Του Γ. Τεκίδη
Γίνονται θαύματα στις μέρες μας; Μπορούν δηλαδή να συμβούν τα άγραφα των άγραφων, πράγματα και καταστάσεις που θα μας αφήσουν με ανοιχτό το στόμα; Ναι, γίνονται, συμβαίνουν και μάλιστα ντάλα μεσημέρι στο κέντρο της πρωτεύουσας και συγκεκριμένα στη πλατεία Βικτωρίας.
Στη πλατεία την γεμάτη ξεσπιτωμένους πρόσφυγες, μικρά παιδιά, γερούς και αρρώστους, νέους και γέρους. Εκεί που τους έστειλε η ανεπανάληπτη ευαισθησία και ανθρωπιά της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη η οποία με αυτό τον αποτελεσματικό τρόπο τους…βοηθά να ενταχθούν… ομαλά στην Ελληνική κοινωνία.
Όμως ας μη βιαζόμαστε και μη ρίχνουμε ελαφρά τη καρδία το ανάθεμα σε αυτή την κυβέρνηση, γιατί σήμερα 20 Ιουνίου ημέρα αφιερωμένη στον παγκόσμιο πρόσφυγα, συνέβη το θαύμα. Το γεγονός, το θαύμα που έκανε όλους όσους ασκούν κριτική και μάλιστα σκληρή πολλές φορές, στην κυβέρνηση, να νοιώθουν κάποια ενοχή, μαζί και ντροπή.
Τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ συμπαθούντων και μη την κυβέρνηση από το πρωί αναφέρουν ότι κυβερνητική ομάδα με επικεφαλής τον ίδιο τον Κούλη τον οποίο συνόδευαν ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης, ο Ν. Μηταράκης, η Σ. Βούλτεψη, ο Μ. Χρυσοχοϊης, μαζί και κάποιοι παρατρεχάμενοι, όλοι με μεγάλες σακούλες δώρων στα χέρια, χαμογελαστοί πλησίασαν την πλατεία.
Στην απρόσμενη θέα των επισκεπτών και αφού αναγνωρίστηκαν από τους πρόσφυγες, επικράτησε στην αρχή αναταραχή, αμηχανία και φόβος. Μερικά δημοσιεύματα δε, αναφέρουν ότι λιλιπούτειοι πρόσφυγες, χωρίς λόγο, αναζήτησαν τρέχοντας ασφάλεια και προστασία στις αγκαλιές των μανάδων τους.
Άδικος κόπος και περιττός ο φόβος και η ανησυχία. Ο πρωθυπουργός και οι συνοδοί του κάθισαν αρκετή ώρα συζητώντας με τους πρόσφυγες, μέρα που ήταν και η σημερινή, αφιερωμένη από την παγκόσμια κοινότητα σε αυτούς. Τους διαβεβαίωσε δε ότι η πολιτεία δεν τους έχει ξεγραμμένους, ότι νοιάζεται και δουλεύει για την λύση των άμεσων και μακροπρόθεσμων προβλημάτων τους και οσονούπω θα δρομολογηθούν διαδικασίες προβλεπόμενες από διεθνές συμβάσεις και συμφωνίες για την κοινωνική τους ένταξη.
Κι όλα αυτά, όπως τόνισε αναχωρώντας από την προσφυγική πλατεία, γιατί η κυβέρνηση του διακατέχεται από ανθρωπιστικές, ουμανιστικές ακατάλυτες στο χρόνο αξίες και ας λένε τα περί του αντιθέτου οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Στιγμές πριν αναχωρήσει η κυβερνητική ομάδα, μοίρασε, πρωτοστατούντων των Βορίδη και Άδωνη, τα δώρα στους μικρούς πρόσφυγες.
Ξύπνησε αλαφιασμένος και με την έκπληξη έντονη στα χαρακτηριστικά του, ο πενηντάχρονος πρόσφυγας, κοιτάζοντας γύρω του με αγωνία πρόσωπα και πράγματα σαν να τα έβλεπε πρώτη φορά. Η κατήφεια και η απογοήτευση διαδέχτηκαν την έκπληξη και την ελπίδα στο πρόσωπο του. Μα τι συμβαίνει, τι έπαθες τον ρωτούσαν οι γύρω του, τι έβλεπες στον ύπνο σου; Χαμογέλασε βαριεστημένα ψιθυρίζοντας: Αφήστε το, όνειρο ήταν.