Του Γ. Λακόπουλου
Απλές ερωτήσεις για την ζοφερή πολιτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται τα τελευταία 24ωρα,με τις κασέτες ενός περίεργου τύπου που εδώ και χρόνια τον ψάχνουν οι αρχές που ερευνούν τις ύποπτες διαδρομές χρήματος.
Ερώτηση πρώτη: Στα σοβαρά πιστεύουν στη ΝΔ πως θα τους βγει σε καλό ότι ανοίγουν υποθέσεις που ανήκουν στην κατηγορία των συναλλαγών στις οποίες -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έχουν βρεθεί μπλεγμένα επίλεκτα στελέχη τους και δακτυλοδεικτούμενα πρόσωπα του περιβάλλοντος δυο τουλάχιστον επικεφαλής του κόμματός τους;
Μήπως να το ξανασκεφτούν αν θέλουν πράγματι να αρχίσει μια κουβέντα για μίζες, μεσολαβήσεις,οφσόρ, μαύρο χρήμα και υποκλοπές;
Ερώτηση δεύτερη: Στα σοβαρά υπάρχουν στη χώρα νοήμονες άνθρωποι που θεωρούν ότι αυτό που πρέπει να απασχολήσει την πολιτική ζωή αυτή την εποχή, είναι οι κλάψες του Μιωνή και η “κονσομασιόν” που του έκανε ο Παππάς πριν από τέσσερα χρόνια -σε μια συνάντηση που στήθηκε επί τούτοις για να καταγραφεί;
Ερώτηση τρίτη. Στα σοβαρά θα βάλουμε ρυθμιστή της πολιτικής ζωής έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία -διαχείρισης κεφαλαίων- και όποιον κρύβεται πίσω του- επειδή μια συνομιλία του σε ένα σελφ-σέρβις στην Κύπρο καταγράφηκε -από τον ίδιο , ή από κάποια υπηρεσία;
Ξέρει τι κάνει η πλειοψηφία της Προανακριτικής Επιτροπής που δέχθηκε -χάρη στον αντιΣΥΡΙΖΑ παροξυσμό της -ένα τέτοιο ντοκουμέντο;
Ήδη όταν ο τύπος λέει ότι θα παρουσιάσει και άλλα στοιχεία εν ευθέτω χρόνω, δεν εκβιάζει ένα κόμμα. Απειλεί το πολιτικό σύστημα και το θέτει σε ομηρία.
Ποιους αθωώνει
Το παράδοξο είναι ότι ο κομιστής της υποκλοπής, με το περιεχόμενό της που σπεύδει να αξιοποιήσει η κυβερνητική πλευρά… αθωώνει κατά σειρά τους εξής:
Πρώτον τον Ν. Παππά, για τον οποίο δεν έχει να πει κάτι, ήδη από την προ διμήνου συνάντησή τους στο γραφείο του- με τον Παπαγγελόπουλο παρόντα.
Δεύτερον, τον Αλέξη Τσίπρα για τον οποίο ξινίζει: φταίει επειδή στη Βουλή κρέμασε στο τσιγκέλι το σύστημα στο οποίο μετέχει και ο ίδιος…
Τρίτον τον… Δημ. Παπαγγελόπουλο, για τον οποίο πουθενά δεν λέει στον Παππά ότι π.χ. τον εκβιάζει για ανταλλάγματα. Τον καταγγέλλει ότι…δεν τα βρίσκει μαζί του. Θεωρεί τον νόμιμο έλεγχο που υφίσταται ως … ταλαιπωρία του. Καμιά πρωτοτυπία, μας τάπαν κι άλλοι.
Αλλά ούτε ο Παππάς λέει για τον Παπαγγελόπουλο αυτά που του αποδίδονται. Το πιο λογικό συμπέρασμα από τα επίμαχα αποσπάσματα περί ατζέντας και μαγαζιού -κατά την αργκό Παππά- είναι ότι ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης “κάμπτει” την κυβερνητική γραμμή για τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις. Που απειλούνται υποτίθεται από την περιπέτεια ενός ελληνο-ισραηλινού – για τον οποίο ενδιαφέρεται το Τελ Αβίβ.
Άνευ ουσίας
Όποιος ακούσει το ηχητικό που δημοσιεύθηκε , θα καταλάβει πολύ εύκολα ότι αυτά που διακινούνται στα κυβερνητικά ΜΜΕ είναι ερμηνείες υπαρκτών διατυπώσεων ,αλλα τραβηγμένες από τα μαλλιά. Αλλού οδηγεί η ψύχραιμη αξιολόγηση.
Πρώτο: Ως τεκμήριο δεν έχει καμία νομική αξία και προφέρεται μόνο για πρόσκαιρη πολιτική εκμετάλλευση– κάτι που ήδη γίνεται.
Ένας μυστήριος διεθνής επιχειρηματίας ελέγχεται για τις οικονομικές δραστηριότητες του -προ ΣΥΡΙΖΑ- από τις αρχές και σπεύδει σε έναν απερίσκεπτο υπουργό του Τσίπρα για να τη σκαπουλάρει. Το ίδιο επιθυμεί και η ισραηλινή κυβέρνηση, και φαίνεται από τις παρεμβάσεις της και στην κυβέρνηση Τσίπρα και στην προηγουμένη. Γνωστή αλληλεγγύη.
Δεύτερο: Ο εν λόγω επιχειρηματίας κλαίγεται για τους ελέγχους που υφίσταται -κατ’ εφαρμογή του νόμου- και ζητάει παρεμβάσεις για να πέσει στα μαλακά. Βαφτίζει γ…σι, μια καθόλα νόμιμη διαδικασία σε βάρος του. Η δουλειά των υπηρεσιών αυτή είναι, αλλά ο ίδιος κλαίγεται: “Τι τραβάω”. Όπως άλλωστε λεει για τα “ψέματα Φαλτσιάνι”.
Αλλά αντί να προσκομίσει στις αρχές τα επιχειρήματά του, προσπαθεί να βάλει… μέσον έναν υπουργό- επικαλούμενος τη διατάραξη… διακρατικών σχέσεων!
Τρίτο, ο υπουργός, βλάξ -ήτοι ανυποψίαστος ότι ο άλλος είναι καλωδιωμένος- και εξυπνάκιας ταυτόχρονα, αφού δέχεται τη συνάντηση- είναι το κοροΐδο που πάει εκει που έπρεπε να αποφύγει.
Δεν κανει κατι παράνομο, αλλα κατι βλακώδες. Δείχνει… συμπάθεια στον συνομιλητή του, τον παρηγορεί, του πουλάει πνεύμα, τον ψαρεύει, του πετάει σαχλαμάρες οικειότητας, τον βολιδοσκοπεί για το ενδεχόμενο να δώσει ο ίδιος ή οι φίλοι του κάποιο χοντρό ψάρι από τη ΝΔ.
Αλλά δεν του ζητάει τίποτε και δεν του δίνει τίποτε, – πέρα από την κατανόηση του <δίκιου> του. Απλώς θα …δει το θέμα του. Το πρόβλημα είναι ότι λέει περισσότερα από όσα πρέπει.
Είναι φανερό όμως ότι αγγαρεία κάνει ο Παππάς, όχι συναλλαγή. Ανάμεσα στον Μαυρογυαλούρο και τον Καλοχαιρέτα , ξεπατικώνει τον πρώτο. Αλλα έχει με το μέρος του ότι ο άλλος ήξερε πως οτι λένε αποτυπώνεται και προορίζεται για χρήση.
Καλώς τον <Γιώργο>
Τέταρτο: Είναι γνωστό από χρόνια τι έφερε τον Μιωνή ικέτη στον Παππά: μια ιστορία με κρατικούς και διακρατικούς ελέγχους για λεφτά, ξεπλύματα, φοροδιαφυγές και άλλες θεάρεστες δραστηριότητες που ανθούν στη διαχείριση κεφαλαίων.
Η συγκεκριμένη συνομιλία έχει από Παπαγγελόπουλο μέχρι Βορίδη, Σαμαρά, Παπασταύρου, Μαρέβα και Φιλιππάκη. Αλλά τι μαθαίνουμε;
Ότι οι ελληνικές αρχές έχουν στριμώξει για καλά τον Μιωνή και γι’ αυτό βάζει θεούς και δαίμονες για να ξεφύγει με το απίστευτο επιχείρημα: να μην τους ξέρω, να μη με ξέρουν.
Ότι ο Παπασταύρου έπαιρνε ψυχοφάρμακα, αλλά δεν θα έδινε ποτέ τους φίλους και προστάτες του.
Και ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός αντάλλασσε ρουσφέτια με τον Ισραηλινό ομόλογο του -όπως είθισται- κι έτσι προέκυψε στο Μέγαρο Μαξίμου ο Μιωνής. Τρίχες.
Πέμπτο: Ο ερευνώμενος επιχειρηματίας σπεύδει τον πανίσχυρο υποτίθεται υπουργό του Τσίπρα επικαλούμενος τα βάσανα του και ψιλο-εκβιάζοντας με το Ισραήλ και τους Αμερικάνους. Αλλά -στο τμήμα της συνομιλίας που ακούσθηκε τουλάχιστον- μένει με άδεια χέρια. Τσάι και συμπάθεια. Αν είχαν συμφωνήσει κάτι επιλήψιμο δεν θα το κοινοποιούσε ήδη;
Στο έκτο βρίσκεται το πιο ενδιαφέρον. Είναι ο “Γιώργος” που τον έχει ψωμοτύρι ο Μιωνής στη συνομιλία. Από ό,τι φαίνεται είναι ήδη κολλητός του -ίσως και ο μεσολαβητής για τη συνάντηση. Αν ξέρει κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερα για τον συγκεκριμένο “Γιώργο”, χάρη θα μας έκανε να εξηγήσει από πού τα κολλητιλίκια του, με κάποιον που ερευνάται για χοντρά αδικήματα.
Οι Παππα-ριές δεν είναι αδίκημα
Τι είναι αυτό που κάνει την υποκλοπή μετά από τέσσερα χρόνια , βούτυρο στο ψωμί του προπαγανδιστικού μηχανισμού Μητσοτάκη -μιντιαρχών -που ζητούν διαγραφές και Εξεταστικές επιτροπές και άλλα θορυβώδη;
Όχι πάντως όχι κάποιο αδίκημα. Ξεφτίλα είναι, έγκλημα όχι. Ακούγονται ανοησίες του Παππά- άλλως Παππα-ριές, για να παίξουμε με το όνομά του. Αυτά που λέει -και ο τρόπος που τα λέει -είναι ψωμοτύρι στις καθημερινές συζητήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων. Κουβέντες στο γάμο του Καραγκιόζη.
Αν υπάρχει κάτι επιλήψιμο νομικά από τη πλευρά του Παππά, από τη ΝΔ δεν θα ζητούσαν από τον Τσίπρα να τον διαγράψει. Θα τον είχαν στείλει ήδη στην Προανακριτική.
Προς το παρόν απλώς περιβάλλουν με τη στοργή τους τον Μιωνή– δίκην ήρωα που εκτέλεσε την αποστολή του στο ακέραιο. Αλλά να δούμε τι θα πει ο εισαγγελέας που ζήτησε τις κασέτες.
Σε κάθε περίπττωση οσα λέει ο τότε υπουργός του Τσίπρα είναι αέρας κοπανιστός. Σε κάποια σημεία έχουν την πλάκα τους- για όποιον ξέρει πόσο άσχετοι είναι οι Συριζαίοι με κάποια πράγματα. Εδώ είχαν πάρει στα σοβαρά τον Καλογρίτσα και προσπαθούσαν να τον κάνουν καναλάρχη.
Όποιος διαβάσει τα επίμαχα μισόλογα για ατζέντες, πολλά λεφτά και για μαγαζιά, διαπιστώνει ότι δεν βγάζουν νόημα. Μπορεί να καταλάβει ό,τι νομίζει. Αν υπάρχει κάτι που θα χρειαστεί ψάξιμο είναι η …μύτη του Παππά. Από οσμή δεν πάει και πολύ καλά- ούτε τους κοριούς δεν “οσμίζεται”.
Το δις εξαμαρτείν
Από αυτή την υπόθεση η κυβέρνηση δεν έχει κάτι να κερδίσει σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της χώρας. Αλλά το βέβαιο είναι ότι η κυβερνητική προπαγάνδα θα μας καταπονεί για μεγάλο διάστημα εφεξής, αν- όπως φαίνεται –η κασετολογία στήνεται ως εκλογικό φόντο.
Εδώ μας ταλαιπωρήσαν με τον… Πετσίτη, με την μπαγιάτικη φωτογραφία του Τσίπρα στο σκάφος μιας συμβούλου του και τη …Βενεζουέλα.
Όταν ο Πρωθυπουργός δίνει το πράσινο φως να ασχοληθεί η κυβέρνησή του, το κόμμα του και οι βουλευτές του με τις παλιες αερολογίες ενός πρώην υπουργού, ξέρει ότι βάζει φωτιά στην πολιτική ομαλότητα -και φέρνει στο προσκήνιο τους ακραίους του κόμματός του.
Ίσως όμως παραβλέπει ότι ωθεί τη δημόσια συζήτηση σε ένα πεδίο στο οποίο για κάθε Συριζαίο που αφήνει μια κασέτα μετά από κάθε συνάντησή του, αντιστοιχούν δέκα Νεοδημοκράτες που αφήνουν ύποπτες μπίζνες, μαύρο χρήμα και διόλου καθαρές συναλλαγές.
Ο Παππάς λέει μπαρούφες και κάνει χοντράδες σε μια ανάρμοστη συζήτηση. Αλλά κανένας εισαγγελέας δεν τον έψαξε για τη λίστα Λαγκάρντ, τη λίστα Νοβάρτις, τη λίστα Παναμά, τη λίστα Πέτσα.
Το μοιραίο λάθος
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και θελει να αλλάξει την ατζέντα.
Το τελευταίο δεκαήμερο έχουν σφίξει τα πράγματα. Ο Σαμαράς, τα σκάνδαλα, η αδιαφορία που συνάντησε ο Πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής για τα ελληνοτουρκικά, οι λύσεις που δεν έχει για την ύφεση. Κάνει μπαμ ότι ετοιμάζει εκλογές ως διέξοδο.
Αλλά εδώ κάνει το μοιραίο λάθος: αν τις κάνει σε κλίμα ζόφου, με μεθοδολογίες υποκόσμου και υλικά από τα σκουπίδια, θα βρει τοίχο στην κοινωνία. Με τέτοια κόλπα κέρδισε τις εκλογές του 2019. Αλλά το δις εξαμαρτείν…
Η πολιτική “γιγάντωση” με το πολιτικό μάρκετινγκ του κορονοϊού, επηρέασε αρνητικά την αντίληψη που έχει για τον ρόλο του. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις πρακτικές Πρωθυπουργού και αρχηγού της αντιπολίτευσης.
Αν ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι πάλι με αμερικανιές θα πάει με καλύτερους όρους στις εκλογές –με τον Τσίπρα όμηρο των υπερφίαλων του ΣΥΡΙΖΑ και με τον Σαμαρά δεμένο πισθάγκωνα- αυτή τη φορά μάλλον ατύχησε: θα βρει μόνο φανατικούς και σαλεμένους να τον υποστηρίξουν. Σαν λίγοι δεν είναι για εκλογικό ακροατήριο.
ΥΓ1: Ο Τσίπρας έχει δίκιο. Πρόκειται για “μαφιόζικες και πρακτορικές μεθόδους“. Όσο και αν χρησιμοποιούνται συχνά στην πολιτική, το όφελος είναι προσωρινό. Στο τέλος καταστρέφουν όσους τις χρησιμοποιούν. Το ξέρει όποιος είχε ρωτήσει τον μακαρίτη τον Τόμπρα και τον διαβόητο Μαυρίκη.
ΥΓ2: Ο, συμπαθής κατά τα λοιπά, Νίκος Παππάς, αντί να τρέχει στο κανάλι του Μαρινάκη για εξηγήσεις, μπορούσε να καθαρίσει με μια απλή δήλωση: “Είμαι μαλάκας -καθ’ υποτροπή- και φεύγω από την πολιτική, προτού τους πάρω όλους στο λαιμό μου”.