Της Ισμήνης Μώρου
Δεν μου αρέσουν οι αριθμοί, δεν τους πιστεύω. Μου φαίνεται ότι κοροϊδεύουν τη ζωή. Μου μοιάζει ότι απειλούν την αλήθεια ότι καταδικάζουν, δημαγωγούν .
Κι όμως αναλύσεις, τραπεζικά συστήματα, ευρώ και δολάρια, μειώσεις, κόστος ζωής, μνημόνια όλα, κατακλύζουν τη καθημερινότητα μας. Η οικονομική λογοτεχνία παίρνει και δίνει. Η οικονομική πραγματικότητα ακόμα πιο σκληρή.
Αισθάνομαι μια ύπουλη εχθρότητα, αβέβαιη μπροστά στους απειλητικούς οικονομικούς εκβιασμούς, πιστεύω ότι ξοδεύω τη ζωή μου σε γνώσεις που δεν επιλέγω και δεν μου ανήκουν, αλλά δυστυχώς μας καθορίζουν.
Και όσο τα νούμερα πιάνουν το χορό στο μυαλό μου, στο λόγο μου και χώρο στη ζωή μου, τόσο μια λέξη καρφώνεται στη σκέψη μου: Διαφθορά!
Στη ρίζα; το κυνήγι του κέρδους, το εύκολο χρήμα, η ανικανότητα .Μήπως αυτές οι γνώσεις θέλουν να κρύψουν μια ηθική ετυμηγορία;
Τα εμπόδια της διαφθοράς πληθαίνουν και πρώτα στη πολιτεία, στη πολιτική και τη κοινωνία, που καμώνονται πως νομοθετούν την ηθική.
Και γιατί δεν μιλάμε για τη διαφθορά; Μήπως κατεστημένο, εθισμός που μας επιτρέπει να αναπτυχθούμε άνετα μέσα του;
Όπως έλεγε ο Κοκτώ τα κακόφημα ήθη είναι το μόνο που φορτώνουμε στους άλλους απερίσκεπτα .Κι έτσι πέφτουμε στην ενοχή ή στη σιωπή, είναι πιο βολικό και ξεκουράζει. Τσιμουδιά. Ταμπού ή συνενοχή ;
Κι όμως είναι ανάγκη να μιλήσουμε!
Από το μονοπάτι των λίγων διεφθαρμένων περάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στη μεγάλη λεωφόρο των πολλών , που ορίζεται από την φθορά των ηθών, την εξασθένηση της αρετής , τη καταστροφή της τιμιότητας, την εγκατάσταση των αθέμιτων μέσων.
Ποια είναι αυτή η τάξη πραγμάτων που μας ρίχνει από κρίση σε κρίση από ανύπαρκτους τυφλούς σε ανύπαρκτες συντάξεις, από αρπαχτές σε λαδώματα μικρά ή μεγάλα;
Εμείς φτιάξαμε τέτοια όπλα διαφθοράς που τελικά στρέφονται εναντίον μας.
Και δεν είναι αόριστο, απρόσωπο το party, προμηθειών, φοροφυγάδων, χρημάτων κάτω από το τραπέζι, παραοικονομίας, καταθέσεων στο εξωτερικό από άνομα κέρδη και πολλά ακόμα.
Έχει πρόσωπο, όνομα, επώνυμο, είναι άνθρωποι και είναι τόσο πολλοί, που γυρνούν ανάμεσα μας, μιλούν μαζί μας, αναλώνουν μέρος της ζωής μας και εμείς ελαστικοί ;
Κι αν δεν συμμετείχαμε, αλλά εύκολα αποδεχτήκαμε να μας κλέβουν τα φάρμακα μας, να μας εμπαίζουν στα νοσοκομεία μας, να ξεγελούν τα παιδιά μας στα σχολεία μας, να δωροδοκούν τους ανθρώπους μας, να καταχρώνται τους κόπους μας, να παρανομούν, τότε κλείσαμε το μάτι στη διαφθορά και εγκαταλειφτήκαμε στη δημιουργία της. Ποιός ξέρει με ποια κόπωση πολλοί από μας σκορπίσαμε.
Και δεν καταλάβαμε ότι διαφθορά δεν είναι μόνο η δωροδοκία, ο εκβιασμός, η απάτη, η κατάχρηση, ο νεποτισμός, δεν είναι η δημόσια, η ιδιωτική, η διεθνής αλλά η η συνείδηση μας που αλλοτριώθηκε, ξεχάστηκε.., επέτρεψε.
Η συνείδηση που απλά απέκτησε συνήθειες ωχαδελφισμού, ισοπέδωσης οριζόντιων… και επιπόλαιων εκπτώσεων, συνείδηση, που δεν αντιδρά, δεν αναρωτιέται .
Καταργήσαμε τη λογική και μείναμε ανάλαφροι, εγκλωβισμένοι σε οικονομικές , πολιτικές και κοινωνικές πρακτικές που μας επιβλήθηκαν, και μας συμπαρέσυραν σε μια ηθική χωρίς Θεό……
Θανάσιμη απειλή που παραμένει και παλεύει για να μην ανατραπεί.
Κάποτε πρέπει να αρχίσει ή οδυνηρή πραγματικότητα και χωρίς ελαφρυντικά, πρέπει να σταματήσει η ατιμωρησία.
Οφείλουμε στον εαυτό μας ,στην κοινωνία που εμείς διαμορφώνουμε, στα παιδιά μας, την ανάρρωση, την ανάκτηση της αξιοπρέπειας που κατασπαταλάται στους αριθμούς της παρακμής , στα μεγέθη της διαφθοράς, στην ασέλγεια του κέρδους, στην ελαφρά συνείδηση.
Να ξεκινήσει άμεσα, απροκάλυπτα ο έλεγχος για την κάθαρση πρώτα του πολιτικού συστήματος και συγχρόνως της ευάλωτης κοινωνίας που αυτοχαρακτηρίζεται από την αχίλλειο πτέρνα της.
Να αρχίσει η νομική καταστολή για να αποδείξουν η Δημοκρατία, η Πολιτεία οι Πολιτευτές τα χαρίσματα τους.
Για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε όλοι παιδιά ενός κατώτερου Λαού!
*Η Ισμήνη Μώρου είναι μέλος της Κ.Ε. της ΔΗΜ.ΑΡ.