Ένα ποστ του Θε΄΄οδωρου Καρυώτη
Θυμάμαι σαν να ήταν χθες την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 1981. Το απόγευμα μου τηλεφώνησε, από την Αθήνα, ένας φίλος μου και μου είπε: «Έπρεπε να ήσουν εδώ Καρυώτη. Πρασίνισε ο χάρτης της Ελλάδας.» Τότε δεν υπήρχαν ελληνικές τηλεοράσεις και ραδιόφωνα στην Ουάσιγκτον. Αντιλαμβανόμενος τον επερχόμενο θρίαμβο έφυγα από το σπίτι μου, ντυμένος στα πράσινα, κατευθυνόμενος προς την πρεσβεία. Εκεί ήταν πολλοί Έλληνες που ήθελαν να μάθουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ανεβαίνοντας τις σκάλες της πρεσβείας, κάποιοι που με γνώρισαν μου έδωσαν συγχαρητήρια. Ένας που δεν με γνώριζε άκουσα να λέει «Ρε τους μπαγάσες ακόμα δεν κέρδισαν και έστειλαν άνθρωπο από την Αθήνα.»
Τρεις ημέρες αργότερα ανακάλυψα ότι ο πρέσβης Ιωάννης Τζούνης, μιλώντας στους συνεργάτες του, τους είπε ότι δεν θα επιστρέψει στην Αθήνα! Βρισκόμουν στο σπίτι μου με την 9 μηνών κόρη μου και αναγκάστηκα να τηλεφωνήσω στο Καστρί. Ήταν μια κωμική στιγμή, διότι όταν ο Ανδρέας ήρθε στη γραμμή, σηκώθηκα ανεπαίσθητα από τον καναπέ, κρατώντας στην αγκαλιά μου την κόρη μου Αλεξάνδρα.
Του εξήγησα τον λόγο που του τηλεφώνησα και μου είπε ότι θα ενημερώσει τον Κάρολο Παπούλια. Στο τέλος της συνομιλίας μας, μου ζήτησε να αναλάβω οικονομικός σύμβουλος στην πρεσβεία της Ουάσιγκτον. Έτσι, αργότερα, έγινα μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και ξεκίνησα τον αγώνα μου για την ΑΟΖ. That is history, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί φίλοι μου.