Του Γ. Λακόπουλου
«Η πρωτοβουλία ανήκει στον Πρωθυπουργό , γιατί να μιλήσουμε πρώτοι εμείς;». Το λέει διακεκριμένος παράγων της ΝΔ, που θεωρεί αυτονόητο το κόμμα του να προτείνει ανανέωση της θητείας του Προκόπη Παυλοπούλου.
Στην ουσία όταν λέει «πρωτοβουλία» εννοεί το πρόβλημα δεν το έχουν οι βουλευτές που συντάσσονται με αυτή τη θέση, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πιεζόμενος από πολλές πλευρές σ’ αυτό το θέμα.
Σε κάθε περίπτωση η πλειοψηφία των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ τηρεί στάση αναμονής. Ωστόσο όσοι ξέρουν τον Πρωθυπουργό, βεβαιώνουν ότι μπορεί να έχει αδυναμίες ως πολιτικός αλλά μόνο αυτοκτονικός δεν είναι.
Έχει μπροστά του την ευκαιρία να αναδείξει πρόεδρο με περισσότερες από 250 ψήφους – και να εδραιώσει σ’ αυτό το επίπεδο την εθνική ομοψυχία που του χρειάζεται. Γιατί να παρακάμψει έναν επιτυχημένο πρόεδρο, κατά κοινή παραδοχή και διεθνή αναγνώριση και να ρισκάρει με μια μειοψηφική υποψηφιότητα που θα προκαλέσει εσωκομματικές αναταραχές;
Άρα με όλα τα ενδεχόμενα κατ’ ουσίαν ανοικτά- όπως του επεσήμανε πρόσφατα σε κατ’ ιδίαν συνομιλία τους έμπειρο στέλεχος της ΝΔ.
Ακόμη και αν είχε κάποιους δισταγμούς ο Πρωθυπουργός το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την παραπομπή Παπαγγελόπουλου, σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, τους παραμέρισε.
Όταν στην Κ.Ο. στην οποία έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πέντε τιμάρια – Μητσοτακικοί, Καραμανλικοί, Ντορικοί , Σαμαρικοί- απρόβλεπτοι- οι έξι ψήφοι διαφοροποίησης ερμηνεύονται εκ των πραγμάτων και ως μήνυμα για την προεδρική εκλογή.
Έτσι το είδε αντιπολίτευση, πολλά ΜΜΕ, το περιβάλλον του Πρωθυπουργού, η πολύμορφη εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά και η συνήθης κομπανία της επαναστατικής οργάνωσης «ΟΞΠ». Ήτοι : Όχι Ξανά Παυλόπουλος.
Τα καλύτερα παιδιά της βγήκαν στον μεϊντάνι για να συμβουλεύσουν, να,νουθετήσουν ή να αποσταθεροποιήσουν τον Πρωθυπουργό. Άλλος θυμήθηκε την «παράγκα» και άλλος αυτοχρίσθηκε θεωρητικός της ΝΔ για να αποφανθεί ότι ο Παυλόπουλος « δεν είναι δικός τους».
Οι ίδιοι που του ζητούσαν να λειτουργήσει ως προέκταση της ΝΔ και να δημιουργήσει πολιτειακή κρίση, αναπέμποντας νόμους και διατάγματα, ή παραιτούμενος «για να φύγει ο Τσίπρας» και «να μην περάσουν οι Πρέσπες» ή το Δημοψήφισμα.
Τα τεκμήρια υψηλού φρονήματος αρχηγού κράτους του Παυλοπούλου αυτοί τα έβλεπαν ως …κομματικό τεστ.
Καλύτερο δώρο δεν θα μπορούσε να περιμένει ο Προέδρος της Δημοκρατίας. Γιατί μεταξύ των άλλων δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι στην τρέχουσα θητεία του δεν είναι κανενός.
Έχει αποκόψει τον ομφάλιο υπουργικό λώρο με το κόμμα του και λειτούργησε με απόλυτη προσήλωση στο πνεύμα και στο γράμμα του Συντάγματος, ως άξιος ρυθμιστής του πολιτεύματος και εκφραστής της ενότητας του έθνους.
Με καλές σχέσεις και με την κυβέρνηση και με την αντιπολίτευση. Και με τον Τσίπρα και με τον Κυριάκο και με όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου και τους κοινωνικούς φορείς. Και με τους πολίτες στο εσωτερικό και με τους επιφανείς παράγοντες στο εξωτερικό. Δεν υπήρξε όμως βουβό πρόσωπο.
Η εκ νέου στρατολόγηση δυνάμεων στα ΜΜΕ, που δεν έδειξαν ούτε καν τον στοιχειώδη σεβασμό στο θεσμό του ανώτατου άρχοντα- όχι στον σημερινό φορέα του αξιώματος- θα ηταν συνήθης γραφική επανάληψη των συνωμοσιολογικών κατασκευών τους , αν δεν έκανε μπαμ από μακριά ποιος είναι ο υποκινητής τους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, με τη συνδρομή ορατών και αοράτων μοχλών συγκεκριμένου μιντιακού συγκροτήματος, προσπαθεί να κρατήσει στο προσκήνιο και σε εκκρεμότητα το θέμα της προεδρίας της Δημοκρατίας. Υπολογίζοντας ενδεχομένως ότι με τις ίντριγκες που καταστρώνει θα υποχρεώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον προτείνει και ας μην πρόκειται να πάρει τους 151- και δεν πρόκειται.
Όσο αναδεικνύεται ότι ο Πρωθυπουργός τον έχει στον πάγο και δεν υιοθετεί τις ακρότητές του -ανεξάρτητα από εσωκομματικούς χείριστους σκοπιμότητας- ο Σαμαράς περνάει στο πεδίο της απελπισίας.
Ακόμη και η δηλωθείσα πρόθεση του Πρωθυπουργού να διατηρήσει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης , συνιστά καταδίκη για το ίδιο που δεν συνάντησε ποτέ « τον Τσίπρα», όσο ήταν Πρωθυπουργός.
Η φορά των εξελίξεων δείχνει ότι ο Σαμαράς αποδυναμώνεται και απαξιώνεται και θα έχει τελικά το τέλος που του αξίζει στη ΝΔ, με τόσα που της έκανε. Ίσως κάτι ξέρει ο Παπαγγελόπουλος όταν λέει «κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά».
Οι τελευταίοι σπασμοί του, με τη συνήθη μιντιακή συνδρομή, είναι τόσο ανίσχυροι, όσοι αστεία είναι η διεκπεραίωσή τους.
Ορισμένοι -εξ ιδίων προφανώς- δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μπορεί κάποιος να τοποθετείται χωρίς το «αζημίωτο». Και άλλοι κοπιάρουν τον χρηματιστηριακό παπαγαλισμό τους για να γεμίζουν τους διαδρόμους κομματικών γραφείων με μουτζουρωμένο άχρηστο χαρτί σε ντάνες.
Η πολιτική και η δημοσιογραφία έχουν ένα χαρακτηριστικό: κανείς δεν μπορεί να κυκλοφορεί μασκαρεμένος για πάντα.
