Του Απόστολου Λουλουδάκη
Μια σημαντική στιγμή της πολιτικής μας ζωής στις τελευταίες δεκαετίες ήταν η δευτερολογία των πολιτικών αρχηγών στην χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Κατέρρευσαν μύθοι, κατέρρευσε το δόγμα της κλωνοποιημένης πολιτικής, βούλιαξε ο μύθος του Σημητικού εκσυγχρονισμού.
Βούλιαξε η Δανία του Νότου της Ευρώπης του Γιώργου Παπανδρέου, του τεχνοκράτη τραπεζίτη Παπαδήμου, αποκαλύφθηκε το σικέ παιγνίδι και οι υπόγειες διασυνδέσεις της οικογενειοκρατίας του γραφικού δίδυμου Κυριάκου- Φώφης. Έλαμψε η διάκριση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ξαναξωντάνεψε η ελπίδα ότι σε αυτό τον ρημαγμένο τόπο από το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και της διαφθοράς υπάρχουν ζωντανές οι δυνάμεις της αντίστασης, της αναγέννησης της πατρίδας, της υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της ειρήνης στην περιοχή.
Υπάρχει το διευρυμένο κοινωνικό, δημοκρατικό πολιτικό μέτωπο για να βγάλει την χώρα από την κρίση και να μην αφήσει την Ελλάδα να κατρακυλήσει στην άβυσσο. Η κυρία αντίθεση πλέον στην Ελληνική πολιτική δεν είναι δεξιά- αριστερά που εγκλωβίστηκε η μεταπολιτευτική ζωή της χώρας. Είναι η σύγκρουση δυο διαφορετικών κόσμων, των κοινωνικών δομών και του συστήματος της παρασιτικής οικονομίας μιας διεφθαρμένης πολιτικοοικονομικής ελίτ που έρχεται από πολύ μακριά και έχει θυλακωθεί στο βαθύ κράτος. Που έχει την ευθύνη της πρόσφατης περιπέτειας που πέρασε η χώρα από την μια και από την άλλη οι δημιουργικές δυνάμεις της πατρίδας μας που αναζητούν την χειραφέτηση τους από ένα πολύπλοκο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που έχει αφήσει την χώρα ανοχύρωτη σε κάθε κίνδυνο. Από μια μικρή καταιγίδα ή φυσική καταστροφή μέχρι την διαχείριση των κρίσιμων εθνικών μας θεμάτων.
Ο καρναβαλικός εκσυγχρονισμός του Ποταμιού και άλλων πολιτικών εκφράσεων στην κεντροαριστερά αλλά και στην κεντροδεξιά φαίνεται ότι ήταν κενός ,προσχηματικός, ψεύτικος, μια κακοστημένη θεατρική παράσταση. Αυτόν τον ετερόκλητο κόσμο που διέπραξε ιστορικά εγκλήματα σε βάρος της πατρίδας και της κοινωνίας ενοποιεί σήμερα ένα στοιχείο ο φόβος της απώλειας του ελέγχου των μηχανισμών μέσα από τους οποίους ασκούσαν την εξουσία και τον έλεγχο της πολιτικής.
Ο κυματοθραύστης της απόκρουσης της επίθεσης από τα συστήματα της διαπλοκής είναι η συγκρότηση του δημοκρατικού μετώπου που θα τερματίσει οριστικά την υποδούλωση της χώρας στα άνομα συμφέροντα μιας επικίνδυνης παρασιτικής επιχειρηματικής ελίτ και των εξαγορασμένων πολιτικών συστημάτων.
Η υποκρισία δεν ήταν μια περιορισμένου χρόνου τακτική μεθοδολογία των ψευτοεκσυγχρονιστών αλλά μια μελετημένη συστηματική στρατηγική εξαπάτησης του λαού και του διεθνούς κοινότητας. Ήταν ο φερετζές του εγχώριου επαρχιωτισμού μιας οργανωμένης προσπάθειας ελέγχου και συντήρησης των αναχρονιστικών δομών του κράτους. Ήταν ο ιδεολογικός μανδύας της συστηματικής παρέμβασης των κοινωνικών συνιστωσών που παρεμπόδιζαν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια εξευρωπαϊσμού της Ελλάδας.
Σήμερα χέρι -χέρι με τον Καρατζαφέρη, τον Λεβέντη, τον Μιχαλολιάκο, τον Αδωνη, τον Μάκη ,τον Αντώνη, τον Αμβρόσιο ,τον Ψωμιάδη, τον διάδοχο του Μητσοτακισμού και τα άλλα μπουμπούκια του «Ελληνικού διαφωτισμού » με ιδεολογικούς καθοδηγητές τους Βενιζέλο – Λοβέρδο – Καϊλή και βιτρίνα την θετή κόρη κάποιου Έλληνα ολιγάρχη ετοιμάζουν την αναμόρφωση της πολιτικής,το νέο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης με προτεραιότητα στην ενοχοποίηση κάθε ιδέας που αντιστέκεται στο χαοτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται σε όλο τον κόσμο από τις εφαρμογές των νεοφιλελεύθερων μοντέλων των μονεταριστών.
Η εκλεκτική συγγένεια εξ´άλλου του Ελληνικού εκσυγχρονιστικού μπλοκ με τον νεοφιλελευθερισμό δεν μπορεί να κρυφτεί, απλά τώρα ξεθωριάζει και το τελευταίο ίχνος από το μακιγιάζ που έκρυβε το αληθινό πρόσωπο των ηθοποιών που βρέθηκαν στο πλατώ της θεατρικής παράστασης που παρακολουθεί εδώ και δεκαετίες ο Ελληνικός λαός. Αυτό που σοκάρει όμως είναι το ιδεολογικό μίσος που εκπέμπει ο πολιτικός τους λόγος για την Δημοκρατία και τις προοδευτικές ιδέες. Σε λίγο θα ψάχνουν να μετακομίσουν δεξιότερα και της ΝΔ και θα διεκδικούν τον ίδιο χώρο με τον Μπαλτάκο και τον Ψωμιάδη.
Ο χώρος της κεντροαριστεράς είναι απόλυτα θεμιτό να διεκδικεί την έκφραση του μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ τον πλέον ζωντανό και εξελισσόμενο δημοκρατικό πολιτικό οργανισμό στα τελευταία χρόνια που εκτός των άλλων διαθέτει μια ηγεσία που τολμά να αναλαμβάνει δύσκολες πρωτοβουλίες και να επιλύει προβλήματα που ταλάνιζαν την χώρα χρόνια τώρα. Έτσι και αλλιώς «ο Ελληνικός Εκσυγχρονισμός» έχει ταυτιστεί με την Ελληνική χρεωκοπία και τον καθεστωτισμό που διέφθειρε την Ελληνική κοινωνία και παρήγαγε τα ποιο μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα από σύστασης του Ελληνικού κράτους.