Toυ Γ. Λακόπουλου
«Ως εδώ, να τελειώνουμε με την αυτογελοιοποίηση». Είναι η φράση που ακούει πια κανείς από κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με στοιχειώδη αυτοσεβασμό. Εννοούν την επιμονή του Πρωθυπουργού ΑλεξηΤσίπρα να κρατάει ως υπουργό τον Πάνο Καμμένο παρότι έχει παραβιάσει όλους τους κανόνες, λειτουργίας μιας κυβέρνησης: στρέφεται εναντίον του Πρωθυπουργού προκλητικά και απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση αν δεν περάσει το δικό του στο Σκοπιανό. Αλλά παραμένει στην κυβέρνηση.
Η πρωθυπουργική ανοχή τον ενθαρρύνει να πάει παραπέρα. Συναντώμενος με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ του πρότεινε πρότεινε ως… εναλλακτική στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ την υπογραφή κοινών αμυντικών συμφωνιών, σε επίπεδο διακρατικών συμφωνιών, με την Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία – χώρα που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ -και την ΠΓΔΜ. Παλαβά πράγματα.
Ένας υπουργός ευρισκόμενος εκτός Ελλάδας κάνει προτάσεις σε υπουργό άλλης χώρας που δεν έχουν σχέση ούτε με την κυβερνητική πολιτική με την κοινή λογική. Έχει δική του πολιτική και δική του λογική. Αυτά συνιστούν προβοκάτσια και κατά της ελληνικής και κατά της σκοπιανής κυβέρνησης σε μια κρίσιμη στιγμή. Είναι ευθεία υπονόμευση της Συμφωνίας των Πρεσπών την οποία έχει υιοθετήσει ολόκληρη η διεθνής κοινότητα. Πλην Λακεδαιμονίων: του Καμμένου, του Μητσοτάκη και του Γκρουέφσκι. Για τους άλλους ξέρουμε ποιος είναι ο λόγος. Για τον Καμμένο ποιος είναι;
Πάνω από όλα ποιος είναι ο λόγος που τον κρατάει στην κυβέρνησή του ο Αλέξης Τσίπρας; Οποιοσδήποτε άλλος Πρωθυπουργός, θα τον είχε αποπέμψει, πριν επιστρέψει από τις ΗΠΑ -αφού δεν το έκανε από καιρό. Ο Τσίπρας σιωπά και απλώς το γραφείο του έβγαλε μία ανακοίνωση που λέει ότι η κυβέρνηση «παραμένει προσηλωμένη στη Συμφωνία των Πρεσπών. Σέβεται τις συνταγματικές διαδικασίες στη γείτονα και στηρίζει τις προσπάθειες του κ. Ζάεφ να υλοποιήσει τις προϋποθέσεις για να τεθεί σε ισχύ η συμφωνία – σχολίασαν λακωνικά κυβερνητικές πηγές».
Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Ποια ελληνική κυβέρνηση; Δεν ανήκει σ’ αυτή την κυβέρνηση ο Καμμένος; Αν ανήκει, αυτά που λέει μόνο προσήλωση στις Πρέσπες δεν δείχνουν. Και αν δεν ανήκει γιατί κρατάει ακόμη το χαρτοφυλάκιο; Πόσες κυβερνήσεις υπάρχουν τελικά;
Τι είναι αυτό που εμποδίζει τον Τσίπρα να αντιληφθεί ότι δεν γελοιοποιείται ο Καμμένος. Εκτίθεται η χώρα και αποδυναμώνεται ο ίδιος. Δίνει επιχειρήματα στους αντιπάλους. Ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά όταν διαβεβαιώνει για κάτι και την ίδια ώρα ένας υπουργός δεν λέει απλώς τα άλλα, αλλά πετάει και άλλα αντ’ άλλων. Ποιος τον έστειλε στις ΗΠΑ να λέει αυτά τα πράγματα; Ή πάει όπου θέλει αυτοβούλως;
Έχει άδικο η ΝΔ που σχολίασε ότι «η πολιτική και διπλωματική σχιζοφρένεια της Κυβέρνησης στο θέμα των Σκοπίων, όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά τώρα εξάγεται και διεθνώς»; Τι δουλειά είχε ο Καμμένος να κάνει… εξωτερική πολιτική στις ΗΠΑ; Έφτασε η κυβέρνηση στο σημείο να την επικρίνει ακόμη και ο Κικίλιας και να έχει δίκιο. Να της κάνει πλάκα ο Κουμουτσάκος και κανείς να μην μπορεί να τον αντικρούσει.
Αντίθετα ακούγεται σα ζαλισμένο κοτόπουλο ο Κατρούγκαλος όταν λέει ότι «η πρόταση -ο Θεός να την κάνει- Καμμένου, δεν έχει τεθεί στο υπουργικό και δεν αποτελεί εναλλακτική στη συμφωνία των Πρεσπών». Τότε γιατί τον κρατάνε; Γιατί δεν παραιτούνται αυτοί, αφού μένει ο Καμμένος με προτάσεις που βγάζει από το μυαλό του;
Δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς με όσα είπε ο υπουργός Άμυνας γιατί δεν βγάζουν νόημα. Αν δεν ήταν υπουργός, κανείς δεν θα έγινε σημασία. Αλλά από την ώρα που παραμένει μέλος του υπουργικού συμβουλίου η ευθύνη μετατίθεται εξ ολοκλήρου τον Πρωθυπουργό. Γιατί τον κρατάει; Όχι φυσικά γιατί θα ρίξει την κυβέρνηση.
Πρώτον, γιατί δεν μπορεί. Δεύτερον, γιατί και να μπορούσε χίλιες φορές να έπεφτε η κυβέρνηση παρά να διασύρεται. Και τρίτο γιατί υπάρχει ήδη νέα κυβερνητική πλειοψηφία τη Βουλή χωρίς τον Καμμένο, στην οποία ο Πρωθυπουργός παραδόξως γυρίζει την πλάτη.
Εκεί που έφτασαν τα πράγματα και να μην υπήρχε όφειλε να την επιδιώξει για να σώσει το κύρος του ιδίου, της κυβέρνησης του και της Αριστεράς, αλλά και την εξωτερική πολιτική του πριν μας κρεμάσουν τενεκέδες με αυτά που ακούνε διεθνώς…
Οι φήμες λένε ότι η δυσπραγία του πρωθυπουργού να εκκαθαρίσει αυτή την εξωφρενική κατάσταση οφείλεται σε εσωκομματικούς και ενδοκυβερνητικούς λόγους, πέρα από τον Καμμένο. Ένας προβεβλημένος υπουργός, επιμένει ότι δεν πρέπει να διαρραγούν οι σχέσεις με τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ και αν χρειαστεί να τον βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Και μια κομματική φράξια, με εμπλοκή και υπουργών, δεν θέλει να φύγει ο Καμμένος γιατί έτσι θα καταστεί αυτόματη η ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και δεν τη θέλουν.
Αν πρόκειται μόνο γι’ αυτό απλώς οι ευθύνες του Πρωθυπουργού είναι βαριές. Αν είναι κάτι άλλο, που επίσης ψιθυρίζεται, τότε όσοι πιστεύουν στην Αριστερά και στη Δημοκρατική παράταξη θα εύχονται να γίνει πράγματι παρένθεση η κυβέρνηση Τσίπρα.
