Ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς, ο Δένδιας και τα τσολιαδάκια στην γραβάτα του Κώστα Καραμανλή: η παλιά Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει πια, αλλά υπάρχει η “οπισθοδρομική” Δεξιά

Του Νίκου Λακόπουλου

Kαθώς οι πολιτικοί αναλυτές προσπαθούν να αναλύσουν τι σημαίνουν τα… τσολιαδάκια στην γραβάτα που φορούσε ο Κώστας Καραμανλής ο Αντώνης Σαμαράς κέρδισε τα χειροκροτήματα αποδομώντας όλη την πολιτική Μητσοτάκη.

Όταν ήρθε η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη όμως το συνέδριο τον αποθέωσε -μάλλον ως τον ηγέτη που όπως είπε με νόημα πήρε το κόμμα που κάποτε έπεσε στο 18% και το πήγε στο 40% και στην αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Η αλήθεια είναι πως το πήρε από το 28% και ενώ είχε αρχίσει να ανακάμπτει επί Σαμαρά και το οδήγησε σε ένα ποσοστό μικρότερο από τα ποσοστά που το έφερναν στην εξουσία και με λιγότερο αριθμό ψηφοφόρων.

Και η δεύτερη αλήθεια -που υποκρύπτεται στον υπαινιγμό του Αντώνη Σαμαρά πως η ΝΔ δεν θα γίνει Ποτάμι- είναι πως τα ποσοστά που εμφανίζει η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις δεν οδηγούν στο 44%, αλλά μάλλον στο 28%.

Άρα η φράση του Αντώνη Σαμαρά “δεν υπάρχει κεντροδεξιά χωρίς δεξιά” δείχνει μια ανησυχία για την ταυτότητα του κόμματος -που βλέπει να γίνεται Ποτάμι- μαζί με όσα σημαίνουν όσα είπε για τις “Πρέσπες του Αιγαίου”.

“Θυμίζω ότι υπάρχει στην Ελλάδα το λόμπι του κατευνασμού που διείσδυσε σε όλα τα κόμματα. Οπαδοί της εύκολης τακτοποίησης των εθνικών μας θεμάτων που ζητούσαν να μην πάμε με τη Γαλλία αλλά με τη Γερμανία που δεν μας στηρίζει. Διαφώνησα με διερευνητικές συνομιλίες, με το να κάνουμε επίσημο διάλογο την ώρα που οι Τούρκοι προκαλούν και ο Ερντογάν κατάφερε να αποφύγει τις κυρώσεις όπως ζητούσε η Μέρκελ”.

Ωστόσο πλην των εθνικών θεμάτων η αναφορά στον… Άγιο Παϊσιο -«ναι, μας εξοργίζουν τα αποτρόπαια εγκλήματα που κατακλύζουν κάθε μέρα την επικαιρότητα στην τηλεόραση, η ωμή βία, ο κυνισμός”- “μας εγκαρδιώνει, ότι εκατομμύρια Έλληνες παρακολουθούν, στην ίδια Τηλεόραση, τη ζωή του Αγίου Παϊσίου»- δείχνει μια αγωνία όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία που χάνεται, αλλά και για την “Ελλάδα που χάνεται”.

Η Νέα Δημοκρατία και ο …Άγιος Παϊσιος

Η απάντηση του Νίκου Δένδια ήταν παραπάνω από διαφωτιστική για την βαθειά σύγκρουση που εξελίσσεται στο κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Γίνεται μια συζήτηση στην ελληνική κοινωνία για τον πατριωτισμό που διατρέχει και κόμματα και παρατάξεις. Ουδείς αρνείται τον πατριωτισμό οποιουδήποτε. Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα. Πώς όμως προσλαμβάνεται ο πατριωτισμός; Πολλές φορές στην ιστορία μας ο πατριωτισμός κάλυψε ιδιοτελέστατες προσωπικές ατζέντες».

“Η απραξία δεν συνιστά πατριωτισμό. Ο στρουθοκαμηλισμός δεν συνιστά πατριωτισμό. Ιδίως από πολιτικούς του πατριωτισμού ως οπισθοδρομικό σύνδρομο εκχέει μία βαθύτατη ανασφάλεια. Θυμίζει το γνωστό πίσω στα κανόνια μας».

“Η ΝΔ «δεν είναι πλέον το συντηρητικό κόμμα το οποίο θυμόμαστε» θα πει στο Βήμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κι αυτό έχει μια αιχμή -μαζί με την αναφορά στο 18%- στον Αντώνη Σαμαρά στον οποίο εμφανίσθηκε κάποτε ξαφνικά -τον εχθρό του πατέρα και της αδελφής του- για να γίνει υπουργός του!

Ο Αντώνης Σαμαράς έφυγε από το κόμμα -κακήν κακώς- έκανε δικό του κόμμα, γύρισε και κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές τη Ντόρα Μπακογιάννη που ήθελε ένα “πλατύ” κι ανοιχτό κόμμα με ένα δεξιό λόγο που οδήγησε και στην αφαίμαξη στελεχών του ΛΑΟΣ που σήμερα είναι υπουργοί του Μητσοτάκη -Βορίδης-Γεωργιάδης- Πλεύρης.

Το “προοδευτικό κέντρο” και η οπισθοδρομική Δεξιά

Είναι φανερό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης -που θεωρούσε το κόμμα του Σαμαρά “παρακμιακό”- επιχείρησε να το αλλάξει και -και για τον ίδιο το άλλαξε -η παλιά Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει πια.

Ο γεννήτορας αυτού του κόμματος δεν είναι ο Καραμανλής, αλλά ο Βενιζέλος -αν και ήταν αντίπαλος του “Λαϊκού Κόμματος¨”. Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη κινείται από την Δεξιά ως το “προοδευτικό κέντρο” -προφανώς υπάρχει και οπισθοδρομικό κέντρο, όπως υπάρχει -κατά τον Δένδια- και “οπισθοδρομική Δεξιά”.

Κατά β΄άση είναι ένα κόμμα προσωπαγές -οικογενειακό- με αναφορά στον ίδιο τον Μητσοτάκη που για να ολοκληρώσει την κατάληψη θα πρέπει να κάνει μια “πατροκτονία” -στο πρόσωπο του Σαμαρά -που τον έκανε υπουργό, τον βοήθησε να γίνει αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός.

(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)

Τώρα ο Σαμαράς διαπιστώνει “κυνισμό” στην ελληνική κοινωνία και έλλειψη πατριωτισμού στην πολιτικ΄ή ζωή -που διαπερνά όλα τα κόμματα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις εκλογές θα επιδιώξει την “αποσαμαροποίηση” του κ΄όμματος.

Οι ομιλίες του Σαμαρά πέρα από πικρία εκφράζουν απόψεις που μοιάζουν με μανιφέστο. Ο Νίκος Δένδιας με την απάντηση στον Σαμαρά και τις “ιδιοτελέστατες προσωπικές ατζέντες” αναλαμβάνει την ηγεσία μιας πτέρυγας της ΝΔ που θα διεκδικήσει την διαδοχή του Μητσοτάκη -που μπορεί να μην είναι και πολύ μακρυά.

Ο Καραμανλής εμφανίζεται στη Βουλή με γραβάτα με …τσολιαδάκια χωρίς να μιλά. Και οι εκλογές πλησιάζουν -όχι πια στο τέλος της τετραετίας, αλλά “ως” -το πολύ- σε ένα δωδεκάμηνο.

Που μάλλον δεν θα πλήξουμε καθόλου.