Του Ιωάννη Δαμίγου
Η πολιτική αντιπαράθεση στη βουλή είναι αναγκαία και μέσω αυτής παράγεται πολιτική πράξη όταν συμβαίνει με επιχειρήματα, κόσμιο λόγο και σεβασμό. Έτσι δικαιολογείται και όρος: Ο ναός της δημοκρατίας. Με αυτή την έννοια υποθέτω πως καλούνται σχολεία, γυμνάσια και λύκεια να παρακολουθήσουν συνεδριάσεις ώστε να διδαχθούν επιπλέον τον τρόπο πολιτικής συζήτησης μεταξύ βουλευτών, υπουργών και πρωθυπουργών.
Πέρα της παρακολούθησης των σημαντικών τουλάχιστον συνεδριάσεων που παρακολουθούν μέσω των τηλεοπτικών δεκτών, οι πολίτες. Τι γίνεται όμως όταν κάποιοι από τους εκλεγμένους και εκλεκτούς υποτίθεται πολιτευτές, μετατρέπονται και παρεκτρέπονται σε αγοραίες φιγούρες, με εντελώς ακατάλληλη φρασεολογία και συμπεριφορά; Όταν η εικόνα, ο ήχος και το ήθος που παράγουν είναι ακατάλληλα όχι μόνο για την ηλικία των παρευρισκόμενων άτυχων (!) μαθητών που παρακολουθούν, αλλά και για τον χώρο του κοινοβουλίου; Που βρίθουν συκοφαντιών, απεχθών εκφράσεων, ύφους και λόγου που αρμόζουν σε παράνομα καταγώγια, ακόμα και σεξιστικών υπονοούμενων κατά γυναικών;Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει φερθεί επανειλημμένως με επιπόλαιο (ευγενική έκφραση) και προκλητικό τρόπο έναντι του πολιτικού αντιπάλου του, προς αποκομιδή χειροκροτημάτων και εντυπώσεων ως ένδειξη αποδοχής και επικράτησης τάχα, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στην ευγενή άμιλλα.
Η έλλειψη ελέγχου και ανοχή πολιτικών “ύβρεων” από μέρους των προέδρων της βουλής, συνεισφέρει στην επιδείνωση της πολιτικής πτώσης εν γένει. Σε συνδυασμό δε, με την προβληματική έλλειψη γενικότερης παιδείας, η καταβαράθρωση που συντελείται παρασύρει στο τέλμα και την υπόλοιπη χειμαζόμενη κοινωνία. Έτσι για να μην υπάρχουν απορίες τάχα, πως η στροφή στην ακροδεξιά ανακάμπτει τα μάλα, όταν σκόπιμα τέτοιες πρακτικές μονοδρομούν την κατεύθυνση. Άλλωστε, ποιον άλλον ρόλο να υποδύονται και να υπηρετούν όλοι αυτοί οι αγοραίοι τύποι που έχουν καταλάβει βουλευτικά και υπουργικά έδρανα; Γι’ αυτό και προβάλλονται σε κάθε ευκαιρία, αποκτώντας χρήσιμο “λαϊκό” κοινό για τις μάχες που έρχονται. Αυτό το μοντέλο προώθησαν τα ΜΜΕ των επιτηδείων, με την υποκουλτούρα των ενστίκτων και της συνήθειας των ανοχών.
Πρόβλημα η συνεχής κάλυψη και χρήση, τέτοιων και τόσο επικίνδυνων ακραίων και αγοραίων τραμπούκων, εντός του κοινοβουλίου, χωρίς άμεση επιβολή κυρώσεων, τουλάχιστον! Η συνεχής “δηλητηρίαση” μιας ήδη αρρωστημένης και αδύναμης κοινωνίας, θα επιφέρει ανήκεστη βλάβη! Επιβάλλεται προστασία της βουλής ή σε ό, τι έχει απομείνει από αυτή! Πρόβλημα!Εάν μιλάμε για το Ελληνικό κοινοβούλιο και όχι μια ιδιωτική εταιρεία!