Του Γ. Τεκίδη
Μάλλον λίγοι και αυτοί καθόλου σίγουροι για το τι μέλλει γενέσθαι στο άμεσο μέλλον, σχετικά με το παραπάνω ερώτημα. Και λέμε άμεσο μέλλον, γιατί κατά πως φαίνεται δεν έχουμε δει ούτε τις μισές πράξεις του θεατρικού έργου με τίτλο ΄΄ Νόμος και τάξη ΄΄ που παίζεται κυρίως στο κλεινόν άστυ και φέρει την υπογραφή των Κυρ. Μητσοτάκη και Τάκη Θεοδωρικάκου. Να βλέπεις τα …κατορθώματα, την αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση του…εσωτερικού εχθρού , το υποβόσκον μίσος στα μάτια των οργάνων της τάξης για τους…ταραξίες και ο νους σου, ιδιαίτερα των μεγαλύτερων σε ηλικία, να τρέχει στο παρελθόν, στις ένδοξες μέρες της αξέχαστης ΕΡΕ των δεκαετιών του πενήντα και του εξήντα. Τότε που η Βασιλική χωροφυλακή, μαζί και την νεοσύστατη αστυνομία πόλεων, γαλουχούμενοι ακόμη από τις σχολές εκπαίδευσης πάνω στο δόγμα ΄΄ εσείς είστε ο Νόμος, εσείς και το κράτος ΄΄, βιαιοπραγούσαν ασύστολα με σχεδόν δεδομένο το δικαίωμα ζωής και θανάτου, επί των διαδηλωτών και των άλλων ….ταραχοποιών στοιχείων, που τολμούσαν να αμφισβητήσουν το μετεμφυλιακό γκουβέρνο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που μετριοπαθή στελέχη της δεξιάς στάθηκαν κατά καιρούς και σχολίασαν με αυτοκριτική διάθεση τα έργα και τις ημέρες των σωμάτων ασφαλείας. Έργα και ημέρες που υπονόμευαν δημοκρατικούς θεσμούς, ποδοπατούσαν συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, έθεταν σε κίνδυνο άμεσο και υπαρκτό την σωματική ακεραιότητα συμπολιτών μας που διαδήλωναν ειρηνικά, απρόκλητα, ζητώντας δικαίωση των αιτημάτων τους. Παρόλα αυτά, φαινόμενα αναιτιολόγητης κρατικής βίας εκ μέρους των σωμάτων ασφαλείας ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές, εμφανίστηκαν και στην μεταπολιτευτική περίοδο κι ας είχε μεσολαβήσει μια δικτατορία που είχε θεσπίσει εκ φύσεως και πεποιθήσεως αυτή, ως πάγια τακτική την χρήση του μαστιγίου προς γνώση και συμμόρφωση των δυσανασχετούντων. Κανείς δεν ξεχνά τα αιματηρά επεισόδια στις πορείες για το Πολυτεχνείο και τα αδικοχαμένα θύματα εκείνης της εποχής. Ώσπου από το 1981 και με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, υπήρξε μια ειλικρινής και μακρόχρονη προσπάθεια εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας και των άλλων υπηρεσιακών των εντεταλμένων για την περιφρούρηση και την ασφάλεια του τόπου και από εξωτερικούς κινδύνους. Έτσι και η περιβόητη ΚΥΠ και οι συναφείς με αυτήν υπηρεσίες παράτησαν τις συλλήβδην παρακολουθήσεις και παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων πολιτών μη αρεστών στην κυβέρνηση. Έτσι για αρκετό χρονικό διάστημα, ο σεβασμός στα δικαιώματα του πολίτη και η συμφιλίωση λαού και εργαζομένων στις παραπάνω υπηρεσίες, ήταν κάτι που διαπίστωνε ανά πάσα στιγμή κάποιος.
Αυτά τότε, για να τα διηγούμαστε και να μην ξεχνάμε τις βαθιές δημοκρατικές ανάσες, εκείνης της πρώτης κυβερνητικής περιόδου του αείμνηστου Α. Παπανδρέου. Ιδιαίτερα τώρα που ο εφιάλτης της ανεξέλεγκτης κρατικής βίας, αναβίωσε. Τώρα με τη πιο ανάλγητη κοινωνικά και πολιτικά ακροδεξιά κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη. Την κυβέρνηση που έχει στο τιμόνι του υπουργείου τον πρώην γραμματέα της ΚΝΕ, Τ.Θεοδωρικάκο, του οποίου τις δηλώσεις μετα από κάθε αστυνομική αυθαιρεσία, και τα πεπραγμένα του εν γένει, βλέπουν, απορούν και τρομάζουν, πρώην σύντροφοι και φίλοι του. Την κυβέρνηση που ονειρεύεται ένα ανάλογο κλίμα τρόμου και ζόφου, με το οποίο επιθυμεί να εξοστρακίσει κάθε επιθυμία και μέλημα του λαού για αντίσταση και αγώνα κατά των αντιλαϊκών της πολιτικών.
Θα καταφέρει κάτι τέτοιο βίαια η σύγχρονη ΕΡΕ; . Η απάντηση που θα λάβει από την μεγάλη λαϊκή δημοκρατική πλειοψηφία, δεν θα αργήσει.