Toυ Τάσου Παππά
Κυριακή 9 Απριλίου 2000. Μέρα εκλογών. Οι δημοσκοπήσεις στις τελευταίες μετρήσεις τους έδιναν προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή. Τα μηνύματα που έρχονταν από τα γκάλοπ που έκαναν οι εταιρείες έξω από τα εκλογικά κέντρα ήταν άσχημα για το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Σχεδόν όλα προέβλεπαν νίκη της Νέας Δημοκρατίας.
Με την ιδέα της ήττας είχαν συμφιλιωθεί πολλά κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Τα γραφεία του κόμματος ήταν άδεια. Εκτός από ένα στον τρίτο όροφο. Ηταν το γραφείο του Θόδωρου Τσουκάτου, του «στρατηγού του ΠΑΣΟΚ», του στενού συνεργάτη του Κώστα Σημίτη, του ανθρώπου που είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση του τότε πρωθυπουργού στο συνέδριο του 1996 απέναντι στον Ακη Τσοχατζόπουλο. Τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει από τα exit polls σε τρεις δόσεις -11 το πρωί, μία το μεσημέρι, τρεις το μεσημέρι- δημιουργούσαν την αίσθηση, σε ορισμένους παράγοντες του κινήματος τη βεβαιότητα, ότι η μάχη έχει χαθεί για το ΠΑΣΟΚ.
Εκτός από μία περίπτωση. Ο επικεφαλής συγκεκριμένης εταιρείας τού είχε πει ότι το αποτέλεσμα είναι ανοιχτό και θα κριθεί στον πόντο. Μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου είχαν επικοινωνήσει με τον Κώστα Σημίτη και του είχαν συστήσει να μην προσέλθει στα κεντρικά γραφεία του κόμματος λόγω της διαφαινόμενης ήττας.
Ο Θόδωρος Τσουκάτος από τις τρεις το μεσημέρι μέχρι την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες επικοινώνησε τηλεφωνικά με όλες τις νομαρχιακές επιτροπές του ΠΑΣΟΚ και με δεκάδες υποψηφίους του κόμματος και τους ζήτησε επιτακτικά να κινητοποιήσουν τους μηχανισμούς τους προκειμένου να μη χαθεί ούτε μία ψήφος: «Να πάτε ακόμη και σε νοσοκομεία, να σηκώσετε τους ασθενείς από τα κρεβάτια και να τους οδηγήσετε στις κάλπες».
Δεν ξέρω αν οι ενέργειές του της τελευταίας στιγμής απέδωσαν και σε ποιο βαθμό, αλλά εκείνο το βράδυ είχαμε πανηγυρισμούς από δύο κόμματα. Μέχρι τις 10 ήταν στους δρόμους και τις πλατείες με σημαίες και κόρνες οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια βγήκαν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ.
Η διαφορά ήταν όντως οριακή, περίπου 70.000 ψήφοι. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν χώνεψε το αποτέλεσμα και για μερικές μέρες επέτρεπε σε στελέχη της να διακινούν υπαινιγμούς για νοθεία. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ των «Νέων»: «Προσπάθεια να συσπειρώσουν τους οπαδούς του κόμματος καταβάλλουν βουλευτές και στελέχη της σκληρής πτέρυγας της Ν.Δ. με τις διαρροές για δήθεν νοθεία στις εκλογές. Την ίδια ώρα η ηγεσία της Ν.Δ. αρνείται να βάλει φρένο σ’ αυτούς που διοχετεύουν τις πληροφορίες και να διαψεύσει δημοσιεύματα του Τύπου που στηρίζει το κόμμα, αδιαφορώντας αν με αυτή την τακτική καλλιεργείται κλίμα πολιτικής αστάθειας».
Οι φιλοδεξιές εφημερίδες υποστήριζαν πως η Ρηγίλλης διαθέτει φακέλους με στοιχεία που αποδεικνύουν ότι παραβιάστηκε η εντολή του ελληνικού λαού. Περισσότερο κατηγορηματική στο θέμα της νοθείας ήταν η εφημερίδα «Η Χώρα», η οποία στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της ανέφερε: «Ο φάκελος της νοθείας στα χέρια της Ρηγίλλης. Υπό προθεσμία τελεί η νέα κυβέρνηση Σημίτη. Πυκνώνουν τα στοιχεία και οι καταγγελίες για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Αρχισε εξονυχιστική έρευνα η Ν.Δ. για ελληνοποιήσεις και ετεροδημότες». Στο ίδιο κλίμα και η «Βραδυνή»: «Νοθεία! Η Ν.Δ. ερευνά τις φοβερές καταγγελίες. Χιλιάδες οι παράνομες ελληνοποιήσεις. Υποπτες μετακινήσεις έγιναν σε κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες». Ο «Αδέσμευτος» του Δημήτρη Ρίζου στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του ανέφερε: «Υποψίες νοθείας. Επιστρατεύθηκαν Ρωσοπόντιοι και άλλοι… ελληνοποιηθέντες καθώς και μουσουλμάνοι στο “Χοντρό” παιχνίδι».
Ποτέ δεν αποδείχθηκε κάτι μεμπτό, ωστόσο για τη Ν.Δ. και τα μέσα ενημέρωσης που τη στήριζαν, ο βασικός υπεύθυνος και για την υπόθεση ήταν ο Θόδωρος Τσουκάτος. Ο συνήθης ύποπτος. Ο τότε «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, τις επικίνδυνες αποστολές, τις εμπιστευτικές επαφές, τις μυστικές διαπραγματεύσεις. Ηταν το μάτι και το αυτί του Κώστα Σημίτη στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Στο ΠΑΣΟΚ πίστευαν πως ό,τι έλεγε και ό,τι έκανε ο Τσουκάτος ήταν σε γνώση του αρχηγού και είχε την έγκρισή του. Σήμερα ο Θ. Τσουκάτος δικάζεται για την υπόθεση της Siemens. Το κόμμα του τον έχει αποκηρύξει, ο ίδιος λέει ότι τον έχει εγκαταλείψει, τον έκανε αποδιοπομπαίο τράγο, σάκο του μποξ και απαιτεί να του ζητήσει συγγνώμη.
Η Δικαιοσύνη θα κρίνει, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά ο Θ. Τσουκάτος έριξε φως (όχι πάντως άπλετο) -κάτι που δεν τόλμησαν να πράξουν άλλοι αν και γνώριζαν τις αιμομικτικές σχέσεις του κινήματος με οργανωμένα συμφέροντα- και γι’ αυτόν τον λόγο η στάση του πρέπει να επαινεθεί.
Ολα τα κόμματα λένε ότι το απόστημα πρέπει να σπάσει. Ουδείς διαφωνεί. Οφείλουν όμως να πουν την αλήθεια για τη σημερινή οικονομική κατάστασή τους, να προχωρήσουν σε γενναία αυτοκριτική για τα πεπραγμένα τους και να δημιουργήσουν στο εσωτερικό τους θεσμούς ελέγχου. Αλλιώς, τα πομπώδη περί εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος που διακηρύττουν, θα τα εισπράξουν οι πολίτες ως λόγια του αέρα, ευχολόγια, ίσως και καμουφλάζ για τις επιλήψιμες πρακτικές, κατά το κοινώς λεγόμενο, κοροϊδία και μασκάρεμα. Αντέχουν να κάνουν τα αυτονόητα;
Από την Εφημερίδα των Συντακτών