Του Γ. Λακόπουλου
Λαμβάνοντας υπόψη τους κανόνες λειτουργίας της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, τα σενάρια των εξελίξεων μετά τις επόμενες -πιθανότατα διπλές- εκλογές, προδιαγράφονται με διαύγεια.
Ένα είναι να κερδίσει τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Να αναδειχθεί πρώτο κόμμα η ΝΔ στην κάλπη με την απλή αναλογική και να βρει εταίρο για κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
΄Ή να ξαναστήσει κάλπες με το νέο εκλογικό σύστημα και με τον αέρα της πρωτιάς να πάρει αυτοδυναμία.
Με γειά του και με χαρά του. Το πρόβλημα θα το έχει ο Αλέξης Τσίπρας, που θα πρέπει να τιθασεύσει την εσωκομματική αντιπολίτευση που ήδη κυοφορεί Χαλίφηδες για τη θέση του Χαλίφη.
Καμιά έκπληξη. Έτσι γίνεται στα κόμματα. Για να κρατήσουν όποιον χάνει, πρέπει να τους πείσει ότι δεν έχουν κανέναν καλύτερο.
Το δεύτερο σενάριο είναι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Προφανώς ο Μητσοτάκης θα σ’ αυτή την περίπτωση θα έχει πρόβλημα.
Περιέργως όμως ορισμένοι προσπαθούν να υποβάλλουν την ιδέα ότι μπορεί να έχει και ο… Τσίπρας. Όχι το κόμμα του, αλλά ο ίδιος προσωπικά.
Πρόβλημα σε τι; Να φύγει ο Μητσοτάκης, αλλά να… γίνει πρωθυπουργός τρίτο πρόσωπο. Δηλαδή να κερδίσει τις εκλογές ο Τσίπρας, αλλά η λαϊκή εντολή να εκτελεσθεί από άλλον. Περίεργα πράγματα -αλλά όχι και τόσο.
Σενάρια εκτροπής
Αυτή η υφέρπουσα ρητορεία, διακινείται κάτω από τον τίτλο “προοδευτική διακυβέρνηση”.
Ορισμένοι, πέριξ και ολίγον εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, “ζυμώνουν” ότι προκειμένου να υπάρξει “προοδευτική κυβέρνηση” θα μπορούσε να παραιτηθεί ο Τσίπρας από το προνόμιο ότι μετά τις εκλογές πρωθυπουργ΄ός γίνεται ο αρχηγός του πρώτου κόμματος- και να επιλεγεί πρόσωπο κοινής αποδοχής!
Πόσο μάλλον αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι πρώτο κόμμα αλλά συναθροίζεται σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Θα πρόκειται για καραμπινάτη εκτροπή. Και όσο συντηρείται, τόσο αυξάνονται οι ορέξεις.
Ορισμένοι διακινούν ότι αν εκλεγεί πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ο Γ. Παπανδρέου και “πάει καλά” στις εκλογές, θα διευκολυνθεί η κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ,-ακόμη και αν ζητήσει την… πρωθυπουργία.
Ανοησίες; Ναι, αλλά όχι και τόσο αθώες. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον πρωθυπουργό που οδήγησε στο Μνημόνιο, μένουν άναυδοι όσοι διακρίνουν ότι κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ τον “αποκαθιστούν”!
Π.χ. η, απίστευτη για συνεργάτη του Τσίπρα, παρέμβαση του Νίκου Μπίστη, με την οποία προτάσσει ένα είδος ασυλίας για τον πρώην πρωθυπουργό, χαρακτηρίζοντας “δολοφονία χαρακτήρα” την κριτική που του ασκείται. Μπερδεύοντας τον Αλιβιζάτο με τον Μπέο.
Παράλληλα το σενάριο να μην ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας διακινείται και σε οικονομικούς κύκλους.
Το σενάριο της κυβέρνησης “εθνικής ενότητας”
Στο “επιχειρηματικό” σενάριο εφόσον οι πρώτες κάλπες δεν αναδείξουν αυτοδύναμη κυβέρνηση-όπως είναι βέβαιο- η επανάληψή τους θα είναι επιζήμια για τη χώρα.
Συνεπώς πρέπει να συγκυβερνήσουν τα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο, πέραν των Μητσοτάκη και Τσίπρα.
Σε παραλλαγή αυτό το σενάριο προωθείται και ως ανάγκη για “κυβέρνηση εθνικής ενότητας” με περισσότερα κόμματα.
Ο πραγματικός στόχος είναι να μην αξιοποιήσει ο Τσίπρας την ισχυροποίηση που θα αποκτήσει, εφόσον αποδυναμωθεί ο Μητσοτάκης. Ή αλλιώς, αν ο σημερινός πρωθυπουργός δεν μπορεί να παραμείνει, να μη τον διαδεχθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Υπάρχουν ευδιάκριτοι λόγοι για τους οποίους οικονομικοί και μιντιακοί παράγοντες, θα έδιναν και το άλογο τους για να μην επιστρέψει ο Τσίπρας. Συνοπτικά είναι ο φόβος της ρεβάνς.
Εκπλήσσει ότι από κάποιους Συριζαίους διατυπώνονται απόψεις που αντικειμενικά ενισχύουν αυτές τις εξωθεσμικές επιδιώξεις.
Με την έννοια ότι διευκολύνουν την επικράτηση Παπανδρέου στο ΚΙΝΑΛ κατά τρόπο που εξυπηρετεί τη “στρατηγική της παλιννόστησης”: να επιστρέψουν στο ΚΙΝΑΛ-λόγω… ονόματος- κάποιοι από όσους όσοι εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ μετά το 2012.
Ώστε να υπάρχει… “δίκαιη” ενδοπαραταξιακή επιρροή των δυο κομμάτων που θα “συγκυβερνήσουν”.
Μόνο που αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ ως συνέπεια της ενίσχυσης του ΚΙΝΑΛ θα δημιουργήσει πρόβλημα στον Τσίπρα.
Δεν είναι σαφές κατά πόσο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αξιολογεί αυτά τα σενάρια αποκλεισμού του. Σε κάθε περίπτωση όμως θα παγώσουν αν αποδοκιμάσει το φλερτ με το ΚΙΝΑΛ αυτή την περίοδο.
Όποιος νομίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να αρχίσει τις φιλοφρονήσεις με τον Γ. Παπανδρέου και να αφήσει ανοικτό ότι θα “θυσιαστεί” ο Τσίπρας για να υπάρχει “προοδευτική κυβέρνηση”, έστω και χωρίς το ίδιο επικεφαλής, να σηκώσει το χέρι του τώρα.
