Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Αφέθηκα. Πρώτος εγώ. Αφέθηκα, ελλιπής και επιπόλαια, στην επιτηδευμένη παραπλάνηση των αισθημάτων μου περί δικαίου, από έμπειρη τακτική διαμορφωτών συμφέρουσας πολιτικής επιδίωξης. Και μια και δυο και τρεις …Θωρώντας πως με κάποια μερική γνώση, σχετική εμπειρία τριβής ετών μέσω εργασίας και αλληλοεπιδράσεων, κατείχα την αλήθεια, ήμουν πεπεισμένος γι’ αυτό. Φευ.
Πρώτος εγώ, γητεμένος από ηθικές σειρήνες δήθεν, φάνηκα πρόσφορος σε μικρές και “αναγκαίες” εκπτώσεις συνείδησης, αγνοώντας τις αυξημένες απαιτήσεις των, για συνεχόμενη εκποίησή της. Πώς έδωσα αυτό το δικαίωμα; Πώς κατάντησα να μου επιβάλουν μονομερή διλήμματα; Δικαιολογία, όμοιάς των, θα ήταν η προσφυγή μου σε βολική ανημποριά, τάχα.
Πρώτος εγώ. Υπερφίαλος, στιγμές φανατικός, λειψός εγωιστής φορές, διαφωνώντας με τους διαφωνούντες, υπήρξα άδολα διακινητής ως delivery boy, fast food κατανάλωσης ιδεών, ανθυγιεινής ψυχικής διατροφής. Αποκτώντας περίσσια κιλά “αριστερής” πάχυνσης. Σε ετήσια tsek up ψυχικής και σωματικής υγείας εδώ και κάποια χρόνια, μετά από διάγνωση επικίνδυνά αυξημένων δεικτών ψευδαίσθησης, προχώρησα πάραυτα σε αυστηρή δίαιτα αποτοξίνωσης.
Η αφύπνιση της αριστερής μου συνείδησης, δεν επέτρεψε την ανοχή στην από καιρό διαφαινόμενη προσπάθεια μετάλλαξης σε άλλο, με τις πρώιμες αναφορές περί προοδευτικότητας, να αντικαθιστούν αυτή την ίδια την αναφορά στην αριστερά. Τουλάχιστον, η άμεση αποχώρησή μου από το προσκήνιο, μου έδωσε την ευκαιρία να κατακρίνω ευθέως, όλο αυτό το παρασκήνιο μηχανορραφίας, που συμφώνησε στο δύσοσμο προστιθέμενο έρμα “ευστάθειας”. Με τα ποθητά και προσχεδιασμένα δόλια, κατ’ εμέ, εξευτελιστικά σκοπούμενα αποτελέσματα, για την απαξίωση της αριστεράς.
Πρώτος εγώ, παραδέχτηκα την ήττα μου, την προσωπική, την ηθική και την αριστερή μου. Αφού δεν έκαναν αυτοί την αυτοκριτική τους, είμαι υποχρεωμένος να την κάνω εγώ για εμένα. Αυστηρά και εκθετικά! Η τελευταία ενέργειά μου, απαίτησης διαγραφής μου, ουδόλως καλύπτει την προσωπικότητά μου, παρά μάλλον την εκθέτει ακόμα περισσότερο, καθώς μάταια αναζήτησα μια ακόμη εξιλέωση. Άραγε από ποιους; Προς γνώση, ίσως και συμμόρφωση. Με ένα μόνο ελαφρυντικό, επιτρέψτε μου, αυτό της από καιρού απομάκρυνσής μου, προς ανάκτηση τμήματος της αξιοπρέπειάς μου. Για να μπορώ να αντικρύζω κατάματα την συνείδησή μου.
Αυτά έχω να δηλώσω υπεύθυνα και γράμματα γνωρίζω!