Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Διαβάστε με προσοχή αυτό το κείμενο:
‘Τον Μάιο του 2008 ο Μπαμπ Τράα, ο οποίος είχε σταλεί τότε από το ΔΝΤ να κάνει μια έκθεση για την ελληνική οικονομία, είχε υπολογίσει ότι το χρέος κάθε μορφής του ελληνικού κράτους, της ελληνικής οικονομίας, ήταν πάνω από 800% του ΑΕΠ και τον παρακαλέσαμε να μην το δημοσιεύσει γιατί θα γινόταν χαμός αν το δημοσίευε’.
Είναι η αποστροφή από την πρόσφατη ομιλία του πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου σε επιχειρηματική εκδήλωση. Ο χαμός που δεν έγινε το 2008 έγινε τώρα. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, που εξέδωσε και ανακοίνωση, αλλά και αρθρογράφων προσκείμενων στο ΣΥΡΙΖΑ που …κατήγγειλαν τον Προβόπουλο γιατί τάχα έκρυψε αυτό το συνταρακτικό στοιχείο, που έδειχνε την δυναμική του χρέους για να ωφελήσει την κυβέρνηση Καραμανλή; Μόνο που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Πρώτον. Όποιος διαβάσει το κείμενο αντιλαμβάνεται δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η έκθεση που επικαλείται δεν αναφέρεται στο δημόσιο χρέος έτσι όπως το ξέρουμε -σχεδόν απέξω κι ανακατωτά. Τα τελευταία χρόνια ως ποσοστό του ΑΕΠ λέμε π.χ. ότι αυτή τη στιγμή είναι 175% του ΑΕΠ, το 2009 ήταν 130% του ΑΕΠ, του 2000 ήταν 98% του ΑΕΠ κ.λ.π. Δεν ήταν αυτό το χρέος που ο Τράα εκτιμούσε ότι κάποια στιγμή θα έφτανε στο 800%. Η έκθεση αναφέρεται σε ”κάθε μορφής ελληνικό χρέος’, δηλαδή δημόσιο και ιδιωτικό- για το ύψος του οποίου έχουν γίνει πολλές εκτιμήσεις κατά καιρούς. Συνεπώς δεν πρόκειται για καμιά απόκρυψη, γιατί άλλο είναι το χρέος στο οποίο αναφέρεται η έκθεση του ΔΝΤ και άλλο αυτό που λέμε δημόσιο χρέος στην τρέχουσα συζήτηση.
–Δεύτερον. Τον Μάιο του 2008 ο Γ. Προβόπουλος είναι διευθύνων σύμβουλος ιδιωτικής τράπεζας και όχι κεντρικός τραπεζίτης. Και έρχεται στα χέρια του μια έκθεση του ΔΝΤ η οποία πέραν του ότι είναι αμφιλεγόμενη, ακριβώς επειδή προέρχεται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή από το συγκεκριμένο στέλεχος του ΔΝΤ -τον οποίο οι τραπεζίτες γνώριζαν πριν τον μάθουμε οι υπόλοιποι- μπορεί να τινάξει τη χώρα στον αέρα.
Τι πιο λογικό από τη σύσταση να μην της δώσει χαρακτήρα δημόσιου κειμένου; Η πρώτη φορά είναι που γίνεται ή η τελευταία; Άλλωστε για το αποδεχθεί ο συντάκτης της έκθεσης τι άλλο από αποδοχή εκ μέρους του ότι τα συμπεράσματα ήταν παρακινδυνευμένα σημαίνει; Συνιστά απόκρυψη το να συστήνεις σε κάποιον διακριτικά να καταναλώνει μόνος του τις εκτιμήσεις που κατασκευάζει μόνος του-για να το πούμε κομψά;
Ένα ερώτημα εδώ είναι: από πότε τα κείμενα του Τράα και του ΔΝΤ έγιναν αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα από το ΠΑΣΟΚ και τους Συριζαίους;
-Τρίτον. Αν δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κάτι ο Προβόπουλος είναι ότι έχει κουλτούρα απόκρυψης. Αρκεί μια ματιά στις εκθέσεις πουσυνέτασσε ως διοικητής της ΤΕ. Δεν ήταν άλλωστε αυτός που ενημέρωσε το 2009 τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων της εποχής για τη δημοσιονομική εκτροπή; Εκτός αν θεωρηθεί και αυτό απόκρυψη γιατί δεν το έκανε δημόσια, αλλά κατ’ ιδίαν.
Συμπέρασμα. Κάποιοι δείχνουν ότι θέλουν να εξουδετερώσουν τον Προβόπουλο, προφανώς σε σχέση με το ενδεχόμενο να κληθεί από το πολιτικό σύστημα να παίξει ρόλο στα πράγματα. Και επειδή μόνο οι διατεταγμένοι δεν του αναγνωρίζουν την επιτυχή θητεία του στην Τράπεζα της Ελλάδος, επιχειρούν να το πλήξουν για κάτι που είπε ο ίδιος με συγκεκριμένα συμφραζόμενα για την περίοδο πριν αναλάβει. Καλή η προσπάθεια, αλλά βγάζει μάτι.
