Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Η χειροκίνητη εξονυχιστική ανάλυση των αιτιών του σιδηροδρομικού εγκλήματος, κατέδειξε το πρόβλημα της μοναχικότητας του σταθμάρχη. Η μοναξιά είναι αβάσταχτη Η συνύπαρξη δυο σταθμαρχών, “επιλύει” αυτό το πρόβλημα κενού ασφαλείας. Επίσης η ευθύνη επιρρίπτεται στην “λανθασμένη” γραμμή, τις ράγες δηλαδή, όπως δήλωσε ο κ. Γεραπετρίτης, που ξεγέλασαν προφανώς την αμαξοστοιχία, παρευρισκόμενες δόλια εκεί επί σειρά ετών, παραμονεύοντας εκδικητικά το ανθρώπινο λάθος.
Το τεχνολογικά προηγμένο σύστημα αυτόματης τηλεδιοίκησης, που προειδοποιεί και αποτρέπει το λάθος, δεν συνάδει με το συμφέρον του πολιτικού χειροκίνητου συστήματος της χώρας. Άλλως, πως θα λειτουργούσε η λανθασμένη επιλογή των, αν υπήρχε αποτροπή στο λάθος μέσω έγκαιρης και ασφαλής προειδοποίησης, της ψήφου; Σε αυτό συνίσταται και η επιμονή χρήσης των σταθμαρχών, ως εξιλαστήρια θύματα επίρριψης και ανάληψης ευθυνών.
Ο τζόγος, πίσω από την εξυπηρετική ανάγκη “ανθρώπινου” λάθους, είναι αυτός που κινεί την οικονομία του χειροκίνητου παρακράτους. Χάρις στην ύπαρξη του αυξημένου ρίσκου, η παραοικονομία συντηρεί θέσης εργασίας, ειδάλλως ο μισός πληθυσμός της χώρας θα περνούσε στην ανεργία. Μουσαμάδες έργων χίλιες φορές. Άφησε που η αναμονή έκπληξης, μας κρατά σε εγρήγορση από που θα μας έρθει το αναπάντεχο. Βέβαια υπάρχει και η εν μέρει πιο ασφαλής παραμονή στην αδράνεια και στην θαλπωρή της οικογενειακής εστίας παρακολουθώντας τηλεόραση, με παρατεταμένη έκθεση στην άνοια και την περιορισμένη έκπληξη των αυξημένων λογαριασμών.
Μαζί με τον ιστορικό θεσμό του σταθμάρχη, του επιθεωρητή σχολείων, του παπά και του Γκρούεζα, ας επιστρέψει η τουριστική ατραξιόν του τσοπάνη, του χωροφύλακα, του τροχονόμου, του κουλουρά και άλλων νοσταλγικών προσώπων, που διατηρούσαν την φολκλορική εικόνα της χώρας. Αφού χάσαμε, ευτυχώς, το τραίνο της τεχνολογίας, ας διαφημίσουμε το προϊόν που διαθέτουμε, αυτό του τουριστικού “ζην επικινδύνως” στην Ελλάδα, προσφέροντας στους απανταχού λάτρεις της περιπέτειας, αυθεντικές ακραίες συνθήκες επιβίωσης.
Κάτι σαν Westworld της Ευρώπης. Με έναν σταθμάρχη, έναν Μητσοτάκη και έναν Ντογιάκο στο προσκήνιο, καλό είναι να διαφυλάξουμε το DNA μας ως το τελευταίο στοιχείο αναγνώρισης και ταύτισης. Άλλως, αγνοούμενοι στα αζήτητα. Διαψεύδονται από την κυβέρνηση οι φήμες για τοποθέτηση δυο σταθμαρχών σε κάθε εκλογικό κέντρο, προς αποφυγή μετωπικών συγκρούσεων στην ίδια γραμμή ανόδου και καθόδου ψηφοφόρων. Δαγκώστε την ψήφο, όχι τις ταυτότητες.