Πού το πάνε οι Συριζαίοι; Θα αφήσουν τον Τσίπρα να οργανώσει τη νέα Κεντροαριστερά ή θα επιστρέψουν στο 4% και ο ΣΥΡΙΖΑ delenda est;

Του Γ. Λακόπουλου

Πρώτα λίγη Ιστορία: Τον 3ο πχ αιώνα ο Αννίβας μετά τη νίκη του στις Κάννες βρέθηκε ante portas. Eίχε τη Ρώμη στο πιάτο, αλλά δίστασε. Έτσι έχασε την επόμενη μάχη και οι σκληροί Ρωμαίοι συγκλητικοί κήρυξαν το Carthago delenda est. Όπως και έγινε.

Και πάμε στα σημερινά: O Αλέξης Τσίπρας με την νίκη του τον Σεπτέμβριο του 2015 αναδείχθηκε επικεφαλής της σύγχρονης ελληνικής Κεντροαριστεράς, αλλά κάποιοι στο κόμμα του το απορρίπτουν. Αν δεν τους παρακάμψει και οδηγηθεί σε ήττα, οι συγκλητικοί της ΝΔ Βορίδης, Άδωνις κ.α. θα ξεσπαθώσουν: η Αριστερά πρέπει να καταστραφεί.

Το τελευταίο διάστημα το ένα μετά το άλλο τα κορυφαία κομματικά και κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “είναι κόμμα της Αριστεράς και δεν θα γίνει κόμμα της Κεντροαριστεράς”. Η μόνη παραχώρηση που κάνουν είναι η δημιουργία ενός “μετώπου” κατά της Ακροδεξιάς. Κατά τα λοιπά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ως έχει. Απλώς θα τον βόλευε μια νεότερη… μονοθεματική εκδοχή του ΕΑΜ.

” Με τις κεντροαριστερές δυνάμεις μιλάμε με όρους συμμαχίας, συνεργασίας, διαμόρφωσης αστερισμού προγραμματικών συγκλίσεων και όχι συγχωνεύσεων και δημιουργίας νέου κόμματος” αναφέρει ο Νίκος Βούτσης . Και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος:Εμείς πηγαίνουμε σε αυτές τις εκλογές ως Αριστερά, κάνουμε συμμαχίες ως Αριστερά, κάνουμε την νίκη μας ως Αριστερά, δεν ξεχνάμε τη δική μας ταυτότητα”.

Στα κομματικά κείμενα που επιμελείται ως γραμματέας ο Π. Σκουρλέτης διαβάζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για τη “δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου, μιας ευρύτατης συμπαράταξης, σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, κόμματα, συλλογικότητες, αλλά και πολίτες που αυτοπροδριορίζονται στο χώρο τον προοδευτικό, προκειμένου να αποτραπεί, ενόψει των επόμενων, κρίσιμων, ευρωπαϊκών εκλογών για να αποτραπεί η άνοδος, της ακροδεξιάς“.

Ποιοι τους ψήφισαν;

Ή ψάχνουν για κορόιδα, ή δεν καταλαβαίνουν γιατί βρέθηκαν στην κυβέρνηση και ποιοι τους έφεραν. Αν νομίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους είναι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ -όπως τον προβάλλουν οι ίδιοι-θα ξυπνήσουν άσχημα. Μόνο ανιστόρητοι και αλαζόνες θα έλεγαν ότι στη σημερινή Ελλάδα η Αριστερά έχει ποσοστό 35% -συν το ΚΚΕ.

Κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει ότι το κόμμα τους ήλθε στην κυβέρνηση για δυο λόγους:

Ο ένας είναι η χαρισματική προσωπικότητα, η ατομική ακτινοβολία και η οξυδέρκεια του Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν.

Ο δεύτερος είναι ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – αρχίζοντας από τον Γ. Παπανδρέου και συνεχίζοντας με τον Βενιζέλο και τη Γεννηματά -πούλησαν την κομματική βάση του, με την εκτροπή από τις ιδρυτικές ράγες του, η οποία μοιραία στράφηκε στο πιο συγγενές κόμμα.

Δεν προσχωρήσαν κιόλας στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς δεν θα ήταν ακόμη κόμμα με μερικές χιλιάδες μέλη μόνο.

Οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι μπορεί μετά το ΠΑΣΟΚ να ψήφισαν δυο φορές τον Τσίπρα- όχι τον ΣΥΡΙΖΑ- να ανέχθηκαν την ετερόκλιτη συμμαχία με τον Καμμένο -για να βγουν οι αριθμοί στη Βουλή, να κατάπιαν το ότι απομακρύνθηκε ο Κοτζιάς και όχι ο Καμμένος όταν συγκρούσθηκαν, αλλά δεν δέχονται να τους νέμονται ο Τσακαλώτος και η Ζορμπά.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να είναι”Αριστερά” κανείς δεν θα τον εμποδίσει. Αλλά έτσι θα μείνει αυτό που παραδέχεται ο πρόεδρος της Βουλής : “Κόμμα, το οποίο σε σειρά εκλογικών μαχών, έχει φέρει κοντά του δύο εκατομμύρια ψηφοφόρων, δεν έχει πραγματική κοινωνική γείωση και έχει ακόμα 25-30.000 μέλη όπως όταν είχε πολύ χαμηλότερα ποσοστά”.

Ελληνικό Επινέ ή τίποτα

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετεξελιχθεί, με στόχο να οδηγήσει σε ένα ελληνικό Επινέ, που θα αναδείξει τον νέο πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, θα αυτοαπομονωθεί.

Ο Πρωθυπουργός χρειάζεται ένα δικό του 1977 -όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου- για να έχει αξιοπιστία η πρόσκληση για συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων.

Τα “μέτωπα” κατά της ακροδεξιάς είναι μειοψηφικές επιλογές όταν δεν υποκρύπτουν την επιδίωξη να μείνει αναλλοίωτο το κομματικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ και να ασκεί τη διακυβέρνηση που θα του δώσουν άλλες δυνάμεις.

Δηλαδή κάποιοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τους κεντροαριστερούς για εκλογικό όφελος. Ή να εκβιάσουν την ψήφο τους.

Η απάντηση από τη βάση θα είναι: “δεν σφάξανε”. Και επειδή η πολιτική απεχθάνεται το κενό, θα βρεθεί άλλος φορέας να το καλύψει.

Ουσιαστικά οι διεργασίες για τη νέα Κεντροαριστερά  έπρεπε να έχουν κινηθεί από το περασμένο καλοκαίρι. Με απομάκρυνση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση, εφόσον εξέφρασε δημόσια διαφωνία με τον Πρωθυπουργό.

Η καθυστέρηση έβλαψε την διαμόρφωση νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας χωρίς αυτόν. Είναι λάθος να θεωρείται ότι χωρίς τις Πρέσπες δεν θα υπήρχε ψήφος εμπιστοσύνης.

Το λάθος με τον Τίμερμανς

Ωστόσο υπάρχουν πάντα προϋποθέσεις για τη παν-δημοκρατική κίνηση μπροστά. Το σύνολο της προοδευτική παράταξης μπορεί να αντιδράσει στην επέλαση της Δεξιάς και να ξεπεράσει όσες μικρονοϊκές ηγεσίες προσβλέπουν σε συνεργασία με τον Μητσοτάκη. Η μόνη προϋπόθεση είναι να σηματοδοτηθεί από τώρα η προοπτική της Νέας Κεντροαριστεράς με συγκεκριμένες κινήσεις.

Π.χ. θα μπορούσε ήδη να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Φρανς Τίμερμανς για την προεδρία της Κομισιόν και να περιθωριοποιήσει τη Γεννηματά. Στην ουσία όμως της τον … χάρισε ως ομιλητή στο συνέδριό τους, παρά την ενημέρωση των Ευρωσοσιαλιστών από τον Μπούλμαν για το τι εστί Κινάλ. Ταυτόχρονα όμως είναι το μόνο κόμμα από την Ελλάδα που υποστηρίζει τον υποψήφιο των Ευρωσοσιαλιστών, που θα παίξει έτσι κι αλλιώς ρόλος την Ευρώπη.

Η υποστήριξη της προεδρίας Τίμερμανς από τον Πρωθυπουργό τώρα δεν θα περιόριζε τις κινήσεις του στα πλαίσια των επαφών του με τους άλλους προοδευτικούς ηγέτες της Ευρώπης για να κοινοτικά αξιώματα. Συνιστά παράδοξο να μην έχει την υποστήριξη του προοδευτικού κυβερνώντος κόμματος της Ελλάδας ο αντίπαλος του Βέμπερ.

Η κρίση της Ιστορίας

Για να μην γίνονται τέτοια λάθη πρέπει να παραμεριστούν οι φωνές “είμαστε Αριστερά και όχι Κεντροαριστερά”, που θολώνουν την εικόνα και υπονομεύουν -αν δεν απορρίπτουν- την προοπτική δημοκρατικής κυβέρνησης για μια ακόμη τετραετία.

Εμποδίζουν να θεμελιωθεί η αντιδεξιά συμπόρευση στις εκλογές, η επικράτηση της Δημοκρατικής Παράταξης και η μετεκλογική εκκίνηση διαδικασιών για νέο φορέα ευρέως ιδεολογικού φάσματος με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και μεταμνημονιακό πρόγραμμα σε εφαρμογή.

Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το καταλαβαίνουν. Νομίζουν ότι οι άλλοι θα τους πηγαίνουν τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους και αυτοί θα κυβερνούν ως …Αριστερά. Μετά την εφαρμογή ενός Μνημονίου.

Η Ιστορία δεν θα κρίνει ούτε τον Τσακαλώτο, ούτε τον Σκουρλέτη. Θα κρίνει τον Τσίπρα. Αν κλειστεί στο στρείδι του ΣΥΡΙΖΑ θα τον πνίξουν τα φύκια. Όπως θα τον έπνιγαν στην πρώτη κυβέρνησή του, αν δεν τα έχει αποψιλώσει…