Του Νίκου Γαλάτη
Τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές με 36%, ο Σταύρος Θεοδωράκης πήγαινε στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα, όταν άκουσε στο ραδιόφωνο τον Πάνο Καμμένο να ανακοινώνει την συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς είχε προσυμφωνηθεί.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε απορρίψει εκ των προτέρων μια συνεργασία με όμορα κόμματα επιδιώοντας μια συνεργασία με την λαϊκή δεξιά, την οποία θα συνεχίσει και μετά την αποχώρηση Καμμένου- διατηρώντας στην κυβέρνηση στελέχη του- που θα κατέβουν στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ με πρώτη-πρώτη την Έλενα Κουντουρά -που μπήκε στο κοινοβούλιο θριαμβευτικά.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξήγησε πως στην συμμαχία με τον «Μπούλη», βρήκε έναν έντιμο φίλο -παρότι ο Πάνος Καμμένος θάριχνε την κυβέρνηση αν του το ζητούσε ο …Αρχιεπίσκοπος. Η απάντηση στις κατηγορίες για αυτή την ανίερη για πολλούς συνεργασία είναι πως το Κινάλ ή το Ποτάμι θάριχνε την κυβέρνηση μεσ το εξάμηνο. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να συνεργαστεί με ένα κόμμα του οποίου στελέχη θα καλούσε σε λίγο ο εισαγγελέας για το Σκάνδαλο Novartis.
Mερικοί τόλεγαν καθαρά πως αν η Δημοκρατική Παράταξη έδιωχνε τα “βαρίδια”- όπως ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος- θα μπορούσαν να συζητήσουν. Όταν όμως μπήκε στην κυβέρνηση ο Καμμένος με έξι υπουργούς ήταν πλέον αργά και για τον Σταύρο Θεοδωράκη που βρέθηκε να συζητά με τον “μεταρρυθμιστή” Κυριάκο Μητσοτάκη, να μπαίνει και να βγαίνει από το Κινάλ και τελικά να βλέπει το κόμμα του να διαλύεται.
Το τραγικό ήταν πως το Ποτάμι, όπως και το Κινάλ συχνά- υποστήριζαν στην Βουλή νομοσχέδια που δεν ψήφιζε το κόμμα του Καμμένου κι ο Αλέξης Τσίπρας ζούσε με την απειλή τη ανατροπής -για τη Συμφωνία των Πρεσπών- ώσπου αυτή δεν ήλθε. Η μισή κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛΛ ψήφισε την Συμφωνία κι έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση -κάνοντας τον Καμμένο να βγάζει αφρούς και να κατηγορεί τα στελέχη του για προδοσία και τον φίλο του για ανεντιμότητα.
Η συνεργασία με τον Καμμένο θόλωσε την εικόνα της “αριστερής κυβέρνησης” που ήταν πλέον αριστερο-δεξιά και έκοψε τις γέφυρες με άλλα δημοκρατικά κόμματα στα οποία προσδοκούσε ο Αλέξης Τσίπρας αφού οι εκλογές με απλή αναλογική στο μέλλον δεν οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση παρά μόνο με συμμαχική κυβέρνηση.
Η συμμαχία βέβαια ήταν συμβατή με τη λογική του “Γοργοπόταμου” -που πρόβαλλε ο Καμμένος -για να το κάνουν …Κούγκι, πριν η αντιμνημονιακή κυβέρνηση υπογράψει το δικό της μνημόνιο με στόχο να βγει από αυτό αφού το εφαρμόσει. Η στροφή αυτή αν και έβλαψε τον ΣΥΡΙΖΑ για το κόμμα του Καμμένου ήταν το τέλος.
Είχε πάρει κάποτε 11%, στις εκλογές του 2014 είχαν συγκεντρώσει ποσοστό 3,46% και στις κάλπες της 26ης Μαΐου το ατιμωτικό 0,8%. Οι ψηφοφόροι των ΑΝΕΛΛ φαίνεται πως γύρισαν στο μητρικό τους κόμμα κι ό,τι απέμεινε ενίσχυσε το κόμμα του Βελόπουλου που κινείται επάψια στον χώρο των “Ψεκασμένων”.
“Αναγνωρίζω τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στις Ευρωεκλογές και ειλικρινά ελπίζω ότι θα μπορέσει να επιφέρει την πολιτική αλλαγή που ψήφισε ο ελληνικός λαός. Πάντα πίστευα ότι η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα και το ανέδειξα πριν από τις εκλογές» θα πει ο Πάνος Καμμένος όταν ανακοινώνει ότι το κόμμα του δεν θα κατέβει στις εκλογές.
Που θα πει: δεν κατεβαίνω για να σε ενισχύσω, νίκησες, μέμνησον με όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου. Γιατί -παρά την ήττα “είναι καθήκον μου να συνεχίσω να υπηρετώ τον ελληνικό λαό. Θα παραμείνω ενεργός».
“Aφού σας υπηρέτησα ως ενεργό μέλος του Κοινοβουλίου και της Κυβέρνησης για 27 χρόνια, ξέρω ότι σήμερα, μπορώ να σας είμαι περισσότερο χρήσιμος εκτός Κοινοβουλίου παρά εντός. Εργαζόμενος με άλλες πατριωτικές δυνάμεις, θα δημιουργήσουμε μια κίνηση αδιάκοπης διαρκούς αλλαγής. Θα βάλουμε την Ελλάδα μπροστά».
