Ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο 105,5» είναι από τις λίγες συχνότητες στις οποίες μπορεί να υπολογίζει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Πώς ακριβώς λειτουργεί ο σταθμός, το είδος και το εύρος της ενημέρωσης του κάνει είναι υπόθεση όσων τον διευθύνουν και όσων τον ακούνε
Επειδή οι καιροί όμως είναι πονηροί και οι σπεκουλαδόροι της Δεξιάς καιροφυλακτούν, υπάρχει μια διάσταση που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη: η συναίσθηση της πολιτικής συγκυρίας από τους παραγωγούς του.
Στο σταθμό εργάζονται επαγγελματίες δημοσιογράφοι που κάνουν τη δουλειά τους στα πλαίσια της πολιτικής του σταθμού και την κάνουν καλά.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που αντιλαμβάνονται τον ευατό τους ως θεματοφύλακες κάποιων πτυχών του εγχωρίου και διεθνούς παρελθόντος. Για την ακρίβεια μεριμνούν για την «αριστερή» αφήγηση περιστατικών καταστάσεων, προσώπων και συμβόλων
Η ματιά τους στα πράγματα, όπως περνάει στο λόγο τους, αλλά και οι ιστορικές γνώσεις τους λειτουργούν αποπροσανατολιστικά. Και άλλοι είναι αριστεροί, αλλά δεν κάνουν έτσι.
Ένα μεγάλο προοδευτικό κόμμα δεν χρειάζεται υποστήριξη με αναφορά στην «κόκκινη Ικαρία», στον «Δημοκρατικό Στρατό», στη «συμβολή του Στάλιν στη νίκη κατά της χιτλερικές Γερμανίας», σε «τσιτάτα του Λένιν».
Ούτε και οι μεταφορές κάποιων απόψεων που κυριάρχησαν σε παλιές αποφάσεις Ολομελειών του ΚΚΕ.
Πρόκειται περί αφασίας. Πανεύκολο είναι να υπερασπίζεται κανείς το παρελθόν της Αριστεράς. Αλλά αν δεν ξέρει πώς να το κάνει και ρίχνει νερό στο μύλο του Διχασμού από τη Δεξιά, δεν θα ωφελήσει και πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ. Για τα υπόλοιπα όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει…