Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Κατασκευάζοντας διατάξεις αμφίβολης νομιμότητας και ηθικής, επιλέγει για τον εαυτό του το ρόλο του αντιπροέδρου …υπηρεσίας!
Στην Αμερική κυκλοφορεί ως ανέκδοτο: η μόνη δουλειά που κάνει ο αντιπρόεδρος είναι να ρωτάει κάθε πρωί «πώς είναι σήμερα ο πρόεδρος;»
Στην Ελλάδα δεν έχει διευκρινιστεί με τι ακριβώς καταπιάνεται ο Παναγιώτης Πικραμένος-όπως δεν έχουν διευκρινιστεί και άλλα θέματα που τον αφορούν.
Η ιστοσελίδα του στη Βουλή είναι λευκή. Περίεργο για δημόσιο πρόσωπο. Τι έχει να κρύψει; Έτσι κι αλλιώς ο «Τάκης» -για τους φίλους του- δεν είναι άγνωστος.
Ως άνθρωπος θεωρείται αξιοπρεπής και μετρημένος, αλλά για τη θητεία του, ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν έχει γενική αποδοχή.
Ετσι κι αλλιώς τον συνοδεύει ένα νέφος πληροφοριών, που προκαλούν αντικρουόμενες προσεγγίσεις.
Κάποιες δεν αφορούν τον ίδιο, αλλά την οικογένειά του.
Ο πατέρας του Όθων Πικραμένος, υπήρξε επί Κατοχής , ιδιοκτήτης της «Εταιρίας Ελληνικού και Ξένου Τύπου» και -κατά τον ιστορικό Δημ. Κούκουρα- παρήγαγε και διακινούσε στην κατεχόμενη Ελλάδα τα προπαγανδιστικά έντυπα των κατακτητών.
Δεν διώχθηκε πάντως για δοσιλογισμό και αργότερα ίδρυσε το πρακτορείο εφημερίδων «Ευρώπη», το οποίο για ένα διάστημα διαχειρίστηκε ο σημερινός Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη- που είχε αποφοιτήσει από τη Γερμανική Σχολή.
Παλιές ιστορίες, που δεν τον αγγίζουν. Υπάρχουν όμως και αυτές που προκάλεσε ο ίδιος και αφήνουν ερωτήματα.
Η δήλωσή του ότι στο σκάνδαλο Νοβάρτις στοχοποιήθηκε «επειδή είναι φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη», συνδέει την υπηρεσία του στο γραφείο του πατρός Μητσοτάκη με προσωπικές σχέσεις.
Καθόλου τιμητικό για δικαστικό λειτουργό.
Το μειλίχιο ύφος του – όπως το είχε αναδείξει με την υποκριτική του ο μακαρίτης Νίκος Ξανθόπουλος – δεν τον διασώζει από την κριτική, τόσο για τις αποφάσεις στο ΣτΕ όσο και για δηλώσεις του όταν μπήκε στην πολιτική.
Επί κορονοϊού, αποφάνθηκε «θα προτιμούσα να σώσω μια ανθρώπινη ζωή, παρά να πω ότι υπήρξα δημοκράτης». Σαν να έρχεται η Δημοκρατία, σε αντίθεση με την σωτηρία της ανθρώπινης ζωής.
Η «απολογία» του στη Βουλή για το σκάνδαλο Νοβάρτις, υπήρξε μνημείο απαξίωσης της Δικαιοσύνης από δικαστικό – αποδίδοντας σε υποκίνηση Τσίπρα μια πράξη της Εισαγγελίας Διαφθοράς, που προέκυψε από επώνυμες μαρτυρίες.
Στα φάουλ που τον περιγράφουν ως αρνητικό πρότυπο δικαστικού, συγκαταλέγεται και η ανοχή στις αθλιότητες Ψαριανού, τον οποίο φύτεψαν από το μέγαρο Μαξίμου στο γραφείο του ως μετακλητό υπάλληλο.
Τώρα φέρεται να φυτεύει ο ίδιος σε νομοσχέδια, διατάξεις εναντίον δικαστικών λειτουργών, ως επικεφαλής Ανεξάρτητων Αρχών.
Το έκανε μάλιστα ερήμην του αρμοδίου υπουργού, που με τη σειρά του, ερήμην του αντιπροέδρου αφαίρεσε την κατάπτυστη απόπειρα νομοθέτησης ποινικής ευθύνης του Ράμμου και του Μενουδάκου, ακόμη και για τις απόψεις τους…
Κατασκευάζοντας διατάξεις αμφίβολης νομιμότητας και ηθικής, επιλέγει για τον εαυτό του το ρόλο του αντιπροέδρου …υπηρεσίας!
AΠΟ TO IEIDISEIS.GR
