Του Νίκου Λακόπουλου
Mε την κυβέρνηση να κατηγορείται ότι τσαλαπατά το Σύνταγμα, ότι παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους της, ψεύδεται και επιχειρεί ένα συγκεντρωτικό καθεστώς τα μάτια όλων στρέφονται στην Δικαιοσύνη.
“Να κινηθούν αμέσως τα αρμόδια όργανα της ποινικής δικαιοσύνης που δεν έχουν να περιμένουν καμία κοινοβουλευτική διαδικασία” θα ζητήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Και ο Νίκος Αλιβιζάτος θα γράψει: ‘Αλήθεια, γιατί καθυστερεί ο κ. Ντογιάκος;”.
Η αντίληψη του Πρωθυπουργού ότι μπορεί να παρακολουθείται νόμιμα αρχηγός πολιτικού κόμματος ή ευρωβουλευτής υποψήφιος για την αρχηγία κόμματος, αλλά ταυτόχρονα η παραδοχή πως ήταν λάθος ή “ελλιπής” -και αν τόξερε δεν θα τόκανε ο ίδιος– είναι τραγελαφική.
Όσο τραγελαφική είναι η αποδοχή της ευθύνης για τον διοικητή της ΕΥΠ -που όμως έδρασε… νόμιμα, αλλά δεν ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό και προϊστάμενό του. Αν έδρασε νόμιμα, αλλά δεν θα το έκανε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν θα παρανομούσε ο δεύτερος;
Όπως το έθεσε ο ΕΤ. Βενιζέλος: “Αν ήταν νόμιμη η εντολή του Πρωθυπουργού να μη διενεργηθεί παρακολούθηση, είναι παράνομη η απόφαση του διοικητή της ΕΥΠ να τη διενεργήσει και η έγκριση της με εισαγγελική διάταξη».
Αν όμως ήταν παράνομη η πράξη του διοικητή της ΕΥΠ και γι’ αυτό έχει ποινικές ευθύνες οι ευθύνες αυτές επεκτείνονται στον πολιτικό του προϊστάμενο που συμβαίνει να είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Ο τραγέλαφος του πολιτικού συστήματος είναι πως οι ευθύνες αυτές δεν μπορούν να αποδοθούν στον Πρωθυπουργό παρά από την Βουλή -όπου διαθέτει την πλειοψηφία.
Άρα στην Ελλάδα ο Πρωθυπουργός μπορεί να παρανομεί αρκεί να διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μπορεί να θέτει την κρατική υπηρεσία πληροφοριών στον απόλυτο έλεγχο του. Να την αναθέτει στον… ανιψιό του σαν οικογενειακή επιχείρηση και να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους του αρκεί να… μην το ξέρει ο ίδιος.
Κι όταν αυτό αποκαλύπτεται ο Πρωθυπουργός μπορεί να είναι αντί για κατηγορούμενος με πολιτικές και ποινικές ευθύνες να μετατρέπεται σε δικαστή -ή καλύτερα “νονό”- που τιμωρεί τον υπεύθυνο που ο ίδιος ορίζει με ποινές κατά τη βούλησή του.
Ο Κοντολέων απομακρύνθηκε για μια νόμιμη πράξη. Ο Δημητριάδης παραιτήθηκε, αλλά μάλλον δεν το ήξερε από την αρχή όταν έφευγε γιατί ή θέση του ήταν… “ηλεκτρική καρέκλα”.
Αλλά αν δεν υπάρχει εδώ ένα αδίκημα για ποιο πράγμα ανέλαβε ο ανιψιός μια ευθύνη που έχει ο …θείος του;
Η ενοχή και οι αντιφάσεις του Μητσοτάκη
H ενοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη αποκαλύπτεται από την έμμεση ομολογία για ένα αδίκημα που αποδείχτηκε -από ανεξάρτητη αρχή κι όχι από τον ίδιο- και η δικαιολογία “δεν τόκανα εγώ” είναι παιδιάστικη και δεν ταιριάζει σε ηγέτη που αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Η ενοχή του αποκαλύπτεται από την τροπολογία με την οποία καταργήθηκε πέρυσι η υποχρέωση της ΕΥΠ για εκ των υστέρων ενημέρωση όσων παρακολουθούνται -που συνέβη όταν ένας δημοσιογράφος διαπίστωσε και κατήγγειλε την νόμιμη -κι αυτή “επισύνδεση”.
Ούτε αυτήν την γνώριζε ο Πρωθυπουργός και προϊστάμενος της ΕΥΠ, ούτε είχε ενημερωθεί για την τροπολογία; Και τώρα που τά έμαθε όλα γιατί δεν καταργεί την τροπολογία ώστε να μάθουν όλοι ποιοι άλλοι παρακολουθούνται -όπως ζητά η αντιπολίτευση;
(Όπως παρατηρεί ο καθηγητής Αλιβιζάτος σε άρθρο του στην Καθημερινή οι θιγόμενοι από την αρμόδια αρχή σε περίπτωση αδικαιολόγητης υποκλοπής, να μπορούν να διεκδικήσουν αποζημίωση. “Σημειωτέον -γράφει- ότι, για το ζήτημα αυτό, έχει από καιρό αποφανθεί και το Δικαστήριο του Στρασβούργου, κάτι που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις ευθύνες της κυβέρνησης”).
Η κυβέρνηση δείχνει ενοχή κι όταν αρνείται την σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας -στην οποία έχει την πλειοψηφία. Όταν αρνείται το αίτημα του Ανδρουλάκη να πάει ο φάκελος του στη Βουλή και θέλει να τον ενημερώσει “στο αυτί” -όπως λ΄΄εει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- ΄ένα υπουργός που είπε ψέματα στην Επιτροπή και δεν είναι καν αρμόδιος.
Πάλι μοιάζει με πρακτική “νονού” που στέλνει στο θύμα έναν άνθρωπό του για “να τα βρούνε”. Αλλά αφού ο φάκελος αυτός ήταν εν αγνοία του Πρωθυπουργού πώς έφτασε στα χέρια του Γεραπετρίτη και με ποια θεσμιμή ιδιότητα;
Επιπλέον -όπως παρατηρεί ο Ανδρουλάκης- πώς θα πάει να ενημερωθεί όταν αυτό πλέον απαγορεύεται δια νόμου; Και “ποιος είναι ο σοβαρός λόγος που με καθιστούσε εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο «εθνικό κίνδυνο» .
Άραγε γιατί δεν ήμουν τα προηγούμενα 7 χρόνια ως Ευρωβουλευτής και πως αυτός ο «εθνικός κίνδυνος» ξεκινά με την υποψηφιότητα μου και παύει να υφίσταται λίγες μέρες μετά την εκλογή μου στην Προεδρία του Κινήματος;”.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι καταπέλτης στην τελευταία του ανακοίνωση και θέτει δύο θέματα στα οποία αποφεύγει να αναφερθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης: την Υπόθεση Κουκάκη και το Predator.
“Κύριε Μητσοτάκη, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά.
Εσείς με παρακολουθούσατε παράνομα με την ΕΥΠ.
Εσείς καθυστερείτε την έρευνα για το κατασκοπευτικό «υπερόπλο» Predator στην Ελλάδα, με το οποίο έγινε απόπειρα παγίδευσης μου και θύμα του έπεσε ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης. Ως τώρα δεν έχει ελεγχθεί η εταιρεία, που φέρεται να σχετίζεται με αυτό.
Εσείς αποφεύγετε να απαντήσετε στη διαβολική σύμπτωση πως ελάχιστες ημέρες αφού ξεκίνησε η παρακολούθηση της ΕΥΠ, έγινε η επίθεση σε βάρος μου με το Predator”.
Ο κρίσιμος ρόλος της Δικαιοσύνης
Mε τα πολλά η Δικαιοσύνη φαίνεται να κινείται και καλεί τον Κουκάκη για κατάθεση με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών. Ο ίδιος ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου θα κάνει έρευνα, αλλά για την ουσία της υπόθεσης, αλλά για τις διαρροές!
Ο κ. Ντογιάκος κάλεσε τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου να καταθέσει σχετικά με τις αποκαλύψεις του στο Twitter, περί… παρακολούθησης του Μητσοτάκη -επί κυβέρνησης Τσίπρα!
Η ανάρτηση του Τάσου Τέλλογλου που προκάλεσε την αστραπιαία αντίδραση του εισαγγελέα δεν αναφέρεται όμως στην Υπόθεση Ανδρουλάκη ή την Υπόθεση Κουκάκη:
«Iδιώτης, που δραστηριοποιείτο επί της προηγούμενης κυβέρνησης στο να “ακούει” τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στις πιο προσωπικές του στιγμές, όταν μιλάει με την συζυγο η την κόρη του, κάνει τώρα το ίδιο με άλλους, μερικοί ανήκουν και στο ίδιο κόμμα με τους παραιτηθέντες».
Η δημοσίευση της απόφασης για την ομόφωνη απαλλαγή του Ανδρέα Λοβέρδου αυγουστιάτικα κάνει “μπαμ” και δημιουργεί ερωτηματικά για την ελληνική Δικαιοσύνη. Γιατί βγήκε τώρα το βούλευμα για την απαλλαγή ενός πολιτικού που ήταν αντίπαλος του Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές;
Aν ο Πρωθυπουργός έχει κάνει σκόνη το Σύνταγμα και όχι μόνο στην Υπόθεση Ανδρουλάκη υπάρχουν ποινικές ευθύνες υπάρχουν δικαστές να τις εντοπίσουν και να τις αποδώσουν;
Με άλλα λόγια σε μια στιγμή που ο Μητσοτάκης οδηγεί σε βραχυκύκλωμα το πολιτικό σύστημα -και το κόμμα του- η κρίση που έρχεται δεν θα είναι απλώς κυβερνητική ΄ή πολιτική, αλλά θεσμική κρίση με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Όταν υπάρξει η επόμενη κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει θέματα αποκατάστασης της δημοκρατίας σε πολλούς τομείς με πιθανά ειδικά δικαστήρια και θεσμικές αλλαγές ώστε να μην επιτρέπεται η δημιουργ΄΄ια ενός συγκεντρωτικού κράτους με στοιχεία παρακράτους.
Εκτός αν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κι αυτή κυβέρνηση Μητσοτάκη κι αποχαιρέτα την Δημοκρατία που χάνεις.
