Σιγά μην βάλουμε μυαλό

Του Γιάννη Πανούση

Μου αρέσει:
Να σπάω τις λέξεις
Μου αρέσουν:
Οι κάθετες μέρες

Λένα Μπουκαούρη, Δεν

1. Οι χ[λ]υδαίοι

Ο χυδαίος λόγος δεν έχει μόνιμη στέγη. Κυκλοφορεί ελεύθερα κι ασύδοτα σε όλα τα (πολιτικά) σπίτια, στη δουλειά, στον δρόμο, παντού. Έχει ταυτισθεί με την ελευθερία της έκφρασης[sic] σε μιά Δημοκρατία του “λίγο-πολύ όλοι το ίδιο κάνετε”, του “σαν…”,του “δήθεν…”.

Η ευθύνη των επιλογών σε περιόδους κρίσης και η επιλογή των ευθυνών (που μπορεί ο καθένας ν’ αναλάβει και, κυρίως, ν’ αντέξει) φαίνεται να μην αποτελεί μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, όσο η μαγκιά του “να την φέρουμε στον άλλον” (έχουμε/δεν έχουμε δίκιο).

Δεν υπάρχει χειρότερη κατάσταση από την πολιτική αμηχανία, δηλαδή να μην ξέρεις ποιός ακριβώς είσαι ή τί πρέπει να κάνεις. Σε μία μισάνοικτη κοινωνία, όπως η ελληνική, το κλείσιμο της πόρτας της Αλήθειας δεν είναι καλή λύση.

2. Οι κατα-χρεωμένοι

Η διαχείριση της (όποιας) ήττας, όπως και η διαχείριση της νίκης, προϋποθέτει βαθύ αίσθημα ευθύνης (προσωπικής, συλλογικής, ηθικής, πολιτικής). Η διαχείριση του πένθους και του πόνου χρειάζεται κάτι περισσότερο: ενσυναίσθηση και φιλαλληλία. Σε όλα αυτά η επικοινωνιακή πολιτική πολύ μικρό (και άχαρο) ρόλο παίζει.

Το “ποιός λειτούργησε ως φίλος ή ως εχθρός του λαού” στις καταστροφές θα κριθεί από τα θύματα, την κοινωνία και βέβαια από την Ιστορία.

Προφανώς το αποτέλεσμα μετράει, προφανώς οι αρνητικές συγκυρίες δυσχεραίνουν τις κινήσεις όμως ο ανθρώπινος παράγοντας ποτέ δεν είναι αμελητέος (είτε ως αδράνεια, είτε ως αμέλεια, είτε ως έλλειψη αιδούς).

Η ψευδολογία δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις και καταλήγει στην παρουσίαση μιάς ψεύτικης πραγματικότητας που δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί από το πολιτικό σύστημα.

Και καλά οι δημοσιογράφοι του αντιπολιτευόμενου τύπου. Βρήκαν την ευκαιρία και έβγαλαν τα εσώψυχά τους. Οι άλλοι όμως, οι “αριστερο-κυβερνητικοί”, πολλοί από τους οποίους φιγουράρουν στα payrolls Υπουργών γιατί επιχείρησαν να “αγιοποιήσουν” (με το κομμάτι) τους υπεύθυνους παράγοντες; Δεν αντιλαμβάνονται το boomerang effect του εγχειρήματος; Όλοι εδώ ζούμε.

ΥΓ. Μέσα στα τραγικά γεγονότα στο Μάτι μοιάζει να κάηκαν και οι φωνές των περισσότερων δια[γ]νοουμένων. Πού ήσαν και δεν μίλησαν; Σε κότερα, σε κοσμοπολίτικα νησιά, στον κόσμο τους;

ΥΓ2.’’Με μιά μουτζούρα κρύβεις τις λέξεις
Με μιά συγγνώμη κρύβεις τις πράξεις
Υπάρχουν όμως…’’

(Λιλή Ντίνα, Θυρίδα Μνήμης)

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη

ΑΠΟ ΤΟ CAPITAL.GR