Του Νίκου Λακόπουλου
Στην Ελλάδα οι πρωθυπουργοί της χώρας βγαίνουν απο το Κολλέγιο Αθηνών και έχουν -συνήθως- πτυχίο του London School of Economics. Η ανεργία πλήττει, πιο πολύ, όσους δεν ψηφίζουν μεγάλα κόμματα. Δυο ελληνικές περιοχές, είναι οι πιο φτωχές της Ευρώπης. Η Θράκη και η Ήπειρος. Αυτές βγάζουν μετανάστες, αστυνομικούς, στρατιωτικούς, πιθανόν και ληστές ή τρομοκράτες. Ένας τέτοιος ληστής τραπεζών, έχει καταφέρει να δραπετεύσει, πάλι. Είναι “λαϊκός ήρωας”, μοιράζει τα λεφτά των τραπεζών στους φτωχούς και κρύβεται κάπου εδώ πάνω.
Οι Αδελφοί Παλαιοκώστα αποδεικνύουν πόσα μπορεί να πετύχει μια οικογένεια όταν είναι ενωμένη. Ο Νίκος πήγε στα καράβια κι άρχισε την καριέρα του, όταν συνελήφθη για τροχαία παράβαση με μικροκλοπές. Απέχτησε ένα καλό όνομα με ληστείες και εντυπωσίασε με τις αποδράσεις του. Το Όσκαρ Καλύτερης Απόδρασης θα το πάρει -ακόμα και από τους πιο δύσπιστους δημοσιογράφος-, ο αδελφός του Βασίλης ,όταν με τον αλβανό Αλκέτ Ρετζάι οργάνωσε με ελικόπτερο, που προσγειώθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, μια κινηματογραφική απόδραση για τον Νίκο. Πολλοί λένε, ότι αυτοί θα έπρεπε να είναι στην διεύθυνση της αστυνομίας και εκατοντάδες επίορκοι αστυνομικοί και δημόσιοι υπάλληλοι στη φυλακή.
Στην Ελλάδα άμα κλέψεις ένα μικρό ποσό, πας φυλακή. Αν τα λεφτά είναι πολλά, απαλλάσσεσαι με βούλευμα. Στην ταινία του 1957, ο Νίκος Σταυρίδης, διδάσκει τους άλλους κρατούμενους στην κωμωδία “Οι παπατζήδες”:
- Άμα τσακώσεις πεντακόσια εκατομμύρια λέγεται σύμβασις και δέχεσαι συγχαρητήρια. Άμα μπλεχτείς με τα δις και τα τρις λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και -χράπ-, παίρνεις το παράσημο.
Στην Αρχαία Σπάρτη η κλοπή διδάσκεται στα παιδιά ως στρατιωτική αρετή. Οι μικροί Σπαρτιάτες τιμωρούνταν αν αποτύγχαναν να κλέψουν. Αν όμως τα κατάφερναν, έκαναν ένα λουκούλειο γεύμα με τον παιδαγωγό τους και συζητούσαν ζητήματα αισθητικής, πολιτικής και ηθικής. Στη μυκηναϊκή Ελλάδα, η πειρατεία ήταν τιμή, εκτός αν γινόταν σε βάρος ελλήνων. Αν και δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα, ποιοι ήταν οι μυστηριώδεις Φοίνικες, κάποιοι κλαίνε, για το ελληνικό αλφάβητο. Οι έλληνες δάσκαλοι κομπάζουν γι’ αυτή την κλοπή. Ο Φοίνικας ήταν ο πατέρας της πανέμορφης Ευρώπης, που έκλεψε ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο καθώς εκείνη μάζευε άνθη στο γυαλό της Τύρου. Οι ήρωες, ακόμα, δεν εκπροσωπούνε έθνη. Ήταν όλοι παιδιά του Ωκεανού. Δεν είχε τόση σημασία, τίνος κόρη ήταν η Ευρώπη. Ούτε το ότι ήταν πανέμορφη. Σημασία έχει ότι την έκλεψε ο Δίας.
Τον μεσαίωνα ο κουρσάρος είναι ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο. Είναι ιδιώτης που έχει νόμιμο δικαίωμα από το κράτος να λαφυραγωγεί εχθρικά πλοία και πληρώνει φόρο. Πολλοί πειρατές πέρασαν στην πλευρά της επίσημης εξουσίας. Όπως ο Μυτιληνιός Χαριεντίν Μπαρμπαρόσα που έκαψε όλα τα ελληνικά νησιά. Ήτανε ληστές και έγιναν αστυνόμοι, όπως οι Ρεντζαίοι στην Ήπειρο που ξανάγιναν ληστές, ενώ ήταν διευθυντές της αστυνομίας. Μερικοί κουρσάροι, “αρματωλοί” και “Κλέφτες” έγιναν πρωθυπουργοί. ή έκαναν τα παιδιά τους. Όπως ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Κολοκοτρώνης. Άλλοι έγιναν ξανά ληστές ή ζητιάνοι. O εθνικός ήρωας των ελλήνων Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήτανε και κουρσάρος, “Κλέφτης” και ταγματάρχης του αγγλικού στρατού.
Ο Θεόδωρος Τσεγίνης, ή Μπιθικούρας ή Μπότσικας θα γνωρίσει ως φυλακή, τη μαγευτική Ύδρα και το ενετικό φρούριο στο Παλαμήδι στη πιο όμορφη ελληνική πόλη. Το Ανάπλι. Δεν είναι -με τόσα ονόματα- φυλακόβιος, όπως θα νομίσει κάποιος ξένος. Είναι ο ηγέτης μιας χώρας που και η ίδια έχει πολλά διαφορετικά ονόματα, γλώσσες, κόμματα και εφημερίδες. Η περίφημη περικεφαλαία του θα εμπλακεί σε μια μεγάλη συζήτηση για την ταυτότητα του νεοελληνικού έθνους. Φαίνεται πως είναι αγγλική, από την εποχή που ο Κολοκοτρώνης ήταν μισθοφόρος των Άγγλων στη Ζάκυνθο. Αυτή φορούσε όταν υποδέχτηκε τον βαυαρό Βαιλέα των Ελλήνων Όθωνα. Την είχε μαστορέψει μόνος του βάζοντας πάνω στο αγγλικό μοντέλο ένα σταυρό.
Ο Λάζαρος Σώχος, γλύπτης. έφτιαξε το 1909 στο Παρίσι τον μπρούντζινο ανδριάντα της Σταδίου, που παριστάνει έφιππο τον Κολοκοτρώνη να δείχνει με το χέρι, μάλλον τα βουνά. Κάποιοι θεώρησαν καλό να φορά ο Γέρος του Μοριά, σαν πυροσβέστης, την περικεφαλαία. Πολλές δεκαετίες αργότερα, όταν οι συντηρητές του αγάλματος το άνοιξαν για να το καθαρίσουν, διάβασαν έκπληκτοι ένα μήνυμα: «Παρά τη θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την περικεφαλαία.».
- Ο στρατηγός με την ελληνική συνείδηση και θρησκεία χριστιανική- « Πρώτα η Πίστη και μετά η Πατρίδα» δεν συμπαθεί τον Κλήρο και τους κοτζαμπάσηδες, αλλά θεωρεί την Τρίτη Τάξη, τους έμπορους και τους προκομένους, το “καλύτερο μέρος των πολιτών”. Ωστόσο είναι υποστηρικτής του Όθωνα και τελειώνει το λόγο του με την φράση “Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων!»
- Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη.
Στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε ποτέ που είναι ο εχθρός. Ενώ φαινόταν να πλησιάζουν λεφούσια στα σύνορα, ο εχθρός ήταν δίπλα μας, πίσω μας, μπορεί και μες το σπίτι. Οι ηγέτες μερικές φορές βρίσκονταν δολοφονημένοι ή πέθαιναν αυτοεξόριστοι- συνήθως- στο Παρίσι. Αρέσει πολύ στους έλληνες να πυροβολούν τους ηγέτες τους, να τους στέλνουν εξορία ή φυλακή. Δεν γίνεσαι ηγέτης στην Ελλάδα, αν δεν διχάσεις το έθνος.
Τα όρια στην Ελλάδα, δεν είναι ξεκάθαρα. Πολλοί φόνοι, ακόμα και ανάμεσα σε αδέλφια, γίνονται για τα σύνορα. Είναι η Χώρα των Συνόρων. Θάλεγε κανείς πως το εθνικό πρόβλημα είναι το κτηματολόγιο, αλλά είναι το εθνικό συνταγολόγιο. Οι έλληνες είναι πρώτοι στην κατανάλωση φαρμάκων, τα τροχαία ατυχήματα και τα “εγκλήματα τιμής”. Μπορεί να σκοτώσουν ή να πεθάνουν για μια λέξη, ένα βλέμμα, ένα “θα”. Tους αρέσει να σπάνε πιάτα στα μπουζούκια, η Coca Cola, τα Marlboro και τα ψέμματα. Η Ελλάδα είναι η χώρα της ψευδαίσθησης, με πολλούς ποιητές κι ένα λαό ονειροπαρμένο.
Δεν θέλουν να τους το λένε οι άλλοι, αλλά οι έλληνες είναι τρελοί. Μονάχα, ο Καραμανλής ο Μεγάλος θα τολμήσει να πει με γαλλικό παράστημα και σερρεϊκή προφορά:
– “Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο!”
Δεν θα ξανατολμήσει να πάει σε εκλογές. Μπορεί και νάχει κουραστεί. Τη πρώτη φορά έγινε πρωθυπουργός χωρίς εκλογές, ως “κηπουρός” του Παλατιού. Ύστερα κέρδισε το κόμμα του αν και βγήκε δεύτερο με 47,38% έναντι 48,14% της Δημοκρατικής Ένωσης, χάρη στο εκλογικό νόμο σχημάτισε κυβέρνηση με 165 έδρες. Το 1948 το σύστημα βελτιώθηκε και κατάφερε με 41,16% να πάρει 171 έδρες. Στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, ψήφισαν και οι νεκροί και τα δέντρα και αύξησε τις έδρες σε 176. Αυτό είναι το περίφημο “Θαύμα Καραμανλή”.
Ο “Εθνάρχης”- κατ’ άλλους κομματάρχης της Δεξιάς”, έχει ένα επώνυμο με συνθετικά τις τούρκικες λέξεις “καρά”, “αμάν”, “αλής”. Ο αδελφός του έχει το θρυλικό όνομα Αλέξανδρος. Ο ίδιος έχει ένα λατινικό, βυζαντινό και χριστιανικό όνομα. «Κωνσταντίνος, την έχτισε, Κωνσταντίνος την έχασε, Κωνσταντίνος θα την πάρει».
Κωνσταντίνος. Όχι “Κωστάκης”.
Η Ελλάδα ζει μέσα στο πένθος για το παρελθόν, το φόβο για το μέλλον, την ανασφάλεια για το παρόν. Είναι επικίνδυνο να ζεις στην Ελλάδα. Η γλώσσα της κινδυνεύει. Η θρησκεία της κινδυνεύει. Η οικογένεια, τα παιδιά, η πατρίδα κινδυνεύουν. Η Ελλάδα, όμως, δεν φοβάται τους εχθρούς. “Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την Δόξα τραβά”.
-“Ξέρεις, ποιός είμαι εγώ, ρε;!”
Κανένας δεν ξέρει ποιός είναι, από που έρχεται και κυρίως που πάει. Άλλωστε στη Ψωροκώσταινα είναι πιο σημαντικό “το να έχεις” από το “να είσαι”. Η εργασία δεν έχει τον σεβασμό που έχει η ιδιοκτησία. Η πατρίδα ταυτίζεται με την ιδιοκτησία. Ο νεοέλληνας έχει μια ψυχωσική λατρεία για το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα “παϊδάκια” και το πτυχίο. Σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις για να τραφεί στη ζωή του ένας έλληνας θα πρέπει να εξαφανισθούν τετρακόσια μοσχάρια, χίλια γουρούνια, δύο χιλιάδες κοτόπουλα, πέντε χιλιάδες ψάρια και εκατό στρέμματα φυτικής παραγωγής. Περίπου ένα εκατομμύριο αρνάκια θυσιάζονται μονάχα στην ελληνοχριστιανική γιορτή της Λαμπρής. Οι ελληνοπούλες δεν είναι οι αποστεωμένες γυναίκες της Κατοχής και της Πείνας. Οι Έλληνες αποχτούν βάρος, τρώγοντας αμερικάνικα χάμπουργκερς και ευρωπαϊκά πακέτα Ντελόρ, με την ίδια ταχύτητα που αυξάνονται τα Ινστιτούτα- τη λέξη- Αδυνατίσματος.
Χάρη στη συνεργασία κράτους και Ορθοδοξίας οι μισές μέρες είναι γιορτές. Είναι τελετή το να αρραβωνιάζεσαι, να έχεις γενέθλια, να φοράς γραβάτα, να δένεις τα παπούτσια σου, να αγοράζεις αυτοκίνητο και -φυσικά-να παίρνεις πτυχίο. Στην Τελετή των Εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο συμμετέχει όλη η οικογένεια. Όπως σε πολλές άγριες φυλές της Αφρικής σε παρόμοιες τελετές οι έφηβοι απομονώνονται σε καλύβες στην Ελλάδα απομονώνονται για να διαβάσουν.Με τους γονείς τους. Μερικοί αυτοκτονούν ή πέφτουν σε κατάθλιψη. Άλλοι κάνουν όπως οι ινδιάνοι τατουάζ ή ξυρίζουν το κεφάλι τους.
Το πτυχίο δεν έχει την αξία που είχε κάποτε. Οι γάμοι ακολουθούνται από διαζύγια. Οι νέοι νεοέλληνες κάνουνε “μεταπτυχιακά πάρτυ” και “πάρτυ διαζυγίου”.
Στην Ελλάδα η νίκη γιορτάζεται. Η ήττα πανηγυρίζεται. Μετά από μια ήττα της Εθνικής Ελλάδας από τη Γερμανία το 2012, ένα πολιτικό κόμμα εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:
- Η Εθνική Ελλάδας έχει ελπιδοφόρο αύριο. Η αρχή θα γίνει με το Μουντιάλ του 2014. Οι έλληνες μας έκαναν περήφανους κατατάσσοντας την ποδοφαιρική Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οκτάδα. Στο Γκντάνσκ, στην πόλη που γεννήθηκε η Αλληλεγγύη του Λεχ Βαλέσα οι παίκτες μας πολέμησαν σαν Έλληνες και έπεσαν σαν Έλληνες με το κεφάλι ψηλά.
Σαράντα χρόνια μετά τον Εμφύλιο, Αριστεροί και Δεξιοί δεν πάνε πια σε χωριστά καφενεία. Μαζί με τα “Πακέτα Ντελόρ” άρχισε να υποχωρεί και η μνήμη. Με την πάροδο του χρόνου οι εκφωνητές την ελληνικής τηλεόρασης δεν χρειάζεται να διαθέτουν το βασανιστικό χάρισμα της ορθοφωνίας. Μερικοί είναι βραδύγλωσσοι. Ποτέ στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να γνωρίζεις το αντικείμενο του επαγγέλματος σου. Αν ξέρεις τη δουλειά, απολύεσαι. Προκαλείς! Με τα ηλεκτρονικά μέσα δεν χρειάζεται να είσαι καν εγγράμματος.Τα μαργαριτάρια των εκφωνητών της τηλεόρασης μαζί με τις εκθέσεις των μαθητών αποκαλύπτουν την αφασία της Χώρ
Τη σημαία από την Ακρόπολη την κατέβασε ο Απόστολος Γκλέτσος.
Ήρθαν εδώ να δώσουν το ύστατο χέρι στο νεκρό.
Η δοξολογία έγινε χοροπηδούντος του Αρχιεπισκόπου.
Στην Ελλάδα πουλάει πολύ το “μελό”. Ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου ο Γ, δεν θάπαιρνε με τίποτα εκλογές. Ο λαός δάκρυσε από συγκίνηση όταν αναφέρθηκε στο ρολόι που τούχε δώσει ο παππούς του και διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις του έδωσε 44%.
Στη Χώρα της Ιφιγένειας όμως δεν αγαπάνε μόνο, αλλά συνηθίζουνκαι να θυσιάζουν τους πολιτικούς τους. Ο Κωστάκης απέτυχε, ο Γιωργάκης απέτυχε. Το επόμενο αρνί της ελληνικής πολιτικής ζωής, ίσως να είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Νέος, ωραίος, άφθαρτος, ταμάμ για θυσία. Το κατσικάκι προς το παρόν παίζει χαρούμενο σε διαδηλώσεις. Ο μεγαλύτερος έλληνας πολιτικός είναι κατά κοινή ομολογία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Όχι μόνο δεν εξελέγη καν βουλευτής κάποτε, αλλά επέζησε και από δύο απόπειρες δολοφονίας.
“Πιθανολογούμε, “γράφει ο Παύλος Δημοτάκης στο βιβλίο του “Το Χάος και η Φυλή των Ελλήνων” “ότι ο Ελλαδικός χωροχρόνος έχει αποτυπώσει από πολύ παλιά στον εγκέφαλο των ελλήνων τα χαοτικά χαρακτηριστικά του, που καταλήγουν σε μια συναισθηματική αστάθεια των παιδιών του. Σ΄αυτήν αναφέρονταν οι αιγύπτιοι ιερείς όταν έλεγαν ότι οι έλληνες “αεί παίδες εισί”. Ένας ολόκληρος κόσμος αποκαλύπτεται σε λίγα χιλιόμετρα διαδρομής στην ενδοχώρα, μια απεραντοσύνη στην εναλλαγή των λεπτομερειών της ακτογραμμής, ένα συνεχές ξάφνιασμα από τις απότομες αλλαγές του καιρού και, τέλος, οι αιφνιδιαστικές δονήσεις του Εγκέλαδου. Ο μαγικός αργαλειός του Sherrigton υφαίνει τα πιο περίπλοκα σχέδια στον εγκέφαλο των Ελλήνων, απ’ όπου ξεπηδούν κατά καιρούς οι μεγαλειώδεις εξάρσεις του πνεύματος και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, οδηγώντας πολλές φορές σε καταστάσεις αυτοκαταστροφής. Το Ησιόδειο όμως χάος των Ελλήνων, έχοντας μέσα του κάποια αρχική εντολή, γεννά τον θαυμαστό κόσμο των Θεών,των Ημίθεων και των Ανθρώπων και τελικά πραγματοποιεί το “Ελληνικό Θαύμα”.
Από το βιβλίο Ο ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
