Του Ιωάννη Δαμίγου
Έχει η Γερμανία Μάνδρα; Έχει το Βέλγιο Ελευσίνα; Κατά το: Έχει η Αγγλία Καλαμάτα; Από την γνωστή κωμωδία “Γαμπρός απ’ το Λονδίνο”. Όλη η γη μια γειτονιά, ούτε νότιοι, ούτε βόρειοι, μηδέ ανατολικοί, μηδέ δυτικοί. Βόρεια ξεκολλούν παγόβουνα, λιώνουν με ταχύτητα παγετώνες, δυτικά τεράστιες πυρκαγιές, ανατολικά φονικές πλημμύρες, νότια ξηρασία, πείνα, έλλειψη νερού και μάστιγα ιών. Όλοι αβοήθητοι άνθρωποι, λευκοί, μαύροι, κόκκινοι, κίτρινοι, εμπρός στον άγραφο νόμο της φύσις, εμπρός στην ανεύθυνη και καταστροφική συμπεριφορά, κυρίως των λευκών.
Σαν συμπεριφορά πρόσκαιρου ενοικιαστή, που στην πρώτη ευκαιρία εύρεσης νέας κατοικίας με χαμηλότερο αντίτιμο, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις βλάβες και τις φθορές που προκάλεσε, με τις υπερβολικές ανάγκες που πρόβαλε, χωρίς πρόνοια. Είχε την “λύση” της επιλογής καλύτερης και νεότερης κατοικίας, ανά πάσα στιγμή. Εντάξει με το σπίτι, κάνεις μια μετακόμιση, αλλά με τον πλανήτη, εδώ αλλάζουν τα πράγματα.Στον βωμό του υπερκέρδους και σε βάρος της ίδιας της ποιότητας της ζωής του, αλλά και της μελλοντικής, αυτής των παιδιών και των εγγονών του , φέρθηκε και φέρεται αλαζονικά, εγωιστικά και άπληστα στον πλανήτη. Αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την φύση και τα προϊόντα της για την συνέχιση της ζωής, σαν εμπόρευμα προς πώληση και πηγή κέρδους. Αναδείχθηκε σε επιτήδειο εκμεταλλευτή, καρπούμενος τα φυσικά αγαθά και βιομηχανοποιώντας τα κατέστη εξουσιαστής και δυνάστης, των αδύναμων υπολοίπων, που αρκούντο στην λιτή φυσική ζωή.
Λόγω λοιπόν της απληστίας του, δημιούργησε μια παραγωγική δυναμική, που με την σειρά της, έψαχνε νέους τρόπους τεχνητής ζήτησης, καθώς το παραγόμενο προϊόν ξεπερνιόταν από άλλο νέο, με καλύτερες δυνατότητες παροχών, αυξάνοντας τον διαρκή και ατέρμονο ανταγωνισμό. Οι διαφημίσεις δημιούργησαν καταναλωτικές τάχα “ανάγκες’ για αγορά περιττών και άχρηστων προϊόντων, σε σημεία κορεσμού, όμως η απόκτησή τους, από ακόρεστα μυαλά, ζητούμενο. Οι ενεργειακές ανάγκες, τέτοιων παραγωγικών δομών κατασκευής προϊόντων, μεγάλες όπως μεγάλη και αλόγιστη η εκμετάλλευσή των, με επιβλαβείς συνθήκες για το περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν πια ελεύθερα και παρθένα σημεία στο πλανήτη, αμόλυντα από την ανθρώπινη παρέμβαση και εκμετάλλευση. Η ξηρά με τεράστιες πληγές ανοιχτές να χάσκουν, στο καταστροφικό πέρασμα της ανθρώπινης μηχανής. Ως και η απέραντη θάλασσα δοκιμάζεται από την ρύπανση, ακόμα και τα ραδιενεργά νερά ατυχήματος, επιστρέφονται σε αυτήν ή βυθίζονται τα απόβλητα. Παρθένα δάση καίγονται για μέρες και μήνες και μετατρέπονται σε πνεύμονα που πάσχει από καρκίνο και παλεύει για ύστατη ανάσα ζωής. Ποτάμια ρέουν δηλητηριασμένα αλλάζοντας χρώμα από τις αποχετεύσεις εργοστασίων, προσβάλλοντας τον υδροφόρο ορίζοντα δια παντός. Πανίδα και χλωρίδα μειούμενη συνεχώς.
Και εμείς κοιτάμε, απλώς κοιτάμε, τι εμείς θα σώσουμε τον πλανήτη; Αυτόν τον τρόπο διαλέξαμε ατυχώς και αυτά θα υποστούμε δικαίως.Ο πλανήτης, είτε υποφέρει από εμάς είτε περνά από τον πάγο στην φωτιά όπως έκανε πάντα, θα συνεχίζει να κινείται στην τροχιά των εκατομμυρίων χρόνων του. Επειδή είναι ζωντανός θα επουλώσει τις πληγές του. Εμείς, οι αποδεδειγμένα περιττοί και ασεβείς επιβάτες του, θα υποφέρουμε από τις δύσκολες και τοξικές συνθήκες για την συνέχεια της ζωή μας (βλέπε επιδημίες). Θα μας τινάξει έτσι βίαια από πάνω του, όπως η νοικοκυρά τινάζει το πατάκι της εισόδου. Και θα γυρίζει και θα γυρίζει….