Ποιος θα πληρώσει τα χρέη τους;

Του Γ. Τεκίδη

                                                

                                                                 

Αφελές, πέρα για πέρα το ερώτημα, αφού  την απάντηση την γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά σε αυτό τον τόπο. Τα…εξυπηρετούμενα κατά τους ισχυρισμούς των ηγεσιών των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ ,δάνεια, τα οποία παραδόξως κατ έτος αντί να μειώνονται, αυξάνονται, ζούνε και βασιλεύουν. Αισίως, λοιπόν, βένετοι και  πράσινοι, χρωστάνε στις τράπεζες πάνω από 840 εκατομμύρια ευρώ. Αναφερόμαστε στα δανεικά και αγύριστα αμνημόνευτων ετών  τα οποία θα κληθούν, αν δεν έχει γίνει κιόλας αυτό, να πληρώσει το σύνηθες κορόιδο, το διαχρονικά φορτωμένο υποζύγιο με  κρατικές ατασθαλίες και αθλιότητες πάσης φύσεως. Κι αυτό δεν είναι άλλο, από τον πολύπαθο λαό μας.

Μπορεί οι ξένοι να απορούνε, να προβληματίζονται, να μην κατανοούν, πως γίνεται οι υποσχόμενοι στον κόσμο την ανακούφιση από τα οικονομικά και τα άλλα κοινωνικά προβλήματα, την σωτηρία και την εν γένει ανάταξη του τόπου  σε όλα τα επίπεδα, να δανείζονται από τις τράπεζες και στη συνέχεια να σφυρίζουν αδιάφορα, έχοντας γραμμένες τις δανειακές τους υποχρεώσεις στις σόλες των παλιών τους υποδημάτων. Πιθανόν να αγνοούν η να αδυνατούν να συλλάβουν το γεγονός πως κράτος, εξουσία και παρακράτος εδώ, είναι έννοιες αλληλένδετες και αδιαίρετες με το κόμμα της ΝΔ πρωτίστως και δευτερευόντως αυτό του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Ότι δηλαδή αυτός ο τόπος και τα υπάρχοντα του, ακόμη και οι άνθρωποι του, τελούν κάτω από ένα ιδιότυπο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, που δεν χωρά καμία αμφισβήτηση, μήτε οιαδήποτε ερμηνευτική παρέκκλιση.

Δικές τους οι τράπεζες, δικά τους και τα χρήματα. Οι ίδιοι με τη μάσκα της πολιτικής συλλογικότητας, έχουν άμεση δυνατότητα δανεισμού με κρατικό χρήμα- δηλαδή δικό τους χρήμα, κατά τη λογική τους- απαλλασσόμενοι από τη σχετική νομοθεσία περί υποχρεώσεων του δανειολήπτη. Υποχρεώσεων που θα προσβλέπουν στην εξόφληση του δανείου σε εύλογο χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει με όλους τους κοινούς θνητούς δανειολήπτες. Οι δανειακές υποχρεώσεις, οι όροι και οι εξοφλητικές δόσεις, με τίποτα δεν αφορούν τα παραπάνω λεβεντόπαιδα. Κι όχι μόνο δεν τα αφορούν, μα εκφράζουν και την πικρία τους, την δυσαρέσκεια τους,  για την… αγνωμοσύνη, την … αχαριστία των συμπατριωτών τους, που κάνουν θέμα  ένα τετοιας…ευτέλειας ζήτημα και εγκαλούν τους σωτήρες της πατρίδας, ως μπαταχτσήδες και χαραμοφάηδες. Αυτούς τους αγωνιζόμενους νυχθημερόν στις επάλξεις του έθνους, όποιες και αν είναι αυτές, προκειμένου ο τόπος να πάει μπροστά.

Από εκεί και πέρα, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους έχοντας τους πάντες γραμμένους. Οι απορίες και τα γιατί ,όμως δεν παύουν να υφίστανται και να βασανίζουν  όσους ακόμα μπορούν να σκάφτονται και να αναρωτιούνται.  Όσους που παρά την ισοπεδωτική κρατική προπαγάνδα, τον μαζικό εκμαυλισμό συνειδήσεων, την  εκτεταμένη διαφθορά και σήψη που λαμβάνει χώρα σήμερα στον κρατικό μηχανισμό, αμύνονται και δεν απεμπολούν το δικαίωμα της κρίσης, του προβληματισμού, της αναζήτησης διεξόδου και λύσεων από τον πολιτικό και κοινωνικό ζόφο που μας περιβάλλει. Ως πότε θα ασχημονούν οι…περιούσιοι και εκλεκτοί, οι υπεράνω Νόμων και Συντάγματος;.

Που είναι η δικαιοσύνη και οι ταγοί της;. Γιατί δε δρομολογούνται διαδικασίες, δεν λαμβάνονται τα μέτρα που ισχύουν για τους ανώνυμους δανειολήπτες, όταν αυτοί αδυνατούν έστω και πρόσκαιρα να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις τους;. Κι όμως μια χαρά οι παραπάνω θα μπορούσαν, θα αναγκάζονταν καλύτερα, να ξεχρεώσουν τα δανεικά τους, αν λειτουργούσαν θεσμοί, νόμοι και προπάντων το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα. Αν σε όλους τους βουλευτές της …περήφανης ΝΔ και του πάλε-ποτέ Σοσιαλιστικού Κινάλ, επιβάλλονταν η κράτηση από το βουλευτικό τους μηνιαίο μισθό, τουλάχιστον το 50% και απόδοση του στα δημόσια ταμεία. Αν προχωρούσε το δημόσιο σε κατασχέσεις κομματικών περιουσιακών τους στοιχείων. Αν  αναστέλλονταν για ένα διάστημα η προβλεπόμενη  ετήσια κρατική επιχορήγηση, στους μπαταχτσήδες πολιτικάντηδες.

Αν η γιαγιά μου αντί για πόδια είχε ρόδες, θα ήταν πατίνι, θα μας απαντούσε, κι όχι άδικα κάποιος.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, αυτά μοιάζουν με όνειρο θερινής νυκτός. Κι όσο η νάρκη θα κρατά καθηλωμένο, αποχαυνωμένο και μοιραία καταδικασμένο το λαό μας, τόσο πιο πολύ θα το γλεντάει ο Κυριάκος και η παρέα του.