Του Γ. Τεκίδη
Εντάξει, αφελές το ερώτημα, γιατί η απάντηση πριν κανείς ολοκληρώσει την διατύπωση, είναι γνωστή. Μα ο λαός φυσικά, η ανώνυμη συντριπτική πλειοψηφία, η χύμα πλεμπάγια κατά τον εγχώριο πολιτικαντισμό και τους υπηρετούντες αυτόν. Όταν μάλιστα η ως άνω λυπητερή είναι εθνικής κοπής και δημιούργημα των δύο πάλε-ποτέ πρωταγωνιστών του δικομματισμού με τις γνωστές ολέθριες πολιτικές, κυρίως μετά το 1990, τότε η μαρμάγκα περνάει σε λαϊκά ως είθισται χέρια.
Τώρα από την άλλη να απαιτείς να πληρώσουν τα χρωστούμενα τους Βένετοι και Πράσινοι ακούγεται ελαφρώς και λίγο…παράλογο καθότι διάχυτη εδώ και δεκαετίες είναι η αντίληψη και άποψη και των μεν και των δε, ότι αυτός ο έρμος ο τόπος είναι ιδιοκτησία τους. Και ως ιδιοκτησία τους τον κάνουν ότι θέλουν, συμπεριφέρονται και ξοδεύουν όπως γουστάρουν και λογαριασμό σε κανένα δεν οφείλουν. Ύστερα ας μην λησμονούν οι πάσης φύσης…καχύποπτοι ότι τα χρέη δημιουργήθηκαν κατά την τιτάνια προσπάθεια και τον αγώνα τους για την σωτηρία και την προκοπή της χώρας. Τώρα πως αντί για τα παραπάνω αυτή χρεοκόπησε είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία και άσχετη με το παρόν κείμενο.
Τριακόσια σαράντα τρία εκ. οι Βένετοι του θρυλικού Κυριάκου – όχι βέβαια όλα επί της τρισένδοξης δικής του κυβερνητικής εποχής – και τριακόσια δεκαέξι των Βένετων, πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν ΚΙΝΑΛ και αύριο ένας Θεός ξέρει πως θα ονομάζονται. Και σφυρίζουν αδιάφορα και υπερήφανα και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι βρέχει. Ο τι βρέχει ανυποληψία, λωποδυσία, απάτη και κλοπή του δημόσιου κορβανά. Ότι βρέχει όχι μόνο πολιτική , αλλά και κανονική απατεωνιά και ελεεινές μεθοδεύσεις μαφιόζικου τύπου σαν κι εκείνες του Νόμου που απαλλάσσει από ευθύνες τραπεζικά και διευθυντικά στελέχη, κατά την εποχή της αφειδούς χορήγησης και δίχως την παραμικρή εγγύηση κομματικών δανείων.
Για να μην αδικούμε όμως τα πολιτικά λεβεντόπαιδα , γαλάζια και πράσινα, πρότειναν τότε και οι υπεύθυνοι των τραπεζών δέχθηκαν ως εγγύηση την κρατική κομματική χρηματοδότηση, στη βάση των θηριωδών εκλογικών ποσοστών τους, του 35 και 45 τοις εκατό. Δηλαδή ποσοστά που θα… λάμβαναν εσαεί και στον αιώνα τον άπαντα προκειμένου να εξοφλήσουν. Και ήρθαν χαλεποί πολιτικά καιροί και για τους δύο και αντί να μειώνονται τα χρέη, αυτά αύξαναν, μέχρι που έφτασαν στο Θεό. Και τον Θεό δεν τον ενοχλούμε για τα ταπεινά, τα ποταπά, τα ανθρώπινα. Αν μάλιστα πορεύεσαι διαχρονικά στο πλαίσιο ΄΄ πατρίς-θρησκεία- οικογένεια ΄΄ όπως οι βαθιά Βένετοι, τότε είναι που δεν ενοχλείς τον Κύριο, μήτε στενοχωρείς τον εαυτό σου με κάτι …μικροχρέη.
Μικροχρέη που τα άτιμα γιγαντώθηκαν και που φορτώνονται στις πλάτες του δηλητηριασμένου με φαιά προπαγάνδα και τοξική παραπληροφόρηση, λαού. Του παραπλανημένου, μα όχι δικαιολογημένου λαού, που άσχετα των πολιτικών του καθένα πεποιθήσεων, ήδη θα έπρεπε να ορθώσει ανάστημα και να απαιτήσει αυτό που προβλέπει ο Νόμος και το δίκαιο για κάθε θνητό που χρωστά: Την εξόφληση του χρέους του. Μόνο που μια τέτοια στάση και συμπεριφορά, προϋποθέτει συνέπεια, φιλότιμο, υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια και εντιμότητα από πλευράς του χρεώστη.
Όμως εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τους πολιτικούς, κοινούς μπαταχτσήδες, αυτούς που αρμέγουν ανενδοίαστα τις τσέπες της χειμαζόμενης πλεμπάγιας, ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν διαθέτουν. Καμαρώστε τον πρωθυπουργό της χώρας , που μέχρι πρότινος καμώνονταν το παγώνι, αδιαφορώντας για τα προσωπικά του δάνεια – κήρυκας των Χανίων – μέχρι να τον κράξουν κάποια ΜΜΕ και ξαφνικά θυμήθηκε ότι κάτι χρωστά στη τράπεζα, στην οποία προσέφυγε για να ρυθμίσει τις υποχρεώσεις του με διευκολύνσεις. Δεν υπάρχει χώρα στην ΕΕ στην οποία πολιτικές συλλογικότητες, κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, να συμπεριφέρονται και να υιοθετούν μεθόδους του υποκόσμου αθετώντας ευθύνες και υποχρεώσεις και να προκαλούν με ιδιάζουσα βαναυσότητα το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου, όπως συμβαίνει στον τόπο μας.
Αυτή η πρωτοφανής πολιτική λωποδυσία, η ανάλγητη συμπεριφορά, η τέλεια περιφρόνηση προς τη νομιμότητα και το καθήκον, αυτών που μας κυβερνούν και διατείνονται ότι εργάζονται για τη χώρα, δήθεν νοικοκυρεύουν την οικονομία, κάτω από άλλες συνθήκες θα ξεσήκωνε πάνδημη λαϊκή θύελλα, με άμεση την απαίτηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων και οφειλών προς το δημόσιο, των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Απαίτηση για άμεση νομοθέτηση παρακράτησης του 50% των αποδοχών από το αξίωμα τους, όλων των βουλευτών και των δύο κομμάτων, καθώς και των μελών του υπουργικού συμβουλίου, όπως και την κατάσχεση των όποιων περιουσιακών στοιχείων, κατέχουν αυτά τα κόμματα. Θα ήταν πραγματική παρηγοριά και ανάσα ηθικής ανάτασης για τον πάσχοντα λαό μας, αν την παραπάνω πρωτοβουλία έπαιρναν μόνοι τους, οι υπόχρεοι.
Μόνο που αυτό ανήκει στη σφαίρα των ονείρων θερινής νυκτός. Και εκεί δυστυχώς θα παραμείνει.
ΥΓ. Το είχαμε ξαναγράψει και πάλι το προτείνουμε. Ο Σύριζα- ΠΣ πριν από κάθε ολομέλεια της βουλής, να θέτει ανελλιπώς το ερώτημα: Πότε και με ποιο τρόπο σκοπεύουν να εξοφλήσουν τα χρέη τους, τα δυο πολιτικά μπατάκια. Γνωρίζουμε βέβαια εκ των προτέρων την απάντηση τους. Αλλά είναι μια μικρή δικαίωση κάθε φορά ο αυτοεξευτελισμός τους.