Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Πλησιάζει η στιγμή της τελικής αναμέτρησης, κορυφώνεται η αγωνία μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων, των προπονητών, των παικτών και των ψηφοφόρων. Οι ομάδες γνωστές, γνωστές και οι τακτικές τους, οι φανατικοί οπαδοί και τα ποσοστά τους και αυτά γνωστά.
Ο μεγάλος άγνωστος και αυτός που τελικά θα κρίνει τον νικητή, παραμένει ο φίλαθλος, που θέλει να παρακολουθήσει ένα καλό παιχνίδι, με ωραίες φάσεις, επιθέσεις με όραμα, χαφ που να βλέπουν χώρο, αμυντικούς να προβλέπουν τον κίνδυνο και τερματοφύλακα στιβαρό θεματοφύλακα.
Σε μια αναμέτρηση τέτοιου σοβαρού τελικού, που θα κρίνει το πολιτικό μέλλον μιας χώρας, μετρούν πολλές παράμετροι. Το στήσιμο της ομάδας, ποιοι θα αγωνισθούν, η φυσική τους κατάσταση (θέμα προπονητή και γυμναστών συμβούλων), οι ρόλοι που πρέπει να είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στις γραμμές και στην επικοινωνία τους και κυρίως το έμπρακτο πάθος και η αποτελεσματικότητα των φορ. Βάρος στην ομαδικότητα, αλλά και στις έξυπνες ενέργειες των ταλαντούχων βιρτουόζων, που θα προκαλέσουν το χειροκρότημα και τις επευφημίες των φιλάθλων ψηφοφόρων.
Άλλη σημαντική παράμετρος, είναι ο χώρος, ο πολιτικός στίβος, που θα διεξαχθεί η αναμέτρηση. Κατά πόσο και πως θα είναι “καθαρός”, χωρίς λακκούβες και ανωμαλίες με κρυμμένες παγίδες, που θα απειλήσουν την ακεραιότητα των πολιτικών θέσεων.
Ακόμα μια παράμετρος είναι η διαιτησία. Η αμερόληπτη και άρα δίκαιη διαιτησία, απαραίτητη για την διεξαγωγή της αναμέτρησης που συνήθως συναντά βαθμό δυσκολίας, λόγω επηρεασμού από ευτραφείς μεγαλοπαράγοντες, που την “ελέγχουν”, αφού την επιβάλουν. Αδυνατεί να διακρίνει τα κτυπήματα κάτω από τη μέση. Έχει αποδειχθεί ακόμα και η κατά το δοκούν, χρήση του VAR, προκειμένου να αλλοιωθεί ένα αποτέλεσμα, στην ποδοσφαιρική εγχώρια κοινότητα. Και όχι μόνο. Προσοχή λοιπόν στην διαιτησία και το VAR.
Εν κατακλείδι, η αριστερά μόνη της, όπως πάντα, έχει να αντιμετωπίσει το συνονθύλευμα της άκρατης νεοδεξιάς του νεοφιλελευθερισμού. Που κατέχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία, που θα διευκολύνουν την εκ νέου εκλογή της, εκτός αυτού, της συνάντησης με την αλήθεια. Οι χορηγοί τους πολλοί και δόλια προσπαθούν, αλλά μάταια. Η καθ’ υπερβολή χρήση της εικονικής πραγματικότητας, η συσσώρευση χρόνιων προβλημάτων και η ύστατη προσπάθεια καλλωπισμού της, από τα ΜΜΕ, πλησιάζει στο τέλος της. Η κατά τύχη, αρχική θετική εκμετάλλευση της πανδημίας, γυρίζει μπούμερανγκ πλέον γιατί δεν υπήρχε ποτέ σχέδιο στην πραγματικότητα. Ποιος να εκπονήσει σχέδιο από όλους αυτούς; Ποιος έχει αυτή την ικανότητα από δαύτους; Ανίκανοι τυχαίοι γόνοι και συγγενείς, χρόνιας παρασιτικής ικανότητας σίτισης και αφαίμαξης, αυτό είναι, τελεία.
Η αναμέτρηση δύσκολη, ο πιθανά λασπωμένος αγωνιστικός χώρος, αρέσκονται στην λασπολογία, θα καταστήσει πιο επώδυνη την προσπάθεια της αριστεράς. Η ανάγκη στοχευμένης επίθεσης επιτακτική, καθώς η άμυνα τους είναι ανύπαρκτη και περιφέρεται αλαζονικά, ενδεδυμένη τυφλή αριστεία και υπέρκομψη υποκρισία, κουτοπόνηρου ερασιτέχνη. Άλλωστε δεν γνωρίζουν από αγώνα, από εξαγορά και μίσθωση γνωρίζουν.
Αμφίρροπος ο αγώνας, λόγω περίεργων δημοσκοπήσεων; Ας είναι.Λόγω επιτηδευμένων καθυστερήσεων, αλλαγών και δήθεν τραυματισμών, με ισόπαλο τεχνητό αποτέλεσμα, ίσως οδηγηθούμε, μετά την παράταση, στα πέναλτι. Αν φθάσουμε στα πέναλτι, τότε η αριστερά έχει την ικανότητα να νικήσει και με άνεση. Επειδή ακριβώς είναι εύστοχη, στα κτυπήματα πέναλτι ανάσας, ικανή στο σκοράρισμα της ανάγκης κατάκτησης αξιοπρέπειας. Προπονημένη στην στόχευση μιας καλύτερης ζωής, ψύχραιμη για απόδοση δικαιοσύνης, έτοιμη και έμπειρη για την αριστερή διακυβέρνηση, επιτέλους.
Οι φίλαθλοι τελικά, πάντα στρέφονται στην υποστήριξη του ικανού αγωνιστή, αυτής της ομάδας που αξίζει το τρόπαιο, που αγωνίστηκε τίμια και που πιθανά αδικήθηκε κατάφορα από το καθεστώς της διαιτησίας. Αλλά νίκησε, γιατί έπρεπε να νικήσει.
Έτσι και ο ψηφοφόρος, θα στραφεί τελικά στο έντιμο, στο δίκαιο, στην αλήθεια και στην δημοκρατία. Με σεβασμό στον πολίτη. Και ίσως να βγούμε, αν όχι όλοι, μα οι περισσότεροι, αγκαλιασμένοι και υπερήφανοι για την εθνική αυτή νίκη, που δεν θα πάψουμε ποτέ να προστατεύουμε.