Ποιος κυβερνάει τη χώρα; Μα ο …Στουρνάρας!

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Σε κάποια σημεία της κατάθεσής του στην επιτροπής της Βουλής -που ερευνά τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ-  ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος  Γιάννης Στουρνάρας  ομολόγησε, με έκδηλη υπερηφάνεια, ότι κάποιες στιγμές στο παρελθόν διαδραμάτισε εξωθεσμικό ρόλο, υπονομεύοντας ευθέως τη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση.  Καλή η κακή αυτή η κυβέρνηση αποτελεί επιλογή του ελληνικού λαού και δεν νοείται να ραδιουργεί εναντίον της  ένας “υπάλληλος” που θα έλεγε και ο Πάγκαλος. Ποιός του ανέθεσε να επιχειρεί την ακύρωση ενός μέλους της;

Είπε  μεταξύ  των άλλων  στη Βουλή  ο Στουρνάρας ότι  ο Βαρουφάκης  εξομολογήθηκε σε μελη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας  ότι “είναι υπουργός Οικονομικών μιας χρεοκοπημένης χώρας”.  Αυτόν περίμεναν για να το μάθουν.

Μιλάμε για τον  υπουργό  Οικονομικών της Ελλάδας.  Όσοι νομίζουν ότι αρμόδιος να τον κρίνει ήταν μόνο Πρωθυπουργός κάνουν λάθος. Ήταν και ο Γιάννης Στουρνάρας  ο οποίος κατά δήλωση τους είπε: “Μην τον λαμβάνετε υπόψη σας”. Το δηλώνει  ο ίδιος.

Είναι αδιανόητο. Ο ουδέτερος κεντρικός τραπεζίτης παρεμβαίνει για να πει στους  κεντρικούς τραπεζικές άλλων χωρών  και κάποιους διοικητικούς παράγοντες στη\ Φρανκφούρτη   να αγνοήσουν τον  επίσημο εκπρόσωπο της χώρας.  Πισώπλατα. Αυτη τη δουλειά κανειι στο διεθνή χώρο, με το ρόλο που του έδωσε η ελληνικη Πολιτεια; Υποδεικνύει σε τρίτους ποιον να ακούν και ποιον όχι;

Θα πρέπει να ήταν τόσο εξωφρενική η παρέμβαση του ώστε πάλι καθ’ ομολογία του του απάντησαν: «Δεν μπορούμε να μην τον λάβουμε υπόψη, είναι υπουργός Οικονομικών».  Δεν θα πρέπει να έχει συντελεσθεί ενώπιόν τους άλλη φορά  τέτοιος εξευτελισμός χώρας.

Ποιος ήταν  Βαρουφάκης και πως λειτουργούσε το ξέρουν όλοι. Πόσο λανθασμένη ήταν η πολιτική που ακολουθούσε η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα επίσης το ξέρουν όλοι. Αλλά ηταν η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Ο  μονος αρμόδιος να κρίνει και  να αξιολογήσει και τον Βαρουφάκη – πολύ περισσότερο για μια ανεπίσημη δήλωση του εκτός συνεδρίασης της ΕΚΤ- γιατί περί  αυτού πρόκειται-  είναι ο Πρωθυπουργός, που με τη σειρά του κρίνεται από το  εκλογικό σώμα.

Όλοι καταδικάζουν την  συμπεριφορά του Βαρουφάκη  όταν ήταν υπουργός Οικομομικων- στο τέλος και ο ίδιος ο Τσίπρας που τον ξήλωσε. Αλλά αυτο δεν νομιμοποιεί  την παρέμβαση Στρουρνάρα εναντίον του. Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία υπάρχουν κανόνες.  Κανείς δεν ανέθεσε τον διοικητή της συγκεκριμένης τράπεζας  να συνομιλεί με ξένους  εναντίον των υπουργών της χώρας του.  Ειναι εξωφενικό ακόμη και που ομολογεί   για να του …αναγνωρίσουμε το ρόλο που έπαιξε- αδιαφορώντας ποιους κανόνες παραβιάζει αυτός ο ρόλος. Η σαν να είναι αυτός  με την αυθεντία του που βάζει τους κανόνες. Που τα βρήκε αυτά;

Η  πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να  επιχειρήσει την υλοποίηση του προγράμματος με το οποίο εξελέγη. Αυτή την εντολή είχε, καλώς ή κακώς.  Έκανε λάθη. Αλλά ασκούσε δικαίωμά της.  Γι αυτο πρόγραμμα ο Τσίπρα εξελεξη. Οχι για το  πρόγραμμα Στουρνάρα.

Δεν ήταν δουλειά του  διοικητή να επιχειρεί στο παρασκήνιο να ακυρώσει την κυβέρνηση και τον υπουργό της και προφανώς δεν ήταν η πρώτη φορά που το  έκανε. Ο ρόλος του ήταν να ενημερώνει την κυβέρνηση και τη Βουλή  -αν έκρινε ότι κάτι δεν γινόταν σωστά.  Από εκεί και πέρα οι αποφάσεις  ανήκαν στην κυβέρνηση και σε κανέναν άλλον.

Θα μπορούσε να  εκθέσει στον Πρωθυπουργό τη θέση του για το είδος της διαπραγμάτευσης που έκανε ο Βαρουφάκης και να αφήσει στην κρίση του τα υπόλοιπα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να λέει σε ξένους να τον …αγνοήσουν. Συνιστά διασυρμό της χώρας. Είναι ένας είδος πραξικοπηματική συμπεριφοράς.  Παρασκηνιακή υπονόμευση της κυβέρνησης.  Μια λειτουργία πολύ χειρότερη από του Βενιζέλου στις Κάνες που συνομιλούσε με ξένους, ερήμην του παριστάμενου Πρωθυπουργού και κόντρα στη βούλησή του.

Ποιος ανέθεσε στον Στουρνάρα να αλλάζει  την πολιτική που χάρασσε η κυβέρνηση;   Από πού αντλούσε το δικαίωμα ως κεντρικός τραπεζίτης να μην συνομιλεί με τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών  – γιατί “δεν είχε τίποτε να  πει μαζί του” -αλλά με τους… υφισταμένους του και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες και να τους υποδεικνύει με επιστολές τι πρέπει γίνει; “ Τι άλλο να έκανα; Έπαιρνα τηλέφωνο και τους έλεγα: Μαζέψτε τον!».   Ο διορισμένος θέλει να μαζέψουν  τον εκλεγμένο.  Σε ποιο πολίτευμα γίνονται αυτά;

Πώς είναι δυνατόν από τη μια να παραδέχεται ότι “ο υπουργός Οικονομικών δεσμεύει μια χώρα με τις δηλώσεις του, κανένας άλλος” και από την άλλη να επιχειρεί ο  ίδιος να την … ξεδεσμεύσει;

Θα του άρεσε όταν ήταν υπουργός να τηλεφωνεί  ο Προβόπουλος στη Φραγκφούρτη και να λέει: αυτόν μην τον ακούτε; Μήπως να αρχίσει και ο Αβραμόπουλος ως επίτροπος να λέει: αγνοείστε τον Στουρνάρα ως διοικητή της ΤτΕ;  Που οδηγούν αυτές οι  συμπεριφορές;  Σε ποιο “γύψο” ήθελε να βάλει  και ποιον;

Από πότε η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί  να λειτουργεί ως παρακυβέρνηση ,  ή ως δεύτερη  κυβέρνηση;  Από πότε ο διοικητής της έχει δικό του Σύνταγμα και δικούς του  νόμους;  Μήπως ο ίδιος δεν ομολόγησε  κάτι ανάλογο για τις … φήμες που ήθελαν τον  Λαφαζάνη  να …καταλαμβάνει το Νομισματοκοπείο;  Έλεος. Από που και ως που ενημέρωσε τον…. Πικραμένο;

Υπάρχει λοιπόν ένα θέμα με τη λειτουργία του Γ. Στουρνάρα ως παράλληλο σύστημα. Σα να κυβερνάει αυτός τη χώρα.

Ο ρόλος του διοικητή της Τράπεζας είναι συγκεκριμένος. Μπορεί να παρέμβει στην κυβέρνηση για να κάνει υποδείξεις. Μπορεί να αξιολογήσει την οικονομική πολιτική της. Αλλά με θεσμικό τρόπο.  Το έκανε ο Γιώργος Προβόπουλος και προηγούμενοι διοικητές. Είναι στο ρόλο του να παρεμβαίνει. Αλλά ως σύμβουλος της κυβέρνησης. Όχι ως πολιτικός της αντίπαλος.

Μπορεί να παρεμβαίνει με τις εκθέσεις του. Με την επικοινωνία του με τον πρωθυπουργό- όπως έκανε τελευταία για προσωπικό του θέμα.  Ο Τσίπρας είναι ο αποκλειστικός αρμόδιος  -ως τις επόμενες εκλογές-  για την κυβερνητική λειτουργία και ασκούμενη πολική. Σε αυτόν μπορεί να παρέμβει για έναν υπουργό. Αλλά όχι στους ξένους.

Λέγοντάς τους να αγνοήσουν τον Βαρουφάκη ήταν σα να τους λέει να αγνοούν τον Τσίπρα, χάρη στην εμπιστοσύνη του οποίου ήταν υπουργός ο  Βαρουφάκης.  Εκτός αν τους έλεγε να αγνοούν και τον Πρωθυπουργό. Ο κεντρικός τραπεζίτης συστήνει ξένους να…..αγνοούν την κυβέρνηση. Αυτό τι είναι;

Ο  ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας με αυτές τις απαντήσεις του αποκάλυψε μια νοοτροπία, μια πρακτική αλλά και μια πολιτική προτίμηση. Μπορούσε να “σώσει τη χώρα” από Βαρουφάκη αλλά δεν μπόρεσε να σώσει το τραπεζικό σύστημα -που αιμορραγούσε με τις δηλώσεις του Γεωργιάδη, της Μπακογιάννη και του Σαμαρά για εκροή  καταθέσεων αν ψηφίσουν κατά βούληση οι πολίτες.

Αυτοί δεν επηρέασαν τίποτε, όπως είπε στη Βουλή. Άλλωστε και ο ίδιος είχε κάνει παρόμοιες δηλώσεις. Δεν επηρέασαν αυτοί την απόσυρση καταθέσεων, όταν όλοι τα διάβασαν σαν παρότρυνση;

Παρότι ορίστηκε παραμονές  εκλογών -χωρίς να ερωτηθεί η αντιπολίτευση που και κατά τη δίκη του εκτίμηση έρχονταν στην κυβέρνηση και άρα  τη δέσμευε ο διορισμός του ως πράξη της Πολιτείας- ο ίδιος φαίνεται να πιστεύει πως έχει τη δική του νομιμοποίηση. Εκ του διορισμού του εαυτού του.   Αυτό υπερβαίνει την νομιμοποίηση της κυβέρνησης από τους πολίτες τη Βουλή και το Σύνταγμα. Δεν το κρύβει: «Όλοι αναγνωρίζουν τη συμβολή της ΤτΕ που κράτησε τη χώρα στο ευρώ…» είπε.  Δηλαδή ο ίδιος, όχι η κυβέρνησή της.

Και αν η χώρα ήθελε να φύγει από το ευρώ;  Αν αύριο ψηφιστεί μια κυβέρνηση με τέτοιο πρόγραμμα; Πάλι θα παρέμβει ο ίδιος για να το αποτρέψει; Μπορεί άραγε ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας να πει: “Αγνοείστε  το δημοψήφισμα”; Μπορεί να λέει ο κεντρικός τραπεζίτης πότε πρέπει να γίνουν εκλογές και πότε όχι; Μπορεί να  χαρακτηρίζει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας -κατ’ εφαρμογήν του Συντάγματος- λόγο .. αβεβαιότητας; Τότε να λέει και το  επιθυμητό αποτέλεσμα- αν και σχεδόν το είπε σε κάποιες περιπτώσεις.  Όπως να λέει στη Βουλή να μη διαβάζουν περιοδικά  που τον επικρίνουν γιατί δεν είναι τιμητικά για το Κοινοβούλιο.

Ο  ίδιος πιστεύει ότι “οι διοικητές Κεντρικών Τραπεζών πρέπει να προειδοποιούν για την καταστροφή που έρχεται και αυτό το έκανα”. Σωστό. Να  προειδοποιούν. Αλλά με ποιο τρόπο; Παίρνοντας το μέρος ενός κόμματος εναντίον του  άλλου; Πρωτάκουστα πράγματα. Άλλο προειδοποίηση  με θεσμικό τρόπο και άλλο πολιτική αντιπαράθεση.  Άλλο παράσταση στην κυβέρνηση και άλλο υπονόμευση μέλους της πίσω απο τις πλάτες της.  Και έχει ενδιαφέρον να επαληθεύσουν ο Τσακαλώτος και ο Δραγασάκης  ότι ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τον Στουρνάρα κατά του Βαρουφάκη.

Ο διοικητής της ΤτΕ ορίζεται από την κυβέρνηση, αλλά εκπροσωπεί την ΕΚΤ και έτσι πρέπει να λειτουργεί. Του παρέχεται αυτονομία, αλλά απολογείται στη Βουλή των Ελλήνων. Δεν μπορεί να παριστάνει και τον πολιτικό παράγοντα στη χώρα του, ούτε τον κηδεμόνα της.

Προσπαθώντας  να παρουσιαστεί  στην επιτροπή, ως  υπέρτατος  υπερασπιστής της χώρας ο Γιάννης Στουρνάρας αυτοπαγιδεύθηκε και αποκάλυψε μια νοοτροπία αλλά και μια πρακτική που παραπέμπει απευθείας στον Αντώνη Σαμαρά. Είναι προφανές ότι και οι δυο έχει ιδιοκτησιακή αντίληψη για τη χώρα, θεωρώντας ότι μόνο αυτοί και κανείς  άλλος  δεν δικαιούται να την κυβερνήσει.

Δεν ήταν μόνο η άρνηση του Σαμαρά να συναντήσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης -γιατί δεν ήταν του γούστου του. Ήταν και η  άρνηση του Στουρνάρα να αναγνωρίσει τον υπουργό Οικονομικών- όποιος και αν ήταν ο Βαρουφάκης- γιατί δεν είχε τις δικές του απόψεις.

Τι παιχνίδια παίχτηκαν και δεν τα πήραμε είδηση;