Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Όλα τα κόμματα κάνουν λάθη και μάλιστα τις πιο κρίσιμες στιγμές. Η Νέα Δημοκρατία λόγου χάρη, τα κάνει εκ φύσεως, εξ ορισμού, είναι μόνιμα λάθος, δεν το κάνει κατά λάθος, εκφράζοντας τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό κυλιέται στο λάθος, είναι το πιστεύω της.
Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ από την άλλη, αποτελεί το παράδειγμα στο επιρρεπές του λάθους. Κινείται σαν εραστής του λάθους. Μετά την πρώτη δεκαετία του πάθους, αυτή της ορμητικής εφηβείας, τα λάθη διαδέχτηκαν το ένα το άλλο και έγινε τρόπος ζωής. Ο σοσιαλισμός μεθάει την εγκράτεια, την παρασύρει σε ξενύχτια και σε ξέφρενη θεώρηση νεοπλουτισμού.
Η πλεονεξία και ο λαϊκισμός, σε συνδυασμό με την προσπάθεια ζαλισμένου αλλήθωρου ισορροπιστή σε σχοινί, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, που ταλαντεύεται με το πολιτικό αεράκι τρεις δεξιά και μια αριστερά κεντράροντας, ταιριάζει σε παράσταση τσίρκου, που δεν κόβει πια εισιτήρια.Άλλος λέει τα χαρτιά, άλλος κάνει την γυναίκα με τα γένια, κάποιος άλλος κάνει τον θηριοδαμαστή, μια άλλη κάνει την γυναίκα με τα δυο δεξιά κεφάλια, ενώ ένας άλλος κάνει τον δεξιόστροφο γύρο του θανάτου. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή στο τσίρκο, αρκεί να είναι αναστρέψιμη, αναλόγως την ποινή φυλάκισης ευρωβουλεύτριας.
Μα ο ΣΥΡΙΖΑ που ενηλικιώθηκε, να πάσχει από “παιδικές” αρρώστιες, είναι αδικαιολόγητο. Πότε δηλαδή θα ξεπεράσει αυτή την επιπολαιότητα του λάθους στις ψηφοφορίες, που παρασύρεται σαν ανήλικο από τον κάθε μαστροπό και τον εξυπηρετεί με προκλητική αφέλεια. Πάθανε, δεν μάθανε; Πάνω που πάει να αναθαρρήσει, πάνω που λες, άργησε αλλά ξεκίνησε, την στιγμή που η συγκυρία τον εξυπηρετεί, να η παιδική αρρώστια, για να μη ξεχνιόμαστε! Πέφτει μόνος στο λάθος, χωρίς παγίδα! Και περιμένει κανείς το επόμενο και το επίκαιρο λάθος, ως οφείλει. Πάντως οι τροπολογίες του, έχουν ήδη απορριφθεί από την κυβέρνηση που έμεινε απόλυτα ικανοποιημένη και ούτως ή άλλως δεν μειώνει ένα ακόμα λάθος του.
Σε μια στιγμή που η καταστολή έχει ξεπεράσει το μένος και την σαδιστική εκδίκηση, δολοφονεί κατά συρροή, εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνεί σε έξτρα μπόνους, ως οφειλόμενη ανταμοιβή! Λάθος για εξακόσια ευρώ, λάθος στην αφαίρεση ποσοστών; Πως το σκέφθηκαν και πως το ψήφισαν, μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν. Αλλά η καμήλα των άλλων την καμπούρα βλέπει.
Όσο βλέπω τον Μητσάρα (που έβγαινε σε κάθε πλάνο ποδοσφαιρικών συνεντεύξεων) δίπλα στον Τσίπρα να φωνάζει “να τος, να τος, ο πρωθυπουργός”, για τον zen premier Γκλέτσο μιλώ, τόσο σφίγγει το στομάχι μου, σαν κάτι ληγμένο να με πείραξε από το “οικογενειακό καλάθι”. Από που να έρχεται αυτή η τιμωρία; Στιγμές πιστεύω, πως ίσως υποβόσκει κάποια σκοπιμότητα, κάποια στρατηγική, ίσως ένα κρυφό σχέδιο, που αδυνατώ να συλλάβω. Είθε! Άλλως θα απομείνω με το; “Τι ‘χες Γιάννη, τι είχα πάντα”!