Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Δεν είναι τυχαίο ότι η αντιπολίτευση ζητάει εγγυήσεις για τη διοργάνωση των εκλογών. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να έχουν γνώση οι φύλακες ως πού μπορούν να φτάσουν οι Μητσοτακοφύλακες…
Ποιος Τραμπ και Μπολσονάρο; Η άρνηση συνθηκολόγησης με τη λαϊκή ετυμηγορία και η προσφυγή και σε αθέμιτα μέσα για τον επηρεασμό της, μάλλον έχει διαβεί τα ελληνικά σύνορα και βρίσκεται στη χώρα μας με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση: Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν δείχνει έτοιμος να δεχθεί ότι μπορεί να χάσει τις εκλογές, παρότι αυτό το ενδεχόμενο γίνεται όλο και πιο ορατό.
Μακάρι οι ενδείξεις που οδηγούν στην υπόνοια ότι δεν θα φτάσει στα άκρα για να μην χάσει να όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Αλλά δείχνει χλωμό, για έναν πολιτικό που θεωρεί «τερατογέννεση», αν η Βουλή δώσει την εμπιστοσύνη της σε κυβέρνηση που δεν τον συμπεριλαμβάνει.
Δεν είναι καλό για την πολιτική η ομαλότητα ότι ο Μητσοτάκης φέρεται έτοιμος να εγκαταλείψει την πρακτική των πολιτικών συγκρούσεων επί ιδεών και προγραμμάτων και να υιοθετήσει ακραίες υποδείξεις το πολιτικού μάρκετινγκ. Όπως αυτές που περιέχονται στην λεγόμενη «αρνητική στρατηγική» του αχρείου Γκρίνμπεργκ.
Οίκοθεν νοείται ότι είναι καταστροφικό για την κοινοβουλευτική Δημοκρατία να προσφεύγει ένα κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση σε παρακρατικές μεθόδους, όπως οι υποκλοπές, για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία.
Από πολλές πλευρές διατυπώνονται φόβοι ότι ο Μητσοτάκης, μπροστά στο ενδεχόμενο να ηττηθεί στις κάλπες, μπορεί να γίνει θεσμικά επικίνδυνος και πριν τις εκλογές και μετά από αυτές – μετακινώντας την πολιτική αντιπαράθεση στο βούρκο.
Υπάρχουν τρεις συγκεκριμένες πηγές που δικαιολογούν αυτή την ανησυχία.
- Πρώτο η οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας του ανέτρεψε την λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965. Μετά τη μεταπολίτευση, απόντος του Πρωθυπουργού που ανέτρεψε, είχε το θράσος να λέει ότι «ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν άκουσε τις υποδείξεις» του. Ο Πρωθυπουργός δεν άκουσε τις υποδείξεις υπουργού – και συνεπώς καλώς ανατράπηκε.
Αλλά και το 1985 ο παλιός Μητσοτάκης αμφισβήτησε για εβδομάδες το εκλογικό αποτέλεσμα και ζητούσε τους «δίσκους» του μηχανογραφικού συστήματος. Επίσης, δεν αναγνώρισε για μήνες την – περιπετειώδη απόφαση της Βουλής για την ανάδειξη του Χρήστου Σαρτζετάκη στην προεδρία της Δημοκρατίας.
- Δεύτερο, η νοοτροπία του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι χαρακτηριστική περίπτωση γόνου στην πολιτική. Μπήκε στη Βουλή με την έδρα που του κληροδότησε ο πατέρας του και έκτοτε αντιλαμβάνεται και ασκεί την εξουσία -στο κόμμα και στο κράτος- ως κληρονομικό δικαίωμα.
Αυτό τον οδηγεί όχι μόνο στις εκτροπές αλαζονείας και αυταρχισμού που διακρίνουν την κυβερνητική θητεία του, αλλά και σε διαφαινόμενες προθέσεις να αποβάλει τα στοιχεία του συνταγματικού Πρωθυπουργού και να αυτοχρισθεί… Κυβερνήτης. Φλερτάρει δηλαδή με την ιδέα της διαρκούς παραμονής στην εξουσία .
- Το τρίτο είναι ο φόβος. Για την ακρίβεια ο φόβος των συνεπειών για πράξεις της διακυβέρνησής του. Εκτός από τις αντικοινοβουλευτικές συμπεριφορές, τις ναπολεόντειες εμφανίσεις και τις προσωποκεντρικές πολιτικές επιλογές, υπάρχουν υποθέσεις που όταν αποκαλυφθούν πλήρως είναι πιθανό να απασχολήσουν τη Δικαιοσύνη.
Είναι πολλοί όσοι βεβαιώνουν, μετά λόγου γνώσεως, ότι όσα θα αποκαλυφθούν για τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος από το 2019, τις θεσμικές εκτροπές και τις παρανομίες θα είναι ανατριχιαστικές όταν χάσει στην ευχέρεια να τα καλύπτει.
Ήδη πάντως η αξιωματική αντιπολίτευση έχει προαναγγείλει έλεγχο και παραπομπή στη Δικαιοσύνης για συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως η ΔΕΗ.
Ο φόβος στην πολιτική είναι κακός σύμβουλος και μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές και δημιουργία προϋποθέσεων εκτροπής.
Υπάρχει λοιπόν η υπόνοια ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει ταυτίσει τον εαυτό του τόσο πολύ με την εξουσία, ώστε ψυχολογικά θα υποκύψει σε υποδείξεις να μην αποδεχθεί την ήττα του όταν επέλθει.
Προς το παρόν δείχνει υπερβολικό, αλλά αν ληφθεί υπόψη η λουδοβίκεια συμπεριφορά του και η καθεστωτική αντίληψη για τη διακυβέρνηση που τον χαρακτηρίζει, δεν είναι υπερβολικές οι υποψίες ότι θα καταφύγει σε αντιδημοκρατικά μέσα για να ανανεώσει την παραμονή του στο μέγαρο Μαξίμου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αντιπολίτευση ζητάει πλέον εγγυήσεις για τη διοργάνωση των εκλογών, που δεν συνηθίζονται τις τελευταίες δεκαετίες. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να έχουν γνώση οι φύλακες ως πού μπορούν να φτάσουν οι Μητσοτακοφύλακες…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
