Μετά την- διόλου τιμητική για την Ευρωπαϊκή Ένωση -εικόνα, με τον Ζελένσκι να υπογράφει αίτηση ένταξης σε έναν΄… πάγκο, ορισμένοι κοινοτικοί αξιωματούχοι και επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων – ανάμεσά τους και ο ημέτερος Μητσοτάκης- διακινούν ότι επίκειται η έναρξη της διαδικασίας που θα φέρει σύντομα την Ουκρανία στους κόλπους της κοινοτικής Ευρώπης.
Μετέχοντας στην ίδια φαρσοκωμωδία ο Ουκρανός πρόεδρος διαβεβαίωσε με το τελευταίο διάγγελμά του ότι η κυβέρνηση θα ετοιμάσει τον προκαταρκτικό φάκελο της χώρας του …σε μια εβδομάδα.
Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Από πού προκύπτει ότι η συγκεκριμένη χωρα έχει τις προ¨ϋποθέσεις, ή θα τις αποκτήσει σύντομα, να γίνει το 28ο κράτος μέλος;
Ποιον ρωτήσαν γι’ αυτές τις πρωτοβουλίες όσοι τις αναλαμβάνουν και πιο αρμόδιο κοινοτικό όργανο τις αποφάσισε;
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αντέξει -ακόμη και δεν είχε γίνει η καταστροφή του πολέμου- την Ουκρανία με τα 43 εκατομμύρια πληθυσμού, την διαφθορά, και την προβληματική οικονομία και την απουσία βασικών θεσμών Δημοκρατίας -χωρίς να καταστραφεί η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τα “κριτήρια της Κοπεγχάγης ” με βάση τα οποια αξιολογείται μια χώρα προς ένταξη είναι σαφή:
-Σταθερότητα θεσμών που εγγυώνται τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα δικαιώματα του ανθρώπου, το σεβασμό και την προστασία των μειονοτήτων (πολιτικό κριτήριο.
– Λειτουργούσα οικονομία της αγοράς και ικανότητα
αντιμετώπισης των ανταγωνιστικών πιέσεων και των δυνάμεων της αγοράς στο πλαίσιο της Ε.Ε. (οικονομικό κριτήριο).
-Ικανότητα ανάληψης των υποχρεώσεων που απορρέουν από την ιδιότητα του μέλους, συμπεριλαμβανομένης της προσήλωσης στους στόχους της
πολιτικής, οικονομικής και νομισματικής ένωσης (“κριτήριο του κεκτημένου”).
Ανταποκρίνεται σε κάτι από αυτά η “υποψήφια” Ουκρανία;
Είναι από τις πιο φτωχές χώρες, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ μόλις το ένα τρίτο του μέσου όρου της Ευρώπης, με μέσο ονομαστικό 470 ευρώ και με τον μισό πληθυσμό της έτοιμο να ξεχυθεί” στην Ευρώπη όταν εκλείψουν τα σύνορα.
Για ποιο λόγο λοιπόν στήνεται αυτό το θέατρο περί ένταξης και μάλιστα με διαδικασίες που δεν προβλέπονται στη Συνθήκες; Γιατί αυτή η βαθειά υποτίμηση της νοημοσύνης των Ευρωπαίων πολιτών;
Ποιον νομίζουν ότι ωφελούν όσοι παίζουν πολιτικά παιχνίδια με την “ευρωπαϊκή” Ουκρανία, και τον “Ευρωπαίο” Ζελένσκι- σαν να μην έγιναν μαθήματα τα παθήματα με την Ουγγαρία και την Πολωνία – βάζοντάς σε κίνδυνο το μέλλον της κοινοτικής Ευρώπης;
