Συνέδριο Κινάλ: Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό ή μήπως η Ιστορία λέει “Άντε γεια!”;

Το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής με τις ομιλίες Σημίτη- Παπανδρέου- Βενιζέλου -συν της Φώφης Γεννηματά κι ένα αφιέρωμα στον Ανδρέα Παπανδρέου- κλείνει σήμερα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με δύο βασικά ερωτήματα:

Το πρώτο είναι ένα βαθύ υπαρξιακό ερώτημα για ένα κόμμα που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή για δεκαετίες, αλλά πλέον κυκλοφορεί με …ψευδώνυμο: χρειάζεται ένα τέτοιο κόμμα ή μήπως δεν υπάρχει πλέον, αλλά δεν το ξέρει;

Το δεύτερο ερώτημα αφορά την ταυτότητα ενός κόμματος που μοιάζει πιο πολύ με ανάμνηση και νοσταλγεί το σήμα του πράσινου ήλιου -το οποίο θα ξαναδούμε στα ψηφοδέλτια του, όπως υποσχέθηκε η πρόεδρός του -μαζί με την “είδηση” πως δεν θα συμμετέχει σε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας.

Μόνο σε κυβέρνηση που θα σχηματίσει το ίδιο -αν πάρει την τρίτη εντολή και πετύχει την “εθνική συνεννόηση”. Αν δηλαδή η ΝΔ δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ηττηθεί και μάλιστα στρατηγικά.

Βέβαια, καθώς τα μεγάφωνα έπαιζαν τον ήλιο του Μάνου Λοϊζου, πολλοί μπορεί να σκέφτηκαν πως αυτή η συνάντηση των τεσσάρων ηγετών του ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι η τελευταία: δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ ξανά σε ένα τέτοιο συνέδριο. Οι τρεις από αυτούς είπαν καθαρά πως ο βασικός αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο τέταρτος- ο Γ. Παπανδρέου, ο μόνος που ανέφερε την ξεχασμένη λέξη “σοσιαλισμός”, αλλά φευγαλέα- έχει ήδη κλείσει ραντεβού με τον ΣΥΡΙΖΑ για μετά τις εκλογές- ίσως με ένα άλλο κόμμα και βασικό στόχο την Δεξιά κι όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ευ. Βενιζέλος -μέσα σε ένα κλίμα “κάποιος πρέπει να με ευχαριστήσει-  εξήγησε μάλιστα τι σημαίνει “στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ” αφού ξεκαθάρισε πως “είμαστε οι βασικοί αντίπαλοι του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ”:

“Στρατηγική ήττα σημαίνει ότι δεν θα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καθορίσει τις εξελίξεις σε σχέση με τη διακυβέρνηση και την εφαρμογή του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης. Ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να αποδεχθεί, ή έστω να υποστηρίξει, την εφαρμογή του εθνικού αυτού σχεδίου, χωρίς όμως και να μπορεί να την παρεμποδίσει”.

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά έκανε μια υπόθεση εργασίας, αφού παρατήρησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραιτηθεί από τον ρόλο του στην εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας:

«Κυβέρνηση ΝΔ, κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ή οικουμενική που θα νομιμοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ»;  Κι απάντησε «όχι». «Δεν χαρίζουμε σε άλλους τον αγώνα που κάναμε για τη σωτηρία της χώρας».

Αυτό σημαίνει στην πράξη κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, δεν υπάρχει άλλο. Άλλωστε μόνο με το πρώτο κόμμα θα μπορούσε να συνεργασθεί και μόνο αν είχε μια επαρκή κοινοβουλευτική δύναμη ή με μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Η Φώφη Γεννηματά μάλιστα ήταν πιο σαφής:

«Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του κ. Τσίπρα. Βαρίδι της αριστεράς. Βαρίδι για τη χώρα. Με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα εθνικά θέματα υποχωρούν, η Δημοκρατία είναι σε κίνδυνο».

Αμάν πια με τη “δημοκρατία”! Ποιος είναι ο Βενιζέλος και η ποια είναι η Γεννηματά -που θα “νομιμοποιήσουν” τον ΣΥΡΙΖΑ; Η ιστορία γελά όταν ακούει ηγέτες του ΠΑΣΟΚ να μιλάνε για “πολιτική αλλαγή” και για τα μνημόνια που έφερε ο delivery boy ο Tσίπρας. Ή όταν η Φώφη κάνει κριτική από τα …αριστερά.

Καθόλου σεμνότητα και αμνησία, αλλά το χειρότερο από άλλο είναι η επιμονή όσων οδήγησαν την Ελλάδα σε κρίση να μας σώσουν και πάλι.  Πολλοί είδαν στο συνέδριο πολιτικά βαμπίρ, αλλά αν πιστέψουμε την δήλωση της πρόεδρου του Κινάλ πως ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας θα προέρχεται από την δική της παράταξη, τότε θα πρέπει αυτός να καθόταν το Σαββατοκύριακο εκεί στα καθίσματα του Σταδίου, όπως ίσως κι ένας ακόμα πρωθυπουργός της χώρας- που θα είναι …γυναίκα.

Φαίνεται πως ο αντίπαλος του Κινάλ είναι η Νέα Δημοκρατία, αλλά ο …βασικός αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ή ότι μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Αν πάρουμε ένα 10%- σκέφτηκε ο Νίκος Παπανδρέου και το είπε- με ένα 15% του ΣΥΡΙΖΑ οι συσχετισμοί αλλάζουν. Δηλαδή τελικά το Κινάλ θα καταφέρει να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα τον οδηγήσει στα παλιά του ποσοστά. Αν αυτό όμως δεν συμβεί είναι θέμα χρόνου το κόμμα αυτό που διαλυθεί, να διασπαστεί ή ένα εξατμισθεί. Δεν θα γίνει ΚΚΕ του Κέντρου, όπως είπε ο Ευ. Βενιζέλος.

Η ενότητα του κόμματος μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε σαν άξονα όχι κάποια ιδεολογία, αλλά την ίδια εξουσία. Άλλο το κόμμα του Ανδρέα κι άλλο αυτό του Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτό το παρδαλό “σοσιαλδημοκρατικό” πια κι όχι σοσιαλιστικό κόμμα με όνομα που ταιριάζει σε απορρυπαντικό της Φώφης Γεννηματά δεν εκφράζει τίποτε άλλο από την επιθυμία κάποιων απογόνων για μια θέση στην εξουσία. Τίποτε άλλο.

Προφανώς αυτά τα συνέδρια-  αστραπή που εκλέγουν ή δεν εκλέγουν την ηγεσία ή κάνουν αφιερώματα στον Ανδρέα Παπανδρέου- ως σύλλογος πλέον κι όχι ως κόμμα, αποφεύγουν να ανοίξουν μια συζήτηση για τις θέσεις του “κινήματος”, την ιδεολογία του, το πρόγραμμα -που δεν έχει. Ίσως γιατί οι οργανωτές γνωρίζουν καλά πως οι Βενιζέλος- Λοβέρδος κι όσοι μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ αφού βεβαιώθηκαν πως βρίσκεται στην εξουσία κι όσοι μπήκαν σε ένα σοσιαλιστικό κόμμα δεν ανήκουν στο ίδιο κόμμα.

Πού ανήκει αυτό το κόμμα, αν είναι αριστερό, κεντροαριστερό -όπως λέει- ή κεντροδεξιό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ένα τέτοιο συνέδριο θα το είχε διαλύσει πριν αρχίσει -αν και θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα κόμμα με καθαρές θέσεις και άρα καθαρή στρατηγική συμμαχιών.

Κι έτσι η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ -που βάζει ως στόχο την διάλυση ενός …άλλου- αποτελεί την στρατηγική ήττα του Κινάλ. Η κουτοπόνηρη λογική θα τους καλέσουμε όλους και θα αποφασίσουμε μετά τις εκλογές πέρα από τον μικρομεγαλισμό και τον καθεστωτισμό που δεν μπορεί να αποβάλλει είναι αδιέξοδη: Αν συνεργασθεί με τη Νέα Δημοκρατία θα έχει τελειώσει. Κι αν δεν ξεκαθαρίσει τις ιδεολογικές του αρχές με την ένταξή του σε ένα στρατόπεδο -ως ένα χρήσιμο και κρίσιμο κόμμα- αυτό το συνέδριο θάναι το τελευταίο.

Δεν θα βρεθούν ξανά όλοι μαζί οι Σημίτης, Βενιζέλος, Παπανδρέου και Γεννηματά. Άλλωστε το “ιδρυτικό” συνέδριο του Κινάλ -με 215.000 εγγεγραμμένα μέλη- που τώρα έγιναν 65.000- ήταν ήδη επικήδειος σε ένα “κίνημα” που έγινε κόμμα εξουσίας, αλλά όχι  κόμμα αρχών. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και το Κινάλ ανήκουν στον χώρο του πολιτικού κιτς. Το πρώτο είχε συνεκτικό ιστό μόνο την εξουσία κι έναν ηγέτη που δεν υπάρχει πλέον. Αιωνία του η μνήμη, αλλά όσοι ονειρεύονται την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ, ποιο ΠΑΣΟΚ -από …όλα- θέλουν να αναστήσουν; 

H ιστορία είναι αμείλικτη και όταν επαναλαμβάνεται είναι φάρσα: σαν κι αυτή να βάζεις τη Φώφη Γεννηματά στην θέση του Ανδρέα Παπανδρέου ή του Ευάγγελου -κάποιος να με ευχαριστήσει- Βενιζέλου στη θέση του Τρικούπη ή του άλλου -του πιο ταπεινού- Βενιζέλου. Η σεμνότητα είναι ίδιον των μεγάλων ηγετών ή έλλειψη ντροπής των μικρών, των λίγων, των φουσκωμένων παγωνιών κι όσων στο συνέδριο του Κινάλ αλληλοσυγχαίρουν και χειροκροτούν ο ένας τον άλλον. Άντε, γεια! Πάμε παρακάτω.