Του Γ. Λακόπουλου
Έχει τρελαθεί ο Παύλος Γερουλάνος ή πάει να τρελάνει τους υπόλοιπους; Είναι το ερώτημα όσων παρακολουθούν αυτά που λέει τελευταία ο παλιός φίλος του Γ. Παπανδρέου- ο όποιος τον διόρισε βουλευτή και υπουργό στις ημέρες της δόξας του.
Εύλογο ερώτημα. Ο Γερουλάνος μιλάει για ένα κόμμα που δεν υπάρχει και δεν κρύβει ότι επιδιώκει να διεκδικήσει την ηγεσία του: του ΠΑΣΟΚ. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ εξέλιπε εδώ και μερικά χρόνια.
Ως κληρονόμος του ονόματος του πατρός της, η Φώφη Γεννηματά ανέλαβε -μετά τη συντριβή στην οποία οδήγησε το ΠΑΣΟΚ ο «μουσαφίρης του 89» Βενιζέλος -να το ανασυντάξει. Έκανε το αντίθετο
Με επίνευση του Κ. Σημίτη -στον οποίο αποδίδεται ότι θέλει να εξαφανίσει οτιδήποτε παραπέμπει στον Ανδρέα Παπανδρέου – και την ανοχή «επίορκων» του ιδρυτικού ΠΑΣΟΚ, όπως ο Κ. Λαλιώτης και ο Κ. Σκανδαλίδης, η Γεννηματά κατέβασε τα σύμβολα, τον τίτλο και την ιδεολογία του. Στη θέση του έβαλε του ένα ομοίωμα κόμματος -αποκλειστικά δικό της.
Για να γίνει ο εξευτελισμός του ΠΑΣΟΚ τέλειος άρχισε να λέει ότι η διάλυση ήταν …αναγκαία για φορολογικούς και τραπεζικούς λόγους. Σε άλλη περίπτωση θα είχε επέμβει ο εισαγγελέας- όπως άλλωστε έπρεπε να επέμβει και για όσα αποκάλυψε ο διαχειριστικός έλεγχος στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ που ζήτησε ο Βενιζέλος για την περίοδο Γ. Παπανδρέου.
Η Φώφη, χωρίς παρουσία στο ΠΑΣΟΚ μέχρι τα 35 της και με μηδενικό έργο στα τέσσερα υπουργεία που διορίσθηκε λόγω ονόματος, δεν έκρυβε από την αρχή το μίσος της για την Αριστερά και τον Τσίπρα.
Με την παρότρυνση και άλλων προσπάθησε να εγκλωβίσει και τον Σταύρο Θεοδωράκη στην δημιουργία ενός κόμματος που θα αποδυνάμωνε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Απέτυχε σε όλα και πλέον για όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα μετράει μέρες στην ηγεσία του δημιουργήματός της. Αν είχε κότσια ο Ν. Ανδρουλάκης θα την είχε τελειώσει ήδη.
Σ’ αυτό το κόμμα δεν εντάχθηκε ποτέ ο Παύλος Γερουλάνος που ζήτησε εξ αρχής να μην διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί τον είδαν με συμπάθεια. Όχι γιατί του αναγνώριζαν κάποιον ειδικό δεσμό με το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά γιατί δε είχε ακολουθήσει το γιο του στην ανήθικη πράξη της διάσπασής του.
Άλλοι το θεώρησαν πολιτική εντιμότητα – αφού με το ΠΑΣΟΚ έγινε υπουργός. Άλλοι απλώς ενόχληση γιατί ο Γ. Παπανδρέου τον έβαζε στην ιδία μοίρα με τον Σαχινίδη, ενώ ίδιος διεκδικούσε τον ρόλο του αποκλειστικού δελφίνου.
Περασμένα ξεχασμένα και άσχετα. Μέχρι τη στιγμή που άρχισε να ζητάει την ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ με πρόθεση να το αναλάβει.
Με την αρχική απορία που προκαλούσε η ομολογία πίστεως στο σοσιαλισμό, η ρητορική του και οι συναφείς πληροφορίες έδειξαν το κίνητρο: ο Παύλος διεκδικεί να πετύχει εκεί όπου δεν τα κατάφεραν ο Σταύρος Θεοδωράκης και η Γεννηματά: να γίνει αντι-Τσίπρας.
Να ηγηθεί ενός κόμματος που με το λογότυπο ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να ανακόψει την νέα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς εξουσία, που δεν κατάφεραν ανακόψουν όσοι επιχείρησαν τη πρώτη φορά.
Κοντολογίς θέλει ένα κόμμα που θα εγκατασταθεί-μάλλον ψευδεπίγραφα -στο μαλακό υπογάστριο της Δημοκρατικής Παράταξης για να αποδυναμώσει τον Τσίπρα και το κόμμα του.
Το λέει χωρίς επιφυλάξεις στους συνομιλητές του. Και το αποτυπώνει στα κείμενα του:
«Πρόταση Ελληνική, Ανθρωποκεντρική και Σοσιαλιστική δεν μπορεί να εκφραστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ».
Μπορεί να το κάνει «μόνο» ο ίδιος «μεταφράζοντας τις αρχές και τις αξίες του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος σε θέσεις και προτάσεις που αφορούν κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα σήμερα».
Θα ήταν μια θεμιτή φιλοδοξία από κάποιον που μπορεί να εκπλήσσει όταν δηλώνει σοσιαλιστής, αλλά έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης, κουλτούρα μάνατζερ, προσωπική ευπρέπεια και οικογενειακή αγωγή, παρότι δεν διαθέτει καλό λόγο και αντίστοιχη δημόσια παρουσία.
Έστω και με την παραδοξολογία της αξίωσης για ανασύστασή του ΠΑΣΟΚ, από τον τελευταίο που θα περίμενε κανείς, θα τον πρόσεχαν κάποιοι. Ειδικά από τη στιγμή που έχει επαρκή -και μάλλον ακριβή- επικοινωνιακή κάλυψη.
Το σενάριο ραγίζει από τις πληροφορίες ότι για την επιτυχία του Παύλου ενδιαφέρεται το σύστημα -και η οικογένεια- Μητσοτάκη. Και συνδράμει όπου χρειάζεται.
Από αυτή την άποψη ο Γερουλάνος με την ψιλο-κουφή επιδίωξη επιστροφής του ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του, δεν κυνηγάει απλώς τον επίζηλο τίτλο του αντι-Τσίπρα.
Είναι υποψήφιος για συμμετοχή στο σύστημα «θεσμικής θωράκισης» του Βορίδη για μην ξανακυβερνήσουν η Αριστερά, η Κεντροαριστερά και οι συνοδοιπόροι τους.
