Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Έτσι δεν κερδίζονται εκλογές. Και για αναστραφεί η πορεία προς τη δεύτερη θέση ο Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον στη διάθεσή του μόνο μια λύση: φωτιά στο Γενικό Επιτελείο…
Ένα φάντασμα πλανάται το τελευταίο διάστημα στην πλατεία Κουμουνδούρου: η βεβαιότητα κάποιων -γνωστών και μη εξαιρετέων- στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι κερδίζουν τις εκλογές και επιστρέφουν στην κυβέρνηση. Είναι μακριά νυχτωμένοι. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ.
Στο δρόμο προς τις εκλογές αυξάνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα πρόσωπα που παραπέμπουν στις παιδικές του ασθένειες. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα πολιτικά δεδομένα της συγκυρίας και τους στόχους που θέτει η ηγεσία και αντί να υπηρετήσουν το κεντρικό πολιτικό σχέδιο και τις εκλογικές ανάγκες του κόμματος, προτάσσουν τις ιδεοληψίες τους.
Κατά περίπτωση, ο δημόσιος λόγος τους εμφανίζει στοιχεία ρεβανσισμού, αναλώνονται σε αναλύσεις για τον… ιμπεριαλισμό ή αναπτύσσουν μειοψηφικά αφηγήματα για «δεύτερη φορά Αριστερά»! Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, στελέχη με κεντρικό ρόλο παραμορφώνουν την κεντρική πολιτική.
Για παράδειγμα, κάποιοι από τη «σημιτική συνιστώσα» προτάσσουν, με την αρθρογραφία τους, τη θεωρία της προεκλογικής σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ, σε τομείς πολιτικής ή στην κατανομή των… μονοεδρικών και προτείνουν «ανεπίσημες» συζητήσεις μεταξύ τους… κατά ζεύγη!
Να συμπορευθούν δηλαδή πριν τις κάλπες, ένα κόμμα που επιδιώκει να πάρει την πρώτη θέση με ένα πολύ μικρότερο που προσπαθεί να διασωθεί με -ανοίκειες συχνά-επιθέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ, ή προσωπικά στον Τσίπρα.
Το μήνυμα Τσίπρα– ιδίως όπως έχει διατυπωθεί από τη Θεσσαλονίκη: «πρώτη θέση ή τίποτα» – χάνεται. Έτσι, ενώ ο χειρότερος Πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση, κλείνει τη χειρότερη χρονιά του με τον χειρότερο τρόπο, δεν δημιουργείται ρεύμα νίκης υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποτέ άλλοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε παραμονές εκλογών, δεν είχε τόσο εμφανή ροπή στον αποπροσανατολισμό και τόσο ασυντόνιστο στελεχιακό μηχανισμό, με ανεπάρκειες, ή με προσωπικές επιλογές από κάποιους, ακόμη και «πρωτοκλασάτους». Στο σύνολό της η εικόνα είναι μάλλον απογοητευτική.
Από τις εννέα, σχεδόν, δεκάδες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ οι μισοί είναι σαν να μην υπάρχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, ενώ στις περιφέρειες τους δρουν με μόνο κριτήριο την ανασφάλεια για την επανεκλογή τους.
Από τα 40 μέλη της Πολιτικής Γραμματείας -που ανέδειξε η Κ.Ε. για την οποία δεν ψήφισαν τα νέα μέλη- το ένα τρίτο περίπου, χάνεται σε ομφαλοσκοπήσεις για το φύλλο των αγγέλων και ένα άλλο τρίτο δρα ακόμη με τη λογική της φράξιας.
Οι περίφημοι «τομεάρχες» -στο κόμμα και την Κοινοβουλευτική ομάδα – σε πολλές περιπτώσεις εξελίσσονται στους χειρότερους παλαιοκομματικούς πολιτευτές: εμφανιζόμενοι ως υπουργήσιμοι, ψηφοθηρούν σε βάρος όσων δεν έχουν αξίωμα. Ή προσπαθούν να αποκλείσουν νέες υποψηφιότητες βουλευτών – ιδίως από την Αυτοδιοίκηση- που θεωρούν ότι τους απειλούν.
Από τους τρεις κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους μόνο ο ένας έχει συγκροτημένες θέσεις και επάρκεια διεθνούς κυκλοφορίας.
Το αποτέλεσμα φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Ό,τι κερδίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, με την διείσδυση σε ακροατήρια που είχαν χαθεί για το κόμμα του τα τελευταία χρόνια, χάνεται από την απουσία νέων προσώπων στο προσκήνιο και τις προσωποποιημένες συμπεριφορές πολλών αξιωματούχων.
Αρκεί να δει κανείς ποιοι έσπευσαν να φωτογραφηθούν δίπλα στη νέα εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος και ποιοι …πήραν αποστάσεις από την επιλογή της.
Έτσι, η άνοδος που αρχίζει να διαφαίνεται- κυρίως λόγω αποδρομής του Μητσοτάκη- διαγράφει την καμπύλη της και καταλήγει σε «μία από τα ίδια».
Κάθε απόπειρα να ανακτηθεί χαμένο έδαφος και να κερδηθεί νέο , απολήγει σε αποτυχία, αφού στα μάτια της κοινής γνώμης ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι ο… παλιός- που στριφογυρίζει γύρω από τον -κακό- εαυτό του. Τα παραδείγματα είναι ορατά και στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις με παράγοντες της ΝΔ, ή του ΠΑΣΟΚ.
Το ιμπέριουμ Τσίπρα στη Δημοκρατική Παράταξη- την Αριστερά και τη Κεντροαριστερά,- χάνεται όσο πλησιάζουμε στη βάση και την περιφέρεια του εκλογικού σώματος. Η πυραμίδα της ανάπτυξης του κόμματος στην κοινωνία δείχνει ανεστραμμένη: Η ηγεσία φεύγει μπροστά και η «οργανωμένη στελέχωση» δεν ακολουθεί, σε ύφος, πολιτική και συμπεριφορά.
Ονόματα και διευθύνσεις είναι ήδη γνωστά και σε κάθε περίπτωση διαθέσιμα σε πρώτη ζήτηση. Αλλά το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι να ταυτοποιηθούν οι μειοψηφικές συμπεριφορές και να αποδοκιμασθούν όσοι τις εκπροσωπούν. Είναι να συντονισθούν όλα τα στελέχη με ρυθμό ανοίγματος στην κοινωνία -με εμπροσθοβαρείς επιλογές- που δίνει ο πρόεδρος τη κόμματος. Άλλοι δεν μπορούν, άλλοι δεν θέλουν και η εικόνα μένει θολή…
Στην αφίσα όσων εμφανίζονται σε μέσα ενημέρωσης, και διεκδικούν θέση στην επόμενη Βουλή κυριαρχούν όσοι έχουν ως διαβατήριο την κομματική ταυτότητα του “παλαιού” ΣΥΡΙΖΑ – και δεν έχουν προστεθεί παρά ελάχιστα νέα ονόματα. Ουσιαστικά παραμένει μένει στην πρώτη γραμμή η ομάδα που αποδοκιμάσθηκε το 2019.
Παρότι ο Τσίπρας έχει βγάλει πολλούς από αυτή την ομάδα στο περιθώριο- σε ό,τι τον αφορά τουλάχιστον -στα «όργανα» συντηρούνται πρακτικές και στενόμυαλες ιδεοληψίες, που στέλνουν στην κοινωνία μηνύματα που δεν συνάδουν με τον κεντρικό πολιτικό στόχο, για προοδευτική κυβέρνηση.
Παραδοσιακά στελέχη αναπαράγουν τους λόγους που επέβαλαν την ανανέωση και τη διεύρυνση. Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ μεταφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιες από τις χειρότερες παραδόσεις του. Και οι δυνάμει ψηφοφόροι, δεν βρίσκουν βαγόνι στο τρένο πίρος τη εκλογική νίκη.
Ειδικά, στις διεργασίες κατά εκλογική περιφέρεια, οι τοπικοί πληθυσμοί αναζητούν νέους συνομιλητές από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, για να στοιχηθούν μαζί του, αλλά βρίσκουν ακόμη μπροστά τους, όσους τους είχαν αποθαρρύνει από το 2019 .
Έτσι, όμως, δεν κερδίζονται εκλογές. Και για αναστραφεί η πορεία προς τη δεύτερη θέση ο Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον στη διάθεσή του μόνο μια λύση: φωτιά στο Γενικό Επιτελείο…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
