Ο Μητσοτάκης χάνει τον στόχο: βλέπει τον κίνδυνο από την τρομοκρατία, αλλά όχι και από το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον εκφασισμό στην κοινωνία -που συνδράμει και το κόμμα του

Του Γ. Λακόπουλου

 Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να συγχαρεί την ΕΛΑΣ και κατά συνέπεια τον Μιχ. Χρυσοχοΐδη για την -μάλλον προγραμματισμένη- σύλληψη υπόπτων σε τρομοκρατική οργάνωση. Ευλόγως είναι αστυνομική επιτυχία.

Συμπληρωματικά επαίνεσε και την είσοδο αστυνομικών στην ΑΣΟΕΕ.  Είχε ήδη απευθύνει έπαινο για την απομάκρυνση του κοντέινερ του Ρουβίκωνα από τα Εξάρχεια.

Ενδεχομένως η πρωθυπουργική σπουδή να αναδειχθούν θέματα «τάξης και ασφάλειας» υποκρύπτει την ελπίδα ότι αυτά θα αλλάξουν την ατζέντα. Δικαίωμά του. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γιατί δίνει εύσημα σε μια δημόσια υπηρεσία, έστω και αυτή απλώς κάνει τη δουλειά της.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Πρωθυπουργός βλέπει μόνο μια πλευρά της επικαιρότητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι χάνει το μέτρο στη συνολική αξιολόγησή της.

Για να μιλήσουμε με ονόματα. Είδε Χρυσοχοΐδη. Αλλά δεν είδε τον  Άδωνι, τον Βορίδη, τον Μπογδάνο, τον Κυρανάκη, τον Πλεύρη την Έλενα Ράπτη. Ούτε τα κομματικά στελέχη του –αναγκάσθηκε να διαγράψει κάποια- που συντάσσονται μαζί τους στην υποδαύλιση ζοφερού κλίματος στη χώρα σε βάρος των προσφύγων-με το Μακεδονικό πάντα στην ούγια.

Δεν είδε καν τις αντιδράσεις που προκαλούν αυτού του είδους οι παρεμβάσεις στην «υγιή» πλευρά της ΝΔ , όπως προκύπτει από τις δηλώσεις Μπακογιάννη, Κουμουτσάκου, Κεφαλογιάννη και άλλων.

Η ΕΛΑΣ μπορεί να έχει επιτυχία -και μακάρι να έχει και άλλες. Αλλά θα είναι χωρίς αξία αν η Ελλάς διολισθαίνει στον εκφασισμό, τη μισαλλοδοξία , το ρατσισμό. Αν εθίζεται η κοινωνία στο βόρβορο, υποκινούμενη από επώνυμους παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος-και δεκάδων στελεχών του. 

Ο Πρωθυπουργός επευφημεί το ένα, αλλά κάνει πως δεν βλέπει- ή δεν βλέπει πράγματι- το άλλο.  Εκτός αν απλώς δεν εκτιμά ότι υπάρχει η ακροδεξιά διολίσθηση, ή, αν υπάρχει, μπορεί να τον συμφέρει κιόλας.

Βλέπει μια ομάδα οπλοφόρων που συνελήφθησαν στις  « γιάφκες» σε ένα-δύο κτίρια ΑΕΙ και υπόσχεται- να τα εξαφανίσει τέτοια φαινόμενα. Ορθώς. Αυτά δεν έχουν σχέση με τα πανεπιστήμια. Αλλά δεν βλέπει κάτι άλλες γιάφκες: στα Διαβατά και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Ξέρει τον πιτσιρικά που κάνει την επανάστασή του με τον «Ρουβίκωνα» και  θέλει να αναχαιτίσει τη δράση αυτής της ομάδας. Καλά θα κάνει. Αλλά δεν  δείχνει πώς θα αντιμετωπίσει τον μαθητή στα Γιαννιτσά που παίρνει μια ελληνική σημαία και παρελαύνει με το σύνθημα «έξω από τα σχολεία οι λαθρομετανάστες» -συνομήλικοι του. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να «καθαρίσουν «τα Εξάρχεια,  και τα πανεπιστήμια. Να καθαρίσουν. Αλλά δεν λέει πώς θα καθαρίσει με τις ακραίες μειοψηφίες που παρακινούν κατά τόπους τους γαλάζιους δημάρχους  -ή υποκινούνται από  αυτούς-  να μην δέχονται τη μετέγκαταστασή προσφύγων στην περιοχή τους. 

Ενοχλείται από τους «μπαχαλάκηκες» και ουδείς τον μέμφεται. Αλλά δεν ενοχλείται από τους Αλεξανδρήδες και τον οχετό τους. Από όσα ξερνάνε εναντίον ανθρώπων που βρίσκονται σε απόγνωση.

Δεν είδαμε επίσης να ενοχλείται από το κλίμα που διαμορφώνουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκπομπάρχες και ψευτοοργανώσεις εθνικής καθαρότητας και αντιπροσφυγικού μίσους. Από όσους  δηλητηριάζουν καθημερινά την κοινωνία, ωρυόμενοι ότι «ο Αφγανός θα βιάσει την κόρη σου», «ο Πακιστανός θα σε κλέψει, «ο αράπης  θα σε μαχαιρώσει».

Δεν έκανε καμία παρέμβαση ο ίδιος ή κάποιος υπουργός του στους  γονείς που κλείνουν τις πόρτες στα σχολεία για να “μην κολλήσουν αρρώστιες”  τα παιδιά τους από τα προσφυγόπουλα. 

Ίσως παραβλέπει ότι όσοι ψήφιζαν το νεοναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου δεν εξαερώθηκαν. Απλώς κατέφυγαν στο κόμμα του. Αλίμονο αν αφήσει να κάνουν τη ΝΔ ορμητήριο τους.

 Η παραβατικότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται αποφασιστικά στη Δημοκρατία. Να πατάσσεται η τρομοκρατία, το κοινό έγκλημα, η παρεμπόδιση της λειτουργίας δημοσίων χώρων, όπως τα ΑΕΙ.

Αλλά, προς  Θεού: Η  Γ’ Ελληνική Δημοκρατία δεν κινδυνεύει ούτε από τους ακτιβισμούς του Ρουβίκωνα, ούτε καν από την περιθωριακή δράση  τρομοκρατικών ομάδων με περιορισμένες δυνατότητες. Ούτε από την εξαχρείωση ορισμένων μικροομάδων ανομίας που προσπαθούν να κρυφτούν σε πανεπιστημιακούς χώρους.

Είναι προβλήματα, αλλά όχι κίνδυνος. Με στοιχειώδη αστυνομική δράση αυτά αντιμετωπίζονται. Εφόσον αυτός που τη διευθύνει έχει τη σωφροσύνη να μη αφήσει -χωρίς εποπτεία και κανόνες- σε αστυνομικούς θέματα που αφορούν την ανθρώπινη ζωή και τη δημοκρατική τάξη.  

Αντίθετα κινδυνεύουμε από το εκφασισμό της κοινωνίας που διευρύνεται. Από τους αλιτήριους που πουλάνε αντριλίκι και πατριωτισμό σε ανυπεράσπιστα παιδιά άλλων προελεύσεων. Σε κτήνη που προκαλούν τη θρησκεία τους και τους προπηλακίζουν.

Πότε θα αρχίσει να διακρίνει ο  Πρωθυπουργός ότι ο κίνδυνος-και για τη κυβέρνησή του -δεν προέρχεται από τις μολότοφ, αλλά από την ενδεχόμενη εμφάνιση ενός Σαλβίνι, ή ενός  Μπερλουσκόνι, που θα έχει εκθρέψει ο ίδιος;

Ίσως από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, ίσως από χαρακτήρα,  ο Μητσοτάκης  δεν αναγνωρίζει ότι κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Ειδικά όταν προκαλούνται από τους ακραίους τους.

 Αυτά που αφήνει σήμερα να εξελίσσονται, στρέφοντας αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης, η χώρα θα τα βρει μπροστά της.

Υπερηφανεύεται ότι εξαφάνισε από τη Βουλή τη Χρυσή Αυγή. Αλλά δεν βλέπει ότι όσα υποκινούνται -και από  μερίδα του κόμματος του- ετοιμάζουν μια χειρότερη.