Του Γ. Λακόπουλου
Ένα περίεργο κύμα προτιμήσεων για εθνικές εκλογές τον Μάιο, μαζί με τις Ευρωεκλογές, εκδηλώθηκε το τελευταίο διάστημα. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι τροφοδοτήθηκε τόσο από τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ όσο και από άδηλες κυβερνητικές πηγές.
Πρόκειται για άσκηση ιδιαίτερης πίεσης προς τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει το λάθος και να προσφέρει στον Μητσοτάκη την ευχέρεια να αποφύγει το πικρό ποτήρι των ευρωεκλογών.
Από όλα τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι η λεγόμενη χαλαρή ψήφος για το Ευρωκοινοβούλιο θα υποχρεώσει τον πρόεδρο της ΝΔ να κρεμαστεί με το δικό του σκοινί: την πριμοδότηση της Ακροδεξιάς με τη στάση που κράτησε στο Μακεδονικό και τη συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.
Εφόσον δεν θα τίθεται θέμα αλλαγής κυβέρνησης την επόμενη της κάλπης τα εκείθεν της ΝΔ κόμματα και κινήσεις θα ενισχυθούν σε βάρος της, ενώ ταυτόχρονα για τον ίδιο λόγο δεν θα την ενισχύσουν δυνάμεις από το Ποτάμι και το Κινάλ.
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι η ΝΔ θα υστερήσει δραματικά με όρους πραγματικών εκλογών και θα μείνει μακριά από τις δημοσκοπικές υπερβολές που κατασκευάζονται για προπαγανδιστικούς λόγους, αλλά και για να ενισχύσουν εσωκομματικά τον Μητσοτάκη.
Με βάση αυτό το πραγματικό αποτέλεσμα που θα κινηθεί, κατά τις πιο κρίσιμες εκτιμήσεις, πολύ κάτω από το 30% την επόμενη θα αρχίσουν στη ΝΔ τα -εσωκομματικά -όργανα. Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές θα φτάσουν ακόμη και μέχρι το αίτημα για αλλαγή ηγεσίας.
Αντίθετα η πραγματοποίηση των εθνικών εκλογών τον Οκτώβριο με τη συνταγματική λήξη της τετραετίας, θα αποβεί υπέρ του Αλέξη Τσίπρα. Για συγκεκριμένους λόγους θα αποδυναμώνεται διαρκώς η -συχνά ακατανόητη- διάθεση μερίδας του πληθυσμού πέραν από την κομματική βάση της ΝΔ “να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και βλέπουμε”. Αυτοί οι λόγοι είναι οι εξής κατά σειρά:
Πρώτο, στις ευρωεκλογές θα αποδειχθεί ότι η πραγματική εκλογική επιρροή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πολύ μικρότερη από τα όρια της συντηρητικής παράταξης που δεν θα εκδηλωθεί υπέρ του στο σύνολό της- εφόσον δεν κρίνεται η διακυβέρνηση. Οι επιτελείς του το έχουν αντιληφθεί και κάνουν λόγο για “δημοψήφισμα”.
Δεύτερο, όσο περνάει ο καιρός η Συμφωνία των Πρεσπών εμπεδώνεται ως λειτουργική λύση υπέρ των συμφερόντων της χώρας και αυτό αποβαίνει υπέρ του πρωθυπουργού και σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα χρειαστεί να πάρει εκ νέου θέση απέναντι στη εθνικιστή μειοψηφία που θα τον πιέζει. Αν μάλιστα η διεθνής απήχηση και η αξία της συμφωνίας φτάσει ως το βραβείο Νόμπελ ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει στις εκλογές σε θριαμβευτικό περιβάλλον.
Τρίτο, ως τον προσεχή Σεπτέμβριο η Ελλάδα θα έχει πραγματοποιήσει μια ή δυο ακόμη εξόδους στις αγορές ενώ τα διαμορφωθέντα εκείνη τη στιγμή οικονομικά στοιχεία θα ενισχύσουν την κυβερνητική επιχειρηματολογία για καλή πορεία της οικονομίας μια διεθνή επικύρωση. Με αυτό το δεδομένο ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να καταθέσει ένα νέο πακέτο ανακούφισης από τις συνέπειες της κρίσης με στόχευση συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και να φέρει σε δύσκολη θέση τη ΝΔ καθώς το χαλί θα φεύγει κάτω από τα πόδια της.
Τέταρτο, ως τον Οκτώβριο θα ωριμάσει η ιδέα της δημοκρατικής συνεργασίας σε ένα εκλογικό σχήμα με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα και αυτό θα αναδείξει τον μειοψηφικό χαρακτήρα του Νεομητσοτακισμού. Αν δεν υπάρχουν ως τότε καταλυτικές εξελίξεις σε βάρος του στο εσωτερικό του κόμματος, για το ενδεχόμενο των οποίων προετοιμάζονται ήδη οι Καραμανλικοί από τη μια πλευρά και ο Σαμαρικοί από την άλλη.
Πέμπτο, η συγκρότηση των ψηφοδελτίων των κομμάτων θα αναδείξει την προφανή αδυναμία του Μητσοτάκη να συσπειρώσει αξιόλογους παράγοντες- ενώ θα τον αποδυναμώνει και η άρνησή του να υποδείξει τα πρόσωπα με τα οποία θα κυβερνούσε αν κέρδιζε τις εκλογές. Η υποβόσκουσα επιδίωξη να απομακρύνει τη παραδοσιακή στελέχωση της ΝΔ υπέρ του προσωπικού μηχανισμού του θα προκαλέσει δυσκολίες που θα προστεθούν στους δυσαρεστημένους των αυτοδιοικητικών εκλογών που θα τον θεωρήσουν υπεύθυνο για την αποτυχία τους.
Το συμπέρασμα είναι απλό: ο χρόνος δουλεύει για τον Τσίπρα. Ο μόνος που έχει λόγους να συμπέσουν οι εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές είναι ο αντίπαλός του. Το επιχείρημα για τη συσπείρωση που έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ και θα εξασφαλιστεί με τις πολλαπλές κάλπες δεν έχει αξία: όσοι θέλουν να ψηφίσουν το κόμμα τους θα το κάνουν.
Συνεπώς ο Πρωθυπουργός δεν έχει λόγο να προσφέρει στον αντίπαλό του αυτό που επιδιώκει: κάλπες με μόνο ενδεικτικό στοιχείο τις δημοσκοπήσεις- ήτοι με “αέρα”, που θα χάσει με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Σε τελευταία ανάλυση ο Πρωθυπουργός και να χάσει τις εκλογές πάλι στο κέντρο της πολιτικής σκηνής θα παραμείνει ως επικεφαλής του κόμματός του’.
ΥΓ. Επιπροσθέτως είναι προφανές ότι με εκλογές στις αρχές Οκτωβρίου η κυβέρνηση Τσίπρα θα ορίσει τον νέο επίτροπο της χώρας στην Κομισιόν- και ενδεχομένως και τον διοικητή στην Τράπεζας της Ελλάδος.
