Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Από εδώ και πέρα, ιδού η Ρόδος ιδού και η ψήφος. Όποιος θέλει να φύγει ο Μητσοτάκης και να αλλάξει πρόσημο η διακυβέρνηση τα επόμενα χρόνια, είναι προφανές τι πρέπει να κάνει. Πάντως όχι να ακολουθεί ανεμόμυλους…
Ίσως η πιο εντυπωσιακή τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη, ήταν ότι έθεσε ως προϋπόθεση για την προοδευτική κυβέρνηση την πρώτη θέση του κόμματός του, στις εκλογές με την απλή αναλογική.
Ήταν μια κίνηση που διαμορφώνει νέα δεδομένα στην πορεία προς τις κάλπες: καθαρές κουβέντες, καθαρές σχέσεις με τους πολίτες και τις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να έχουν λόγο γι’ αυτήν την κυβέρνηση.
Εκ των πραγμάτων, η σαφής πολιτική του Τσίπρα, φέρνει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ που μάλλον καταπονείται εκτός από τον εσωτερικό διχασμό επί του θέματος και από την απειρία και την αμετροέπεια του επικεφαλής του.
Από τη μια η επιμονή του Ανδρουλάκη σε διμέτωπο -με ανοίκειες αναφορές στον Τσίπρα και επαναλαμβανόμενες αναφορές στην κυβερνητική συνεργασία με τον Καμμένο το 2015- και αφετέρου ότι τον εξισώνει με τον Μητσοτάκη υπονομεύουν την προοπτική της προοδευτικής κυβέρνησης.
Ευλόγως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε κάθε ευκαιρία επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή επιρροή του κόμματός του για να πάρει, με τους καλύτερους δυνατούς όρους, μέρος στις διεργασίες για τη μετά Μητσοτάκη κυβέρνηση.
Αλλά αυτή η κυβέρνηση, με όλες τις προβλέψεις και συνδυασμούς εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν μπορεί παρά να έχει επικεφαλής τον Τσίπρα.
Από τη στιγμή που ο Ανδρουλάκης έθεσε υποψηφιότητα ο ίδιος για Πρωθυπουργός, η συζήτηση περνάει στο χώρο του παραλόγου, αν όχι της μάλλον περίεργης προσέγγισης του θέματος εκ μέρους του.
Αυτή η επαμφοτερίζουσα και εν πολλοίς υπερφίαλη στάση, μάλλον προκάλεσε τα αντανακλαστικά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και από τη ΔΕΘ του έβαλε δύσκολα, με το δίλημμα: ή πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και προοδευτική κυβέρνηση, ή αφήστε τον Μητσοτάκη να αλωνίζει.
Το δίλημμα είναι ώριμο, εύστοχο και αναγκαίο – απευθυνόμενο ιδίως στο κομμάτι των ψηφοφόρων που θα ταλαντεύουν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Όσοι θέλουν να φύγει ο Μητσοτάκης, αλλά βλέπουν με συμπάθεια να έχει καλύτερη θέση στην προοδευτική κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν την επιλογή να το ενισχύσουν σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν αλλάξουν τα πράγματα αν δεν αναδειχθεί πρώτος στις πρώτες εκλογές και δεν θα υπάρξει η προοδευτική κυβέρνηση -που πρωτίστως επιθυμούν, για να αλλάξει πορεία η χώρα.
Ουσιαστικά ο Τσίπρας μετέφερε την ευθύνη για την απομάκρυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη εκεί που ανήκει: στους ψηφοφόρους.
Θα προτιμήσουν πχ να πάει το ΠΑΣΟΚ από το 8% στο 10%, ή στο 12% -περί αυτού μιλάμε- ακόμη και αν αυτό στερεί την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ και άρα ακυρώνει το ενδεχόμενο για προοδευτική κυβέρνηση;
Θα την κάνουν δύσκολη ως ενδεχόμενο, μεταθέτοντας την επιδίωξη στις δεύτερες εκλογές με το ενισχυμένο εκλογικό σύστημα, στο οποίο ποντάρει ο Μητσοτάκης;
Θα κερδίσει κάτι η Δημοκρατική Παράταξη και θα ωφεληθεί η χώρα, αν χαθεί αυτή η ευκαιρία;
Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση και το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη, θα έχει περιθώριο να καρποφορήσει η αυταρέσκεια Ανδρουλάκη -που μετατρέπει τον Δονκιχωτισμό του σε πολιτική προϋπόθεση;
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ως όντως εν δυνάμει Πρωθυπουργός, διέλυσε ψευδαισθήσεις, αεροβασίες, μπακάλικους υπολογισμούς, χίμαιρες και μικρομεγαλισμούς που εκδηλώνονται στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και δεν συνάδουν με τον πραγματικό στόχο της Δημοκρατικής Παράταξης, μετά από μια τετραετία της Δεξιάς.
Ταυτόχρονα απάλλαξε δοκησίσοφους ή φιλομητσοτακικούς αναλυτές από περιττές θεωρίες για το προνόμιο του επικεφαλής του πρώτου κόμματος.
Από εδώ και πέρα, ιδού η Ρόδος ιδού και η ψήφος. Όποιος θέλει να φύγει ο Μητσοτάκης και να αλλάξει πρόσημο η διακυβέρνηση τα επόμενα χρόνια, είναι προφανές τι πρέπει να κάνει. Πάντως όχι να ακολουθεί ανεμόμυλους…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
