαδουρικοί πράττουν; Θά’ταν κι αυτό μιά συνεπής με τις απόψεις ορισμένων ‘’βαρβαρική λύση’’.