Ο Μητσοτάκης καταργεί την πάλη των τάξεων και απελευθερώνει τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα

Του Νίκου Λακόπουλου

Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο εργαζόμενος επιτέλους αποχτά την «δύναμη να επιλέξει ο ίδιος ο εργαζόμενος την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Δύναμη να λέει στον εργοδότη του ότι δεν μπορεί να τον ενοχλεί εκτός ωραρίου, όταν εργάζεται με τηλεργασία”.

Λίγο πριν ο Πρωθυπουργός μιλώντας με τον Σάντσεθ αναφέρθηκε στις ” μεγάλες ανισότητες που προκαλεί ένας καπιταλισμός δίχως ρυθμίσεις”. Και να που έρχεται το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να ρυθμίσει τις σχέσεις εργαζομένων -εργοδοτών ώστε πλέον οι εργοδότες θα είναι έρμαια των εργαζομένων που θα μπορούν να τους λένε να μην τους ενοχλούν!

Φαίνεται πως η σημαντικότερη “μεταρρύθμιση” είναι η αύξηση της εργασίας σε δέκα ώρες- η κατάργηση του οχτάωρου χωρίς να καταργείται- χωρίς επιπλέον αμοιβή για την υπερωριακή απασχόληση και με ατομικές συμβάσεις -στις οποίες θα ….σέρνουν οι εργαζόμενοι τους ανυπεράσπιστους εργοδότες.

Η μεγάλη επιτυχία της “μεταρρύθμισης” είναι πως ο εργαζόμενος θα προτείνει στον εργοδότη του να εργάζεται παραπάνω και χωρίς αμοιβή κι αν εκείνος τον απολύσει απόλυση θα είναι άκυρη μεν, αλλά ο εργαζόμενος δεν θα ξαναπροσλαμβάνεται.

Δεκάωρο ή δεκαεξάωρο;

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «οι υπερωρίες όχι μόνο δεν καταργούνται με το νομοσχέδιο, αλλά ενισχύονται” κι αυξάνονται- αλλά πρόκειται για φτηνές υπερωρίες -που δεν οδηγούν σε δεκάωρο, αλλά δωδεκάωρο και δεξαεξάωρο -κι ας τολμήσει ο εργοδότης να αρνηθεί.

Πάνω από όλα όμως το νομοσχέδιο απελευθερώνει τον εργαζόμενο από τα συνδικάτα και τις απεργίες, αφού όπως είπε πρόσφατα ο υφυπουργός Π. Τσακλόγλου δεν έχουν λόγο να παρεμβαίνουν οι συνδικαλιστές στη σχέση εργαζόμενου – εργοδότη.

Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι, ο εργαζόμενος, χάνει το δικαίωμα στη θέση εργασίας του οριστικά και ο εργοδότης, υποχρεούται να καταβάλλει ορισμένους μόνο μισθούς υπερημερίας (από 3-24 μήνες ως αστική ποινή), σε περίπτωσης άκυρης απόλυσης και μόνο, αν το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της επιχείρησης.

Η ποινικοποίηση της απεργίας

Με τη συγκεκριμένη διάταξη” παρατηρεί ο εργατολόγος Δημ. Τεμπονέρας” οι απολύσεις διευκολύνονται, απελευθερώνονται, γίνονται ανεξέλεγκτες, ξηλώνεται το δίκαιο της καταγγελίας και πέφτει το τελευταίο οχυρό της μισθωτής εργασίας, η προστασία από την απόλυση, που ισχύει εδώ και 100 χρόνια(ν.2190/1920). Πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, σε συνθήκες πανδημίας και οξείας οικονομικής κρίσης”.

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις απεργίες με 33% προσωπικό ασφαλείας μαζί με την άρση προστασίας των συνδικαλιστών καταργεί το δικαίωμα της απεργίας και την ποινικοποιεί. Από τις απολύσεις προστατεύονται για έναν χρόνο μετά τη λήξη της θητείας τους πλέον μόνο ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος, ο γενικός γραμματέας και ο ταμίας.

Ο Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο πλέον να συγκρίνεται με τον Βενιζέλο, αφού εκείνος καθιέρωσε το οχτάωρο και ο Κυριάκος το καταργεί στην πράξη -χωρίς να το καταργεί.

Μόνο που το νομοσχέδιο δεν προσβάλλει μόνο εργατικά δικαιώματα ενός αιώνα, αλλά και την νοημοσύνη των εργαζομένων. Και το ερώτημα είναι αν ο νέος νόμος -αν εφαρμοστεί- τελειώνει με το -ανύπαρκτο- εργατικό κίνημα -απεργίες και συνδικάτα- ή αν το δημιουργεί.