Ρεαλισμός και υποκρισία

Toυ Μελέτη Ρεντούμη

Εκτός από τα καυτά και φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας που απασχολούν τους πολίτες αλλά και την κυβέρνηση, η ψυχαγωγία αποτελούσε πάντα ένα σημαντικό συστατικό της καθημερινότητας του μέσου πολίτη, ιδίως όταν αυτή περνά μέσα από το τηλεοπτικό γυαλί.

Έτσι και φέτος ξεκίνησε νωρίτερα συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια η τηλεοπτική σεζόν, ακριβώς διότι λόγω της πανδημίας, οι ώρες που καταναλώνουν οι πολίτες στο σπίτι και ιδίως οι ευπαθείς ομάδες είναι περισσότερες από άλλες εποχές.

Αυτό το γεγονός από μόνο του, θα έπρεπε βέβαια να δώσει ώθηση για καλύτερες και ποιοτικότερες τηλεοπτικές παραγωγές, με στόχο οι πολίτες να ενημερώνονται, να ψυχαγωγούνται αλλά και να μαθαίνουν τις εξελίξεις που διαμορφώνονται στην παγκόσμια κοινότητα.

Δυστυχώς όμως, η τάση που φαίνεται να επικρατεί τα τελευταία χρόνια, διευρύνεται φέτος επικίνδυνα, με τα τηλεοπτικά κανάλια, να ανταγωνίζονται περισσότερο στην λεγόμενη reality TV και όχι σε παραγωγές που προάγουν για παράδειγμα τον πολιτισμό και την επιμόρφωση των πολιτών.

Ήταν αναμενόμενο, όπως και έγινε τελικά, οι ακρότητες να επικρατήσουν της νηφαλιότητας στα διάφορα reality shows, πολύ περισσότερο, όταν αυτά, προβάλλουν σε πραγματικό χρόνο, την ζωή παικτών ως ένα ζωντανό σίριαλ που αξίζει κάποιος να παρακολουθεί μέσα από μία κλειδαρότρυπα που ονομάζεται live streaming και σκοπεύει να φέρει στην οθόνη του κάθε τηλεθεατή, το τί κάνει ο κάθε συμμετέχοντας μέσα σε ένα σπίτι, είτε στον προσωπικό του χρόνο, είτε συναναστρεφόμενος με άλλους.

Το πρόβλημα βέβαια που δημιουργείται με όλα αυτά τα τηλεοπτικά παιχνίδια, δεν είναι η νομιμότητα αυτή καθαυτή, καθώς υπάρχει η έγγραφη συναίνεση των παικτών, αλλά τα μηνύματα και τα πρότυπα που περνούν, σε μία ελληνική κοινωνία, που αναζητά διακαώς εδώ και αρκετά χρόνια, ένα νέο όραμα στο να εξέλθει από την οικονομική κρίση και να αναζητήσει νέα και βιώσιμα μοντέλα παραγωγής και κοινωνικής συνοχής.

Φαίνεται λοιπόν περίτρανα, πως σταδιακά ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, δίνει την θέση του στον ρατσισμό και τον σεξισμό, ενώ έννοιες όπως μόρφωση και καλλιέργεια, έχουν ήδη αντικατασταθεί από πάσης φύσεως δηλώσεις και σχόλια, χωρίς ίχνος ορθολογικών επιχειρημάτων, με προσβολές, διαβολές, σε κάθε δυνατό επίπεδο διαπλοκής και κακεντρέχειας, με απώτερο στόχο την μέγιστη προβολή και δημοσιότητα.

Το συμπέρασμα που συνάγεται από το πρότυπο των συγκεκριμένων shows, είναι πως αρκεί μία συμμετοχή σε ένα τέτοιο παιχνίδι, για να σου εξασφαλίσει οικονομική άνεση, αναγνωρισιμότητα, αλλά και επαγγελματική καταξίωση στον χώρο της show biz, χωρίς απαραίτητα κάποιος να έχει κάποιο πραγματικό εφόδιο ή προσόν στην ζωή του, πολύ περισσότερο να έχει προσπαθήσει ενεργά για να το αποκτήσει.

Η λογική λοιπόν της ήσσονος προσπάθειας, της αυταρέσκειας, της επιβολής και της επιφανειακής αντιμετώπισης των πραγμάτων, σε αντιδιαστολή με την δημιουργικότητα, την παραγωγικότητα, την αλληλεγγύη και την αμοιβαιότητα, αποτελεί μία κοινωνικά επικίνδυνη πρακτική, η οποία με το πέρας των ετών, γαλουχεί μία ολόκληρη γενεά, στην ασυδοσία αλλά και την αδιαφορία για τα ουσιαστικά κοινωνικά ζητήματα.

Πρόκειται με λίγα λόγια για μία κατάσταση προσχηματικού ρεαλισμού, που διέπεται πρωτίστως από την υποκρισία των συμμετεχόντων, με μόνο κίνητρο το προσωπικό τους όφελος.

Ευελπιστούμε πως σταδιακά, είτε μέσα από τις διεθνείς εξελίξεις, είτε από την κοινωνική κατακραυγή, θα υπάρξει ένα νέο και διαφορετικό τηλεοπτικό τοπίο στην χώρα μας, που να αρμόζει πραγματικά στις αξίες και τον πολιτισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός