Σημείωση

Του Iωάννη Δαμίγου

Ανεκτίμητη η αξία της ζωής και η προάσπισή της ως μοναδική, αξίζει κάθε προσπάθεια διάσωσής της, με όποιο τρόπο υπαναχώρησης από τον κίνδυνο απώλειας, σε ύστατη προσπάθεια διεκδίκησης δικαίου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ζωή ενός νέου διαμαρτυρόμενου, που αντιστέκεται στην εκδικητική πολιτική απόφαση ενός καθεστώτος προκλητικών διακρίσεων ημετέρων. Που ουδόλως το ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής όλων των νέων της χώρας.

Νέοι και γέροντες, όλοι σπρωγμένοι στο χωνευτήρι της βίαιης εκμετάλλευσης κάποιας ταμειακής αξίας. Και επειδή κάθε τέτοια πράξη αφήνει και το αποτύπωμά της, δημιουργεί και τα ανάλογα δεδομένα, που απορρέουν από τις εξελίξεις και καταλήξεις της. 

Μετά την πολυήμερη, πέρα των δυο μηνών, απεργία πείνας του νεαρού και μετά την αναμενόμενη εμμονή της τιμωρητικής …  δικαιοσύνης, αγγίζοντας τα όρια του θανάτου, ανεστάλη. Η πολύτιμη ζωή διασώθηκε, για νέο αγώνα, όπως ειπώθηκε. Σωστά.Πριν ληφθεί αυτή η έσχατη ενέργεια διεκδίκησης, προφανώς δεν μετρήθηκαν σωστά τα ενδεχόμενα άρνησης του αιτήματος, που ήταν εμφανή από τα πεπραγμένα αυτού του ολοκληρωτικού συστήματος, πως θα οδηγούσαν στο μοιραίο.

Η συμπαράσταση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, η κοινή γνώμη και το περί δικαίου αίσθημα, τάχθηκε με την μεριά της λογικής και οι διαμαρτυρίες ήταν έντονες. Η απρόκλητη και συνήθης επίθεση των βαρβάρων κατά των διαμαρτυρομένων ήταν άγρια, καταδεικνύοντας τον σκοπό τους. Μέχρι και της απαγόρευσης συναυλίας προχώρησαν οι … αρχές προστασίας. Και ευτυχώς, με την αναστολή, όλα τελείωσαν χωρίς περαιτέρω ακρότητες των αστυνομικών. 

Το ζητούμενο πλέον, το ποια θα είναι η ανταπόκριση και υποστήριξη του κοινού σε μια νέα κήρυξη απεργίας πείνας κάποιου, αν θα ληφθεί σοβαρά υπόψη ένα τέτοιο νέο διάβημα και κυρίως αν έχει υποστεί πλήγμα σαν έσχατο εγχείρημα; Καθώς έχουν υπάρξει κάποιες και αυτές χωρίς να φθάσουν στο μοιραίο, ευτυχώς. Το να αναμετρηθείς με τον θάνατο, προχωρώντας σε απεργία πείνας, είναι το ύστατο διάβημα διαμαρτυρίας, το να την χρησιμοποιείς ως μέσον βλάπτοντας σοβαρά την υγεία σου, χωρίς τελικά ουσιαστική ή επί μέρους έστω λύση, δυστυχώς αποτελεί ανούσια θυσία, που σίγουρα δεν την αξίζουν προσφερόμενη.

Πρόκειται περί ήττας αιτήματος και νίκη της ζωής, για νέο αγώνα, πιο αποτελεσματικό όμως. Σεβασμός στο ύστατο εγχείρημα του νεαρού, ούτως ή άλλως. Θαρραλέο μόνο και στην σκέψη! Προσοχή όμως και στην επιλογή του τρόπου διεκδίκησης, που δημιουργεί “δεδικασμένο” και προηγούμενο, για τους έτοιμους προς απαξίωση ιερού αγώνα, συστημικούς λαϊκιστές.  του καθεστώτος. Η ικανότητά τους να εκμεταλλεύονται και να μεταβάλλουν την γνώμη των αδαών, είναι η αναπνοή τους. Στην υγεία και στην ζωή, κόντρα στην απαξίωση, που μάταια προσπαθούν να επιβάλλουν.