Του Νίκου Λακόπουλου
Με δυο ομιλίες στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός σε αναμονή απέφυγε να αναφερθεί προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και έθεσε την προοπτική μιας προοδευτικής κυβέρνησης ως στόχο για “να απαλλαγούμε από το καθεστώς Μητσοτάκη πριν οδηγήσει σε τραγωδίες».
Λίγες βδομάδες πριν ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στην Θεσσαλονίκη χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη, σα να ανήκει ήδη στο παρελθόν ως απερχόμενος πρωθυπουργός και ο ίδιος ως νέος πρωθυπουργός διαπραγματεύεται τους όρους της νέας προοδευτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης που θα προκύψει ως απάντηση στο δίλημμα Δημοκρατία ή Ολιγαρχία -κι όχι Τσίπρας ή Μητσοτάκης.
Ο Αλ΄έξης Τσίπρας μιλώντας πια περισσότερο ως Δημοκρατική Παράταξη κι όχι ως Αριστερά -ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια, όπως είπε- δεν διεκδικεί μια δεύτερη φορά ως ρεβάνς, αλλά μια πρώτη φορά όπου μια κυβέρνηση δημοκρατικής συνεργασίας θα πάρει την εξουσία για μια νέα πολιτική αλλαγή με την μορφή αποκατάστασης και θεσμικής επαναθεμελίωσης της δημοκρατίας.
Λίγο πριν ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ στη Βουλή Μιχάλης Κατρίνης λέγοντας πως “η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός φέρουν ακέραια την ευθύνη όχι ενός, αλλά δύο σκανδάλων -για την παρακολούθηση ενός εκλεγμένου ευρωβουλευτή και και την απροκάλυπτη προσπάθεια συγκάλυψης- άφησε πίσω του μια δήλωση που σημαίνει πολλά:
“Οι ευθύνες δεν είναι μόνο πολιτικές, είναι και ποινικές. Όποιοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα υπάρχει πάντα μια κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα τους προστατεύει, κάνουν μεγάλο λάθος. Το σκάνδαλο αυτό, στην ουσία του, δεν αφορά μόνο τον Νίκο Ανδρουλάκη , το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, τον δημοσιογράφο κ.Κουκάκη. Αφορά κάθε πολίτη αυτής της χώρας, που αποτελεί εν δυνάμει στόχο παρακολούθησης».
Προφανώς αναφέρεται σε μια άλλη κυβερνητική πλειοψηφία που δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ που είναι η μόνη που θα αποδώσει τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες στον απερχόμενο Πρωθυπουργό που έχει ένα ακόμα λόγο να κερδίσει τις εκλογές αφού αν τις χάσει θα βρεθεί μπροστά σε ένα Ειδικό Δικαστήριο.
Οι εκλογές με απλή αναλογική δεν θα οδηγήσουν απλώς στην αποδοκιμασία του Μητσοτάκη, αλλά ενός καθεστώτος όπου μια οικονομική ελίτ με την βοήθεια των ισχυρών μέσων ενημέρωσης θα επιλέγει στο παρασκήνιο έναν πρωθυπουργό που θα επιβάλλει και πάλι σε ένα χειραγωγημένο εκλογικό σώμα.
Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να κλείσει το θέμα των υποκλοπών που δεν απασχολούν τον λαό -και να τον εξαγοράσει με ένα πακέτο παροχών -με τα δικά του λεφτά. Έχει καταφέρει να κουρελιάσει στο Σύνταγμα, να ακυρώσει την λειτουργία της Βουλής και να μετατρέψει το κόμμα του και τη χώρα σε οικογενειακή επιχείρηση.
Αν το δίλημμα των εκλογών δεν είναι “Μητσοτάκης ή Τσίπρας” ή “Μητσοτάκης ή χάος”, αλλά ¨Δημοκρατία ή Ολιγαρχία” όπως το έθεσε στην Θεσσαλονίκη ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές με απλή αναλογική όπου η Νέα Δημοκρατία θα αποτελέσει μια πολιτική μειοψηφία θα είναι η τελευταία ευκαιρία για τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να υπερασπιστούν την Δημοκρατία.
Αυτή η μάχη ωστόσο δεν θα δοθεί μόνο στις βουλευτικές, αλλά τις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ιδιαίτερα αυτοκριτικός βάζοντας στόχο “να μην είναι ο χάρτης μπλε όπως ήταν το ’19, αλλά να ο χάρτης κόκκινος, άντε κοκκινοπράσινος”:
“Και οφείλουμε να είμαστε πιο διαλλακτικοί, γιατί έχουμε την εμπειρία του 2019 και του 2014. Και τι λέει αυτή η εμπειρία: Λέει ότι όλοι μαζί χειροκροτούσαμε τις αποφάσεις των οργάνων της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά όταν πήγαινε να εφαρμοστεί στον τόπο μας, λέγαμε «όχι, εδώ υπάρχει ιδιαιτερότητα, να εφαρμοστεί στο διπλανό Δήμο, εδώ έχουμε ένα παιδί εξαιρετικό που θα πάει πάρα πολύ καλά».
Πράγματι, το παιδί ήταν εξαιρετικό, εξαιρετικός σύντροφος ή συντρόφισσα, αλλά δεν πήγαμε καλά ρε παιδιά…. Δεν πήγαμε. Θα το αξιολογήσουμε αυτό; Ή θα πούμε ότι έφταιγε η συγκυρία, ας πούμε, κάθε φορά;”.
“Αν πιστεύουμε στη γραμμή του Συνεδρίου για προοδευτική διακυβέρνηση, δεν μπορεί να μην πιστεύουμε και στη γραμμή για προοδευτικές διοικήσεις στους Δήμους και στις Περιφέρειες”.
Ανοχύρωτη Δημοκρατία
Προφανώς η απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη περνά από την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων όχι μόνο στη Βουλή, αλλά κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα. Αν αυτή δεν υπάρξει με το εκλογικό σύστημα στις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές θα συμβεί το φαινόμενο μια μειοψηφία στο λαό να σχηματίζει πλειοψηφία με τη συνεργασία “πρόθυμων” από άλλα κόμματα στη Βουλή.
Στις πιο κρίσιμες εκλογές μετά το 1981 δεν κρίνεται μόνο η ήττα του Μητσοτάκη, αλλά η ίδια η δημοκρατία που θα πρέπει την επόμενη μέρα να θωρακίσει τους θεσμούς της απέναντι στην επιβουλή του “Κυβερνήτη”: ένα ιδιόμορφο πολίτευμα όπου η Βουλή είναι ανίσχυρη απέναντι στην ΕΥΠ και το Σύνταγμα καταπατάται με νυχτερινές τροπολογίες και απόρρητες πρωθυπουργικές αποφάσεις.
H Boυλή αυτοκυρώνεται και δεν επικυρώνει απλώς αποφάσεις κυβερνητικές, αλλά προσωπικές επιλογές ενός πρωθυπουργού που δεν εμπιστεύεται ούτε την ίδια του την κυβέρνηση που έχει μετατρέψει σε πειθήνια ομάδα εργασίας. Πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών υπάρχει μια μυστική υπηρεσία μέσα στην ΕΥΠ που παρακολουθεί αντιπάλους και υπουργούς και υπακούει σε έναν και μόνο άνθρωπο που την είχε αναθέσει στον ανιψιό του.
Η αποκάλυψη πως πλην των Ανδρουλάκη- Κουκάκη παρακολουθούνται χιλιάδες άνθρωποι και υποκλέπτονται οι συνομιλίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων παραπέμπει σε ένα καθεστώς ολοκληρωτικό που στηρίζεται σε ένα κομματικό στρατό, τον εκμαυλισμό των ψηφοφόρων και την χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης.
“Ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο πολύ εξευτελισμένος ως πολίτης. Πληρώνω φόρους για να παρακολουθεί ένα σκοτεινό βαθύ κράτος του αντιπροσώπους μου, τους βουλευτές και ευρωβουλευτές που εκλέγω; Το κράτος δηλαδή παρακολουθεί τους αντιπροσώπους της λαϊκής βούλησης; Πρόκειται για εκτροπή!” γράφει ο Νίκος Μαραντζίδης σε ΄ένα άρθρο του στο Ιeidiseis.gr.
” Ποτέ άλλοτε δεν ταυτίστηκε τόσο ανερυθρίαστα η σταθερότητα του πολιτεύματος μας με την καριέρα ενός και μόνο προσώπου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών συνιστά όχι μόνο βαριά προσβολή του Συντάγματος αλλά και μια πληγή ανεπούλωτη. Κάθε μέρα που περνά και που ο Πρωθυπουργός δεν παραιτείται, κάθε μέρα που περνά και δεν μαθαίνουμε την αλήθεια, κάθε μέρα που περνά και δεν πληροφορούμαστε ποιοι άλλοι βουλευτές, δημοσιογράφοι, καθηγητές, δικαστές, παρακολουθούνται συνιστά προσβολή για το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία μας. Μόνο όσοι εθελοτυφλούν δεν το αντιλαμβάνονται: το σκάνδαλο των υποκλοπών ως τεράστιο παγόβουνο, απειλεί να βουλιάξει τη Δημοκρατία μας”.